web only

Γιατί δεν μπορεί η τεχνητή νοημοσύνη να καταλάβει παροιμίες ή ιδιωματισμούς - και ιδιαίτερα εκφράσεις που δεν συντονίζονται με τη σημερινή κυρίαρχη αντίληψη για την πολιτική ορθότητα; Και τι μπορεί να σημαίνει για τους χρήστες η αξιωματική αυτοπεποίθηση της μηχανής ότι έχει πάντα δίκιο;

Ακόμα μια φορά γίνεται πολύς λόγος, ενόψει των ετησίων πύρινων καταστροφών οι οποίες χτυπάνε τη χώρα, για τη μη υφιστάμενη πρόληψη. Πριν όμως από κάθε κριτική και κάθε συζήτηση για πιθανά μέτρα πρέπει να διερευνηθεί ποιος μπορεί να είναι ο εφικτός σκοπός της πρόληψης ενός τέτοιου φαινομένου.

Λέξη που είναι και η ίδια ισχυρά συνθηματική, προτάσσεται των συνθημάτων, γίνεται πρόσημο, ελάχιστος κοινός παρονομαστής που τα κάνει όλα τους ένα και μάλλον κενά.

Τρία ονόματα. τρεις ομολογίες. Ένας Ζιρινόφσκι, ένας Γκίρκιν και ένας Πριγκόζιν - ο τελευταίος γνωστός και πολυσυζητημένος τον τελευταίο καιρό. Σε τι συνίστανται οι ομολογίες τους αυτές και τι αποκαλύπτουν;

«Κανένας λίβελος δεν μπορεί να σβήσει» τον κόσμο ομορφιάς και αξίας που δημιουργήθηκε μέσω της ανανέωσης του Φεστιβάλ Αθηνών, έργο κατά κύριο λόγο του Γιώργου Λούκου. Αυτό είναι το πνεύμα της δήλωσης του άλλοτε προέδρου και διευθυντή του θεσμού, που έπειτα από οκταετή προσωπική ταλαιπωρία αθωώθηκε από την κατηγορία της απιστίας που του αποδόθηκε, όταν υπουργός Πολιτισμού ήταν ο Αριστείδης Μπαλτάς. 

Μεσούσης της ανοίξεως κοντεύει να παγώσει η καρδιά μας από τον τρόμο. Ο Αρχηγός του Μεγάλου Κόμματος επικαλείται τον κίνδυνο της επερχόμενης παντοδυναμίας Μητσοτάκη.

Ο Αλέξης Τσίπρας, το βαρίδι του ΣΥΡΙΖΑ: ακούγεται πολύ παράδοξο για ένα πολιτικό πρόσωπο που αναδείχθηκε στο ανώτατο αξίωμα του κόμματός του (2008) όταν αυτό είχε περίπου 5% (εκλογές 2007) και έφτασε να έχει 36% ενώ κυβέρνησε τεσσεράμισι χρόνια.

Υπάρχει έντονη δημόσια συζήτηση για το πότε και πώς θα σταματήσει η ρωσική επίθεση κατά της Ουκρανίας. Ορισμένοι μη oυκρανοί παρατηρητές, συμπεριλαμβανομένων αρκετών στη Δύση, υποστηρίζουν την πιθανότητα ενός επικείμενου διαπραγματεύσιμου τερματισμού των συγκρούσεων μέσω κατάπαυσης του πυρός ή ειρηνευτικής συμφωνίας. Τέτοιες προτάσεις είτε υποθέτουν σιωπηρά είτε προτείνουν ρητά εδαφικές παραχωρήσεις από την Ουκρανία, δηλαδή την αναβολή ή τη μερική μόνο αναστροφή των προσαρτήσεων των ουκρανικών εδαφών από τη Ρωσία. Σε μια πιο προσεκτική εξέταση, ωστόσο, τα σχέδια αυτά κρίνονται ως ανεφάρμοστα. Είτε αγνοούν είτε υποβαθμίζουν σημαντικά εγγενή πολιτικά εμπόδια για την υλοποίηση μιας ρωσο-ουκρανικής εκεχειρίας που θα βασίζεται σε εδαφικό συμβιβασμό, δηλαδή μιας συμφωνίας του τύπου «γη για ειρήνη». Επιπλέον, η χερσόνησος της Κριμαίας θεωρείται, συχνά λανθασμένα, ότι χάθηκε οριστικά για την Ουκρανία και ότι ανήκει πλέον στη Ρωσία. Τέτοιες εκτιμήσεις είτε υποτιμούν είτε αποσιωπούν σκόπιμα τη διασύνδεση των ρωσικών προσαρτήσεων του 2014 και του 2022. Εκπρόσωποι και σχολιαστές που ενδιαφέρονται για την Ουκρανία πρέπει να αντιμετωπίσουν τις απλουστευτικές απεικονίσεις και λύσεις του περίπλοκου εδαφικού ζητήματος της αντιπαράθεσης του Κιέβου με τη Μόσχα. Τα σημαντικά πολιτικά εμπόδια για μια βιώσιμη ρωσοουκρανική συμφωνία πρέπει να γίνουν περισσότερο γνωστά στις ελίτ και στο ευρύ κοινό εκτός Ανατολικής Ευρώπης. Η στενή σχέση μεταξύ της τυχοδιωκτικής επιχείρησης της Ρωσίας στην Κριμαία πριν από εννέα χρόνια και της δεύτερης προσάρτησης του 2022 πρέπει να γίνει καλύτερα κατανοητή από τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους, τους διπλωμάτες και όσους παρακολουθούν τις σχετικές εξελίξεις.