Εμμανουέλ Μακρόν

Το μακρινό 1983 και έπειτα από περίπου δύο χρόνια σοσιαλιστικής διακυβέρνησης, ο Πρόεδρος Mιτεράν αποφασίζει να εγκαταλείψει την πολιτική του πρωθυπουργού του Πιερ Μωρουά, την πολιτική δηλαδή της οικονομικής ρελάνς μέσω της κατανάλωσης στα πρότυπα του Kέυνς, και να εφαρμόσει μια πολιτική λιτότητας προκειμένου να διασώσει τη σταθερότητα του εθνικού νομίσματος και της κλονισμένης οικονομίας της χώρας του. 

Ύστερα από πέντε χρόνια ξανάνοιξε τις πύλες του ο Καθεδρικός της Παναγίας των Παρισίων, της Νοτρ Νταμ. Η επίσημη και επιβλητική τελετή, που προβλήθηκε και στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, αποτέλεσε μείζον θρησκευτικό και πολιτισμικό γεγονός, και όχι μόνο για τους γάλλους καθολικούς. Η τελετή ξεπέρασε, χώνεψε την αναπόφευκτη κοσμική της διάσταση, με τη συρροή τόσων υψηλών ξένων αντιπροσωπειών, μαγνήτισε τα βλέμματα, πάνω, ψηλά, στα βιτρώ και τους θόλους, ακόμα και ο Έλον Μασκ πάνω κοιτούσε—και όχι για να διακρίνει τους δορυφόρους του χαμηλής τροχιάς που περιφέρονται στο διάστημα. Μάλιστα μίλησε, από ό,τι μας πληροφορεί σε άρθρο του στον Φιγκαρό ο Πασκάλ Μπρυκνέρ, στα λατινικά: «Magnificat cathédrale»!

Η αντοχή της φιλελεύθερης δημοκρατίας και της ευρωπαϊκής ιδέας δοκιμάστηκε στις ευρωεκλογές και στις εκλογές που, αμέσως μετά, προκήρυξε ο πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν, επιδιώκοντας την εξουδετέρωση της Ακροδεξιάς και υπολογίζοντας ότι, εντέλει, θα αυτοεξουδετερωθεί και η άκρα Αριστερά, παρά το Νέο Λαϊκό Μέτωπου που είχε συγκροτηθεί.

Στην Ελλάδα, το σλόγκαν «Τουρκία όπως Ρωσία» έγινε επίκαιρο καθώς και η γεωπολιτική αναβάθμιση της πρώτης, μαζί με το ερώτημα για το αν θα πορευτεί: σε προσέγγιση με τη Δύση, με αντιδυτικές δυνάμεις ή σε αυτόνομη πορεία εξισορρόπησής τους. Θα εξετάσουμε τη στρατηγική της Τουρκίας σε συνάρτηση με τους στόχους της Δύσης ώστε να εντοπίσουμε σημεία σύγκλισης - απόκλισης που μπορούν να στηρίξουν - να αποκλείσουν στρατηγικές συμπόρευσης, λαμβάνοντας υπόψη και άλλες εμπλεκόμενες δυνάμεις. Με τα συμπεράσματα που θα αποκομίσουμε, θα προσεγγίσουμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.