Γιώργος Καρπούζας

Η 31η Οκτωβρίου μέχρι πρότινος ήταν μια ημέρα σαν όλες τις άλλες για τους κατοίκους της πρωτεύουσας. Όχι πλέον. Είναι πια η ημέρα ή καλύτερα η νύχτα που οι Αθηναίοι γιορτάζουν μια γιορτή με ξενική προέλευση που ακούει στο καθόλου ελληνοπρεπές όνομα Halloween.

Αποτελώ μέρος της κοινότητας του χορού lindyhopτης Αθήνας και τα τελευταία χρόνια οι AthensSwingCats, ομάδα αφιερωμένη στη διδασκαλία του εν λόγω χορού, οργανώνουν μία εκδήλωση που συνδυάζει τις χορευτικές φιγούρες με τη μεταμφίεση στο πλαίσιο της γιορτής του Halloween. Το πρόβλημα που είχα όλες τις προηγούμενες φορές ήταν πώς να βρω μια στολή για τις ανάγκες της εκδήλωσης μια και τα καταστήματα της γειτονιάς μου που έφερναν ρούχα για τις απόκριες δεν έφερναν ρούχα για το Halloween. Φέτος εγκατέλειψα την αναζήτηση στη γειτονιά μου για το εκδυτικισμένο Κολωνάκι και αυτή η κίνηση απέδωσε καρπούς .Όπως φαίνεται η ζήτηση έχει αυξηθεί και μαζί της η προσφορά, αρκεί να ξέρεις πού να ψάξεις.

Ο εορτασμός του Halloweenθα χαράξει μία νέα διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους Έλληνες; Ανάμεσα στους εκδυτικισμένους οπαδούς της γιορτής και τους θιασώτες της καθ’ ημάς  Ανατολής που την αρνούνται; Αυτή είναι μία υπόθεση εργασίας. Ωστόσο η αλήθεια ενδέχεται να είναι απλούστερη. Στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης ο κόσμος ψάχνει αφορμή για να διασκεδάσει και, δεδομένης της διεθνοποίησης της ζωής, τσιμπά ευκαιρίες για ξεφάντωμα από όπου κι αν αυτές προέρχονται  χωρίς  να προβαίνει σε κάποια εμβριθή ιδεολογική ανάλυση. Ο κόσμος μπορεί βέβαια να μην αναλύει, αναλύουν όμως οι διανοούμενοι που ψάχνουν ευκαιρία να ανακαλύψουν ιδιαίτερους συμβολισμούς και  κοινωνικές επιλογές πίσω από φαινομενικά αθώες εκδηλώσεις φιλοπαίγμονος διάθεσης.

Νομίζω ότι η δυναμική της εξάπλωσης της γιορτής αυτής στην πόλη μας ανοίγει ένα ευρύ πεδίο ερωτημάτων για τους συνωμοσιολόγους, οι οποίοι μπορεί να  αναρωτηθούν ποιο βήμα του σχεδίου των εξουσιαστών (Αμερικανών, μασόνων, κεφαλαιοκρατών) υλοποιείται διά του εορτασμού του Halloween στην Αθήνα.  Είναι μέρος ευρύτερου σχεδίου που αποσκοπεί να μας αποκόψει ακόμα περισσότερο από τις παραδόσεις που μας κληροδότησαν οι πατέρες και οι παππούδες μας; Όλα αυτά μπορεί να φαντάζουν αστεία αλλά είμαι βέβαιος ότι ένας ικανός αριθμός συμπολιτών μας θέλγεται λιγότερο ή περισσότερο από μια τέτοια προβληματική.

Ανεξάρτητα πάντως από την ορθότητα των παραπάνω προβληματισμών η γιορτή κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στην αθηναϊκή ζωή. Μια απλή  αναζήτηση στο διαδίκτυο και αμέσως  έβγαιναν στο φως τα στέκια της πόλης που είχαν οργανώσει σχετικές εκδηλώσεις τη βραδιά της 31ης Οκτωβρίου. Μέχρι και στην εκπομπή του Κωνσταντίνου Μπογδάνου στον Σκάι  αναρτήθηκε συνοπτικός πίνακας τους!

Ίσως αυτή η εξέλιξη να αποτελέσει την αφορμή να συγκλίνουν κοινωνικές δυνάμεις με  αποκλίνουσες τροχιές. Για παράδειγμα, η Αριστερά με την Εκκλησία. Η πρώτη μπορεί να δει στην εμπέδωση της γιορτής τα κρυμμένα συμφέροντα των πολυεθνικών και των εταιρειών μαζικής ψυχαγωγίας που προωθούν ένα μοντέλο διασκέδασης που είναι αλλοτριωτικό και μη αυθεντικό, ενώ η δεύτερη μια απομάκρυνση από τα έθιμα του τόπου, μια εκδήλωση με ελάχιστα ηθοπλαστικά στοιχεία και έναν επιπλέον λόγο για πειρασμούς και αμαρτίες πέραν του Καρναβαλιού.

Σίγουρα πάντως το Halloweenήρθε για να μείνει και η Αθήνα που είναι προπομπός των εξελίξεων για την υπόλοιπη χώρα αρχίζει να ανοίγει την ευρύχωρη αγκαλιά της για το υποδεχθεί.

Τον τελευταίο καιρό γίνεται στον Τύπο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης   αλλά και στην κοινωνία ευρύτερα, μια δημόσια συζήτηση για την υποχρεωτικότητα, το χαρακτήρα και το περιεχόμενο του μαθήματος των θρησκευτικών στα ελληνικά σχολεία. Ως συνήθως οι διάφορες σκοπιμότητες καθορίζουν τι λέει και τι αντιλαμβάνεται έκαστος των συμμετεχόντων στη συζήτηση και ο κανονικός ρόλος του μαθήματος, που είναι η ανάπτυξη της σχέσης του νεαρού ανθρώπου με τα μεγάλα και διαχρονικά ερωτήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, περνά σε δεύτερη μοίρα.

Στο γαλλογερμανικό κανάλι Arte προβλήθηκαν την Πέμπτη 22 Οκτωβρίου τα δύο τελευταία επεισόδια της τρίτης και τελευταίας σεζόν της τηλεοπτικής σειράς Ainsi soient ils. Ήταν μία παραγωγή που παρουσίαζε τους ανθρώπους της θρησκείας (συγκεκριμένα του καθολικισμού) υπό ένα ουμανιστικό πρίσμα. Αυτή είναι η περιεκτικότερη περίληψη που μπορεί να γίνει αναφορικά με το περιεχόμενο, την οπτική και τη φιλοσοφία της. Τι άλλο όμως είναι αυτή η σειρά και διεκδικεί και το δικό μας ενδιαφέρον, κι ας μην την έχουμε δει;

Την Κυριακή 11 Οκτωβρίου, το απόγευμα, στη συμβολή των οδών Μακρυγιάννη και Διονυσίου Αρεοπαγίτου μπροστά από το άγαλμα του Μακρυγιάννη έγινε μία συγκέντρωση Ορθοδόξων Ελλήνων κυρίως, αλλά όχι μόνο του Παλαιού Ημερολογίου, οι οποίοι ήθελαν να διατρανώσουν την αντίθεση τους στην επικείμενη εισαγωγή της Κάρτας του Πολίτη. Με αυτή την αφορμή καταγγέλθηκαν πλείστες πρακτικές, πρόσωπα και τρόποι ζωής που σχετίζονται με τη νεωτερικότητα και ήρθαν στην επιφάνεια ιδέες και τάσεις που συγκροτούν τον σκληρό πυρήνα της ελληνικής εκδοχής του θρησκευτικού συντηρητισμού.

Το Σαββατοκύριακο 3-4 Οκτωβρίου, στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, έλαβε χώρα το 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο για το Φανταστικό στις διάφορες εκφάνσεις του. Παρόντες εκδότες με τα περίπτερά τους, καλλιτέχνες, λάτρεις των παιχνιδιών ρόλων, συγγραφείς του χώρου, θιασώτες του Φανταστικού ντυμένοι όπως οι ήρωες τους – και απλοί άνθρωποι όπως εγώ.

Το Σάββατο της 13ης Σεπτεμβρίου κατέβηκα από το μετρό στη στάση της πλατείας Συντάγματος και, ως flaneur, όπως αυτοί στους οποίους αναφέρεται ο Γιώργης Χριστοδούλου στο ομώνυμο άλμπουμ του, αποφάσισα να παρατηρήσω τη ζωή καθώς διαδραματίζεται στην πολύβουη πόλη μας.

Στις 27 Απριλίου^[i] λαμβάνει χώρα στη Ρώμη η τελετή της ταυτόχρονης αγιοποίησης δυο παπών που σημάδεψαν την πορεία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας τον 20ό αιώνα.