Philip Roth

Ο homo sexualis είναι καταδικασμένος να παραμένει μονίμως ατελής και ανεκπλήρωτος –ακόμα και όταν φθάσει σε μια ηλικία στην οποία, κατά το παρελθόν, η σεξουαλική φλόγα είχε σβήσει οριστικά αλλά πλέον ελπίζεται να αναζωπυρωθεί χάρη στις συντονισμένες προσπάθειες θαυματουργών προγραμμάτων διατροφής και μαγικών χαπιών. Αυτό το ταξίδι δεν τελειώνει ποτέ, το δρομολόγιο επαναπροσδιορίζεται  σε κάθε σταθμό και ο τελικός προορισμός παραμένει άγνωστος καθ’ όλη τη διάρκεια^[2].

Η φετιχιστική εμμονή με την εικόνα της σωματικής ικμάδας και τον ευδαιμονισμό είναι μία από τις πολλές νεότευκτες στρεβλώσεις της πραγματικότητας με τις οποίες αρέσκονται να πειραματίζονται οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες.