Αλεξάντερ Οπάριν

Στο προηγούμενο σημείωμα ασχοληθήκαμε με τη θεωρία ότι τα πρωταρχικά στοιχεία της ζωής ήταν μόρια RNA με καταλυτικές ιδιότητες, τα οποία με την πάροδο του χρόνου «κατάφεραν» να καταλύσουν χημικές αντιδράσεις που επέτρεψαν να δημιουργηθούν τα πρώτα πρωτεϊνικά ένζυμα, που με τη σειρά τους επέτρεψαν την εμφάνιση των υπόλοιπων βιοχημικών οδών σύνθεσης των βασικών συστατικών των σημερινών έμβιων όντων. Η θεωρία του «κόσμου του RNA» είναι μεν ελκυστική γιατί εξηγεί τη μετάβαση από μια αβιοτική χημεία σε μια πρωτόγονη μορφή «βιοχημείας» με ένα μόνο βήμα –την εμφάνιση μορίων RNA με καταλυτικές ιδιότητες–, όμως δεν επαρκεί για να εξηγήσει τον συστηματικό καταμερισμό εργασίας ανάμεσα στις διάφορες κλάσεις των βιομορίων, καθώς και τις διαρθρωμένες αναβολικές και καταβολικές βιοχημικές αλυσίδες.