Δαρβίνος

Το είδος μας αλλάζει και θα αλλάζει, για όσο χρόνο υπάρχει. Αυτός είναι νόμος για κάθε μορφή ζωής. Αλλάζει και ο τρόπος με τον οποίον αλλάζουμε, και μάλιστα με ρυθμό ταχύ και απρόβλεπτο.  Πρέπει να πάμε πολύ πίσω για να συναντήσουμε ένα μη κοινωνικό προγονικό είδος, ένα είδος που διατελούσε αποκλειστικά κάτω από την επήρεια της φυσικής επιλογής, όπως συνήθως την εννοούμε. Το μείγμα φυσικής και κοινωνικής επιλογής κάτω από το οποίο πορεύτηκε η γραμμή των προγονικών μας ειδών πάει δεκάδες εκατομμύρια χρόνια πίσω¹.  Όχι ότι εμείς και τα συγγενικά μας είδη έχουμε το μονοπώλιο να βρισκόμαστε κάτω από ένα μείγμα φυσικής και κοινωνικής εξέλιξης. Αυτό το μείγμα το συναντούμε σε πολλές ομάδες ειδών, μάλιστα κάποια από αυτά μας έχουν αφήσει πολύ πίσω όσον αφορά την «κοινωνικότητα» – όρα μέλισσα. Όμως η κοινωνικότητα της μέλισσας είναι ενστικτώδης ενώ η δική μας είναι συνειδητή.  Και αυτό είναι το σημείο στο οποίο θέλω να σταθώ. Από παλιά δεν ήταν λίγοι αυτοί που πίστευαν ότι ο άνθρωπος έχει τον έλεγχο πάνω στην τύχη του είδους του. Σήμερα οι περισσότεροι πιστεύουμε ότι έχουμε το μέλλον της ανθρωπότητας στα χέρια μας. Και αυτό μας βάζει μπροστά σε μια μεγάλη ευθύνη.

Η δαρβινική θεωρία της εξέλιξης, όπως ολοκληρώθηκε με τη μοριακή θεωρία του κώδικα κληρονομικότητας, ανήκει στις σπουδαιότερες συνεισφορές των δύο προηγούμενων αιώνων, έδωσε στον άνθρωπο την ικανότητα να γνωρίσει τον έμβιο κόσμο και τον εαυτό του. Ο βιολόγος Ζακ Μονό (Jacques Monod), βραβείο Νόμπελ 1965, εμπλούτισε το 1970, με το βιβλίο Η τύχη και η αναγκαιότητα, την παγκόσμια επιστημονική, φιλοσοφική και πολιτική συζήτηση. Αν και τεχνικό κατά ένα μέρος, το βιβλίο πραγματοποίησε πωλήσεις που ξεπέρασαν τα 200.000 αντίτυπα τον πρώτο χρόνο. Μια καίρια παρέμβαση που επηρεάζει την εξέλιξη της σκέψης, κατά την καταλυτική δεκαετία του 1960 έως και σήμερα. (τεύχος 127)

Ανακοινώθηκε ο θάνατος του καθηγητή Κώστα Κριμπά, καθηγητή γενετικής στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ακαδημαϊκού και εκλεκτού συνεργάτη του Books' Journal.