Μια κριτική στους κριτικούς της συμφωνίας στην Ευρωζώνη.  

Δεν είμαι ποινικολόγος και δεν θέλω να μπω στις νομικές λεπτομέρειες του Σχεδίου Β. Αυτές οι λεπτομέρειες, άλλωστε, αποπροσανατολίζουν από το πραγματικό, αληθινό έγκλημα: την ενσυνείδητη, συντεταγμένη πορεία της χώρας προς την οικονομική καταστροφή της το τελευταίο εξάμηνο. Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι η οικονομική καταστροφή της χώρας για τον πρωθυπουργό ήταν ένα καλό «διαπραγματευτικό χαρτί». Εκεί ακριβώς έγκειται το πραγματικό έγκλημα του Σχεδίου Β και δεν χρειάζεται να αναζητήσουμε καμία κρυφή ομολογία Βαρουφάκη. Είμαστε όλοι μάρτυρες.

Από τη μία έχουμε όσους επιθυμούν να χτίσουν στα θεμέλια του διαφωτισμού, του κινήματος που έθεσε τις βάσεις για τις μεγαλύτερες προόδους στην ιστορία της ανθρωπότητας. Από την άλλη, έχουμε αυτούς που νοσταλγούν τη μαζική πρωτογενή παραγωγή, χαρακτηρίζουν την τεχνολογική πρόοδο τεχνοφασισμό κι αποστρέφονται το κράτος δικαίου και τ’ ανοιχτά σύνορα γιατί περιορίζουν την εξουσία τους. Αυτό είναι πλέον το μακροπρόθεσμο πολιτικό διακύβευμα: η οικοδόμηση μιας σύγχρονης, δημοκρατικής, πολιτείας ή η επιστροφή στον σκοταδισμό και στην φεουδαρχία.  

Το ’δαμε και αυτό, πρώτο δημοψήφισμα εδώ και 40 χρόνια, και’γινε για δημοσιονομικά θέματα (αντισυνταγματικά!), βάσει μιας προσφοράς των δανειστών που είχε αποσυρθεί και περιέχοντας στρυφνά τεχνικά κείμενα που ούτε ειδικοί δεν κατανοούν.

H ελαφρότητα (;) με την οποία διαχειρίστηκε τη διαπραγμάτευση ο ΣΥΡΙΖΑ με οδηγεί στα εξής δύο εναλλακτικά συμπεράσματα: α) είτε η ηγετική ομάδα του όλο αυτό το διάστημα επέδειξε ασύγγνωστη πολιτική αφέλεια, με τα γνωστά αποτελέσματα, είτε β) στην ουσία έχει κρυφή ατζέντα, την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, και απλώς προετοιμάζει, βήμα-βήμα, τον λαό. Το δεύτερο δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι...

Το σήριαλ Βαλαβάνη, με τις συνεχείς παρεμβάσεις που εκθέτουν ολοένα και περισσότερο την ίδια, δεν θα έπρεπε να μας κάνει εντύπωση. Βλέπετε, η κυρία Βαλαβάνη, με την επιστολή της παραίτησής της στις 13/7, μας έδωσε επαρκή στοιχεία για να την απαξιώσουμε πλήρως και να αδιαφορούμε για το τι λέει από τότε.

Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, έχει ένα χρέος στην πόλη του: να δώσει τον ΟΛΘ σε αυτόν τον διεθνή επενδυτή που αποδεδειγμένα μπορεί να τον αξιοποιήσει σε όφελος της Θεσσαλονίκης και όχι του πελατειακού συστήματος.   

Ιστορική είναι η σημερινή απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) που καταδίκασε την Ιταλία στην Υπόθεση Oliari και Λοιποί...  επειδή η χώρα αυτή δεν έχει θεσμοθετήσει νομική αναγνώριση των ομόφυλων ζευγαριών με τη μορφή του γάμου ή του συμφώνου συμβίωσης.

Ο Νίκος Χουλιαράς, ο συγγραφέας του Λούσια και του Μπακακόκ, ο εικονογράφος που έδωσε την αισθητική ταυτότητα των εκδόσεων Νεφέλη, ένα πρόσωπο που διασταυρώθηκε συχνά με το πρόσωπο της νεότερης Ελλάδας τουλάχιστον τις τρεις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα, πέθανε σε ηλικία 75 χρόνων. 

«Αυτό που βλέπω μοιάζει να είναι υπονόμευση της εθνικής προσπάθειας» δήλωσε το απόγευμα της Παρασκευής η περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου, αναφερόμενη στις μεγάλες πυρκαγιές σε Αττική, Λακωνία και άλλες περιοχές.[1] Γιατί η περιφερειάρχης Αττικής εμμένει σε έναν ψευδή ισχυρισμό;