Λένα Διβάνη
Αναπληρώτρια καθηγήτρια ιστορίας της εξωτερικής πολιτικής στη Νομική Σχολή Αθηνών και συγγραφέας. Πρόσφατα λογοτεχνικά βιβλία της: Εργαζόμενο αγόρι (2010), Ένα πεινασμένο στόμα (2011), Προφανώς η Πηνελόπη ήταν ηλίθια και άλλες ελληνικές τραγωδίες (2011), Εγώ ο Ζάχος Ζάχαρης (2012), Αγάπη μου, συρρίκνωσα την Ελλάδα (2013), Τι έμαθα περπατώντας στον κόσμο (2017).. Επιστημονικά έργα της: Η πολιτική των εξορίστων ελληνικών κυβερνήσεων 1941-1944 (1991), Η εδαφική ολοκλήρωση της Ελλάδας 1830-1947 (2000), Ελλάδα και μειονότητες (2008), Η «ύπουλος θωπεία». Ελλάδα και ξένοι 1821-1940 (2014).
Μόνο ένα πράγμα τον τάραζε: Κάποτε οι Times είχαν δημοσιεύσει αρνητική κριτική γι’ αυτόν και, μοιραία, θα την αναφέρουν στο επιμνημόσυνο δημοσίευμα. Τον διαολίζει αυτό που διαολίζει όλους τους συγγραφείς ανά τους αιώνες: δεν τη γλυτώνεις ποτέ όσο καλός να σαι. «Ακόμα και στο θάνατο μπορεί να πάρεις κακή κριτική». Αναδημοσίευση από το τεύχος 39 του Books' Journal.
«Τον ρώτησα κάποτε αν τον αγαπούσε
η μητέρα του. "Αστειεύεσαι;”, μου
είπε.
“Από τη στιγμή που έγινα τριών ετών
και μπορούσα να μιλήσω, με
λάτρεψε!"»
Edna O Brien
Το 2010, ο πιο χαρισματικός και παραγωγικός εν ζωή αμερικανός πεζογράφος ανακοίνωσε ότι μετά από 31 βιβλία «παραιτείται». Εκατομμύρια θαυμαστών του σε όλο τον κόσμο πένθησαν και απόρησαν. Πώς μπορεί να πετάξει τη γραφομηχανή του ένας άνθρωπος που έζησε για τις λέξεις, με τις λέξεις, από τις λέξεις; Οι δυο διάσημοι συνοδοιπόροι του στα γράμματα, o Τζον Απντάικ και ο Σωλ Μπέλλοου συνέχισαν να γράφουν μέχρι τελικής πτώσεως.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΕΥΧΟΣ
ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΑ
ΓΝΩΜΕΣ
