Τεύχος 140

Γιάννης Μαρής, Τα χέρια της Αφροδίτης, πρόλογος: Ανδρέας Αποστολίδης, Άγρα, Αθήνα 2013, 296 σελ.

Γιάννης Μαρής, Μια γυναίκα από το παρελθόν, Ατλαντίς, Αθήνα 1997, 320 σελ.

Γιάννης Μαρής, Επιχείρηση: Εκδίκηση, Ατλαντίς, Αθήνα 1985, 293 σελ.

Σε τρία μυθιστορήματα του Γιάννη Μαρή κάνουν την εμφάνισή τους εβραίες ηρωίδες και εβραίοι ήρωες, πρώην ναζί εγκληματίες, έλληνες δημοσιογράφοι και αστυνομικοί, δωσίλογοι και η αναδυόμενη δυναμική μορφή της εποχής, ισραηλινοί πράκτορες. Πώς διαμορφώνεται η εικόνα του εβραίου, και ακόμη συχνότερα, της εβραίας σε αυτά τα ευρείας κατανάλωσης κείμενα, καθώς και μέσα από ποιες, λιγότερο ή περισσότερο σκοτεινές, διαδρομές οι εβραίοι ήρωες και οι εβραίες ηρωίδες συναντιούνται με έλληνες και ελληνίδες χριστιανούς και χριστιανές; Με απασχολούν, τέλος, η προσωπική και η πολιτική διαδρομή μέσα από τις οποίες ο συγγραφέας προσέγγισε θέματα των εβραίων συμπατριωτών και συμπατριωτισσών του.^[1]   

Ένα πρώιμο τεκμήριο για την πρόσληψη του Σκαρίμπα εκτός Ελλάδος: μια επιστολή στον Μάριο Πράσινο. Τεύχος 140

Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη με τους τουλάχιστον 67 νεκρούς –οι περισσότεροι νέοι, κι οι περισσότεροι ανάμεσά τους φοιτητές– δικαίως προκάλεσε σοκ στην ελληνική κοινωνία, που ακόμα μια φορά χρειάστηκε να θυμηθεί την παλιά φράση του Κώστα Σημίτη, αμέσως μετά από ένα άλλο επίσης σοκαριστικό δυστύχημα, το ναυάγιο του Εξπρές Σαμίνα το 2000: «αυτή εαίναι η Ελλάδα». Στα Τέμπη συνέβη ακόμα μια τεχνολογική καταστροφή, κατά την ορολογία που έχει χρησιμοποιήσει ο Παναγής Παναγιωτόπουλος στο βιβλίο του, Τεχνολογικές καταστροφές και πολιτικές του κινδύνου. Παλινδρομήσεις του κοινωνικού εκσυγχρονισμού στην Ελλάδα 1947-2000 (Πόλις, 2013) – καταστροφή δηλαδή που οφείλεται εν μέρει ή εξ ολοκλήρου σε ανθρώπινο χειρισμό, λάθος ή παράλειψη.