Ειλικρινά, θα ήθελα να μου εξηγήσει κάποιος με σοβαρότητα ποιες είναι αυτές οι τόσο μεγάλες διαφορές ανάμεσα στην Κεντροδεξιά και την Κεντροαριστερά στην Ελλάδα του σήμερα. Δεν εννοώ κανονιστικά, καταστατικά, αλλά στο συγκεκριμένο παράδειγμα, στον τόπο και τον χρόνο που γνωρίζουμε: στην Ελλάδα του 2016, με όλες τις δεσμεύσεις του μνημονίου, με όλες τις υποχρέωσεις που απορρέουν από τη γενική παραδοχή ότι πρέπει να είσαι μέλος της ΕΕ και της ευρωζώνης κ.λπ.
Με τον ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς, η απόσταση είναι τεράστια, το ξέρουμε πλέον και εμπειρικά. Διότι επειδή ακριβώς μέσα στα όρια των δεσμεύσεων της χώρας υπάρχουν παντα κάποια περιθώρια για επιλογές, ξέρουμε π.χ. ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε φόρους αντί για ανάπτυξη, ότι θέλει αναδιανομή και όχι μεγάλωμα της πίτας, ότι ως κρατικιστικό κόμμα αδιαφορεί για την επιχειρηματικότητα. Ξέρουμε επίσης ότι επιλέγει ένα μοντέλο παιδείας του εξισωτισμού και του κομματισμού, επειδή οι αριστεροί απεχθάνονται την αριστεία, ξέρουμε ότι ενώ δεν επιδιώκει την καθιέρωση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος προτιμά την ελεημοσύνη, ξέρουμε ότι θέλει ελεγχόμενα ΜΜΕ και χειραγωγούμενη κοινή γνώμη, ξέρουμε ότι ήθελε ανοικτά σύνορα (με τις τρομερές συνέπειες που φέρνει αυτή η πολιτική), ξέρουμε ότι επεδίωκε ηπιότερη μεταχείριση της τρομοκρατίας, ξέρουμε ότι δεν πολυπιστεύει στο «αστικό» σύνταγμα και γενικώς σε ό,τι απορρέει από τους κανόνες της φιλελεύθερης δυτικής δημοκρατίας, ξέρουμε ότι είναι ευρωσκεπτικιστικό κόμμα, ότι το ευρώ δεν είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ ταμπού.
Η Κεντροδεξιά και η Κεντροαριστερά (στο βαθμό που αυτές οι διχοτομήσεις έχουν νόημα, αλλά ας τις δεχτούμε για να συνεννοηθούμε...) ουδείς μπορεί να προσδιορίσει τι είναι αυτό το θεμελιώδες που τις διαχωρίζει αυτή τη στιγμή - σήμερα, τώρα, δεν μιλώ για το 1981. Τίποτα δεν δικαιολογεί αυτές τις διχοτομήσεις, εκτός φυσικά από την ανάγκη να είναι κανείς βασιλιάς στο μικρό φέουδό του και εκτός από την ανάγκη κάποιων διανοουμένων να αυτοεπιβεβαιώνονται, ίσως εκτός και από τις αντιδεξιές εμμονές...
Ειλικρινά ρωτώ, ποια είναι σήμερα εκείνα τα θεμελιώδη ιδεολογικά και στρατηγικά διακριτά σημεία; Μην αντιτείνετε οτιδήποτε π.χ. για τον νεοκαραμανλισμό, διότι τότε τι θα μπορούσε να πει κανείς για το παρελθόν του ΠΑΣΟΚ; Ούτε να κάνετε αναφορές στον Άδωνι, διότι απεχθή πρόσωπα μπορεί κανεις να βρει παντού σε μαζικά κόμματα...
Και για να γίνει όσο πιο ξεκάθαρο είναι δυνατόν, να μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για διεξόδους από την κρίση, δεν μιλάμε για ταυτότητες ούτε κάνουμε υπαρξιακές ακαδημαϊκές αναζητήσεις.
