web only

Ο Νίκος Κούρκουλος, χαλκέντερος μεταφραστής, μεταξύ άλλων τα τελευταία χρόνια των βιβλίων του Ένζο Τραβέρσο, δεν είναι πια εδώ. Πέθανε στις 6 Αυγούστου 2024 σε ηλικία 64 χρόνων.

Την είδηση μετέφερε ο εκδότης του, ο Γιάννης Νικολόπουλος, των Εκδόσεων του Εικοστού Πρώτου. Ο Νίκος Κούρκουλος, μεταφραστής πολλών από τα βιβλία που έχει εκδώσει αλλά και άτυπος σύμβουλός του για πολλές από τις εκδοτικές επιλογές του, πέθανε από καρκίνο στα 64. Πριν από μερικά χρόνια είχαμε πιστέψει ότι είχε κερδίσει τη μάχη με την αρρώστια, η οποία όμως επέστρεψε.

Γεννημένος στην Κέρκυρα το 1960, ο Νίκος Κούρκουλος έζησε στην Αθήνα. Τέλειωσε γυμνάσιο στην Ιωνίδειο στον Πειραιά, σπούδασε ιταλική φιλολογία στη Θεσσαλονίκη (μια εποχή που ακόμα τα φιλολογικά τμήματα του ΑΠΘ ενέπνεαν δέος) ενώ παράλληλα ήταν στρατευμένος στην Αριστερά και στις ιδεολογικές περιπέτειες εξαιτίας αυτής της ένταξης. Πολύ νωρίς βρέθηκε να υποστηρίζει αναρχικές ιδέες, στις οποίες έμεινε πιστός μέχρι τέλους.

Έζησε ελεύθερα, και η μετάφραση ήταν ο τρόπος και ταυτόχρονα το τίμημα της ελευθερίας του. Έχει μεταφράσει στα ελληνικά περισσότερα από 70 βιβλία. Προτιμούσε και επεδίωκε να μεταφράζει βιβλία κοντινών του ιδεολογικά συγγραφέων και επίσης προτιμούσε τη δοκιμιακή γραφή, αν και εξαιρετικές είναι και οι λογοτεχνικές μεταφράσεις του. Στις πρώτες του συνεργασίες με τον Εικοστό Πρώτο είχε εργαστεί για τη μεταφορά της Νέας Ζωής του Δάντη στα ελληνικά (1996).

O καθηγητής αρχαιολογίας Γιάννης Χαμηλάκης, σε ανάρτησή του στο facebook, γράφει για μια ακόμα πτυχή της πνευματικής ταυτότητας του Νίκου Κούρκουλου. Επισημαίνει ότι μεταξλύ των άλλων, ήταν και «από τους ελάχιστους στην Ελλάδα που ασχολούνταν τόσο συστηματικά με την σκέψη των ιθαγενών κοινοτήτων στις οποίες και αφιέρωσε το σπάνιο ιστολόγιο του ("Ο Τέταρτος Κόσμος")». Ήταν ακόμα «ένας άνθρωπος στον οποίο η ελληνική ανθρωπολογική και αρχαιολογική κοινότητα οφείλει πολλά, καθώς μετέφρασε (ή επιμελήθηκε), με σπάνια φροντίδα και προσοχή, κλασικά ανθρωπολογικά και αρχαιολογικά κείμενα, μεταξύ των οποίων και αρκετά βιβλία του Μάρσαλ Σάλινς, και βιβλία του Χόντερ».

Για μια βαθύτερη γνωριμία με τη σκέψη και τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα του Νίκου Κούρκουλου, αναζητήστε το βιβλίο του Ουελελέ, με επιλογή κειμένων από το ιστολόγιό του.

LINKS:

Για τη βιβλιογραφία του: https://osdelnet.gr/contributors/1066213#translator και https://osdelnet.gr/contributors/1066213#translator

Το ιστολόγιό του: https://tetartoskosmos.wordpress.com/

Ενώ ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος αποτελεί μόνο ένα σύμπτωμα ευρύτερων καταστροφικών διεθνών τάσεων, η έκβασή του καθορίζει προς ποια κατεύθυνση θα εξελιχθεί ο κόσμος. Η αντίσταση της Ουκρανίας θα μπορούσε να συμβάλει στη διεθνή σταθεροποίηση, στον εκδημοκρατισμό και στην ανάσχεση του αυταρχισμού, καθώς και στη  θεσμική/τεχνολογική καινοτομία.

Πώς η ρωσική προπαγάνδα επιχειρεί να απαξιώσει τον σινο-ουκρανικό διάλογο για μια βιώσιμη ειρήνη στην Ουκρανία.

Φύλακες, γρηγορείτε! Ακόμα κι εσείς που κάνατε ό,τι μπορέσατε την περασμένη δεκαετία για να φαλκιδεύσετε και τη δημοκρατία και τη δυτική κατεύθυνση της χώρας, και την ηρεμία της και την πρόοδό της. Κι εσείς που μας παραμυθιάσατε εξαπατώντας όσους σας πίστεψαν και σας έδωσαν την εξουσία, προπάντων εκείνους. 

Η Τζένη Μαστοράκη, ποιήτρια και μεταφράστρια, που έχει τιμηθεί με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων, πέθανε στις 30 Ιουλίου 2024, σε ηλικία 75 χρόνων. Είχε σπουδάσει βυζαντινή και μεσαιωνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ξεχωριστή εκπρόσωπος της λεγόμενης «Γενιάς του ’70», πρωτοδημοσίευσε το 1971, και αμέσως την πρόσεξαν η Νανά Καλιανέση και ο Γιάννης Ρίτσος, που την κάλεσαν στον Κέδρο. Η πρώτη της ποιητική συλλογή ήταν τα Διόδια (1972), και ακολούθησαν: Το σόι (1978), Ιστορίες για τα βαθιά (1983), Μ’ ένα στεφάνι φως (1989). Ασχολήθηκε, επίσης, με τη μετάφραση. Μετέφρασε διαφορετικούς μεταξύ τους συγγραφείς: Κάρσον ΜακΚάλερς, Ελίας Κανέτι, Χάινριχ Μπελ, Χάινριχ φον Κλάιστ, Καρλ Μαρξ, Κάρλο Γκολντόνι, Έντγκαρ Άλαν Πόε, Άπτον Σίνκλερ, Λιούις Κάρολ, Τζόρτζιο Μανγκανέλι, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Χάρολντ Πίντερ, Σάρα Κέιν, Μιγέλ δε Θερβάντες, Χάουαρντ Μπάρκερ, Πωλ Σουήζι, Άγκνες Χέλερ, κι ακόμη, τον Πετροτσουλούφη του Χάινριχ Χόφμαν, καθώς και παραμύθια των Αδελφών Γκριμ. Μια πολυσυζητημένη μετάφρασή της ήταν του Φύλακα στη σίκαλη του Τζ. Ντ. Σάλιντζερ, που έπειτα από πολλά χρόνια τον ξαναμετέφρασε απ’ την αρχή, αλλάζοντας και τον τίτλο (Στη σίκαλη, στα στάχια, ο πιάστης).

Στη συνέχεια, ανθολογούνται τέσσερα ποιήματα της Τζένης Μαστοράκη, ένα από την κάθε συλλογή της:

Τελικά, η αντιπολίτευση, μείζων και ελάσσων, έδωσε και χθες ένα ρεσιτάλ, αρνούμενη το ρόλο των δικαστηρίων. Αφορμή ήταν η απόφαση του Αρείου Πάγου για τις υποκλοπές, σύμφωνα με την οποία οι επισυνδέσεις ήταν νόμιμες και το Predator δεν είχε σχέση με τα κρατικές υπηρεσίες. Μετά την ανακοίνωση της απόφασης, η αντιπολίτευση έδειξε τη δυσαρέσκειά της, η οποία συνοδεύτηκε από αμφισβήτηση του κύρους του ανώτατου δικαστηρίου. Προφανώς, θα ήθελε λαϊκά δικαστήρια, όπως αυτό τον Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα ή του Κώστα Καζάκου που δίκαζε τον Κλίντον, που να βγάζουν τις «σωστές αποφάσεις». Κι όμως. Το Books’ Journal, διά του δικηγόρου Kώστα Κούρκουλου, είχε αναλύσει εγκαίρως, από νομικής και πολιτικής απόψεως, το ζήτημα – και η τωρινή απόφαση του Αρείου Πάγου δικαιώνει εκείνη την ανάλυση, που δημοσιεύεται παρακάτω, μαζί με ένα μικρό ιστορικό της υπόθεσης.