web only

Από το 2008 έως σήμερα, η Ελλάδα βιώνει μια πρωτοφανή κρίση, όχι μόνο οικονομική αλλά κυρίως κρίση ακρισίας και πολιτισμικής έκπτωσης. Το βλέπουμε καθαρά στην πολιτική σκηνή, στα πρόσωπα που την εκπροσωπούν, στους λόγους και στα βλέμματα εκείνων που, υποτίθεται, μιλούν εξ ονόματος της κοινωνίας. Σχεδόν είκοσι χρόνια τώρα, αυτό το δράμα της γελοιότητας συνεχίζεται αδιάκοπα, σαρώνοντας κάθε έννοια σοβαρότητας και μέτρου.

Ο καθηγητής Αντώνιος Ρεγκάκος, μέλος της Τάξεως των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών, είναι από σήμερα εκλεγμένος νέος γενικός γραμματέας της Ακαδημίας Αθηνών.

Η «Συμμαχία των Προθύμων» για την Ουκρανία ως πυρήνας ενός ευρωπαϊκού δημοκρατικού οράματος

Λαμβάνοντας υπόψη την επίταση των παγκόσμιων συγκρούσεων μεταξύ δημοκρατιών και αυταρχικών καθεστώτων, η «Συμμαχία των Προθύμων» που σχηματίστηκε το 2025 για την Ουκρανία προσφέρει ένα μοντέλο για τη μελλοντική δι-ευρωπαϊκή συνεργασία μεταξύ των φιλελεύθερων κρατών.

Στις κοινωνίες μας κάποια πράγματα αποτελούν ιδιαιτερότητες, οι οποίες για λόγους κυρίως συμβολισμού, σπουδαιότητας κ.λπ., απαιτούν περισσότερο σεβασμό από τα υπόλοιπα. Στο πλαίσιο της θρησκευτικής συλλογικότητας και γι’ αυτούς που πιστεύουν σε κάτι, αυτά είναι τα όσια και ιερά της θρησκείας ή της πίστης τους. Στο πλαίσιο της πολιτειακής δημοκρατικής συλλογικότητας, και για όλους τους πολίτες, θρησκευόμενους και μη, ένθεους και άθεους κ.λπ., αυτά είναι όσα συμβολίζουν τη δημοκρατία. Μεταξύ αυτών, πρωτεύουσα θέση κατέχει το Σύνταγμα: και ως συνταγματικό κείμενο πρωτίστως, και ως τοπόσημο δευτερευόντως.

Δημοσιεύουμε την ανακοίνωση του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος, με αντικείμενο την επιστροφή στο Ισραήλ των είκοσι τελευταίων ζωντανών απαχθέντων ομήρων μετά τις 7 Οκτωβρίου 2023, που κρατούσε για περισσότερο από δύο χρόνια η Χαμάς.

Και τώρα, πώς θα ζήσουν οι βάρβαροι δίχως Γάζα και Τέμπη; Ήταν κι αυτά τα νεκρά παιδάκια, μια κάποια λύση.

Στων καιρών τα αλλόκοτα κύματα, τότε που οι θάλασσες γέμιζαν πλοία με σημαίες και πανό αντί για πανιά, φάνηκε στο πέλαγος ο Ιάσονας ο Διασώστης. Δεν κρατούσε δόρυ ούτε ασπίδα, αλλά ένα μικρόφωνο και χάρτες γεμάτους βελάκια, έτοιμος να εξηγήσει σε όποιον άτυχο βρισκόταν μπροστά του πού θα πάνε, πότε θα πάνε και γιατί δεν θα φτάσουν ποτέ.

Στο πλευρό του, όχι η Μήδεια, αλλά η Πέρκα. Πλάσμα μισό ψάρι, μισό προκήρυξη, με μάτια που γυάλιζαν σαν παλιό ρολόι της Σοβιετίας και φτερά από κόλλες Α4, γεμάτες συνθήματα. Η Πέρκα βρυχιόταν συνθήματα που ξέπλεναν τα αυτιά των πληρωμάτων: «Εμπρός για τη Γάζα!», «Τα νερά είναι διεθνή!» και «Κάτω τα καλαμάρια της καταπίεσης!».

Το καράβι τους δεν το ’λεγαν Αργώ αλλά «Αλληλεγγώ» κι αντί για 50 ήρωες είχε καμιά εικοσαριά μπλόγκερ, έναν ηχολήπτη, δύο βιολονίστες, καμπόσους επαγγελματίες ακτιβιστές  με αμφίβολη σχέση με τη νοημοσύνη και μια παρέα influencer που πάλευαν με τα φίλτρα του Instagram πιο θαρραλέα απ’ όσο με τα κύματα. Όλοι τους δήλωναν έτοιμοι να θυσιαστούν, με την προϋπόθεση να υπάρχει καλή σύνδεση στο Wi-Fi και vegan catering στο κατάστρωμα.

Ο Ιάσονας, με βλέμμα που θύμιζε μόνιμο δελτίο Τύπου, κήρυξε:
– «Σύντροφοι και συντρόφισσες, θα ανατρέψουμε τη γεωπολιτική με κουπιά και tweets!».

Η Πέρκα χτύπησε την ουρά της στο νερό σαν να σήμαινε την έναρξη μιας μεγάλης μάχης. Στην πραγματικότητα, μόνο κάτι γλάρους τρόμαξε.

Και ξεκίνησε η πορεία προς τη Γάζα, όπου αντί να συναντήσουν Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες, βρήκαν μικρόφωνα και κάμερες. Κάθε λιμάνι κι ένας σταθμός, κάθε κύμα κι ένα πάνελ. Υπέμειναν ως απόστολοι της ειρήνης και σημαιοφόροι αγωνιστές  της ανθρωπότητας, πλήθος μαρτυρίων, έπλευσαν μέσα από θάλασσες  θλίψεων και άνθεξαν με καρτερικότητα και χαρά όλες τις δυσκολίες που απαιτεί η ζωή στα κότερα  και η ηλιοθεραπεία στο κατάστρωμα. Αντιξοότητες πολλές, αλλά ήταν για την Ειρήνη και τον Άνθρωπο και γι’ αυτό έδωσαν περισσότερες συνεντεύξεις απ’ όσες κουπιές. Πρώτα τους σταμάτησαν τα ρεύματα, μετά η τελωνειακή γραφειοκρατία, ύστερα οι φωτογραφίες για τα social.

Κι αν ο Αρίων είχε το δελφίνι του να τον σώσει, ο Ιάσονας είχε την Πέρκα! Αυτή τον κουβαλούσε με το στόμα ανοιχτό, γεμάτο ατάκες και υπερβολές, ώσπου όλοι αναρωτιούνταν αν ήταν θηρίο, προκήρυξη ή απλώς καρικατούρα της εποχής.

Λένε πως ακόμη ταξιδεύουν, πάντα ένα μίλι πριν τον προορισμό, πάντα έτοιμοι να αναβάλουν την Ιστορία για την επόμενη συνέντευξη Τύπου.

Πριν από δυο χρόνια, την 7η Οκτωβρίου 2023, άνοιξαν στη Γάζα οι χθόνιες πύλες κι από τα έγκατα της Γης ξεχύθηκε το ασκέρι, που προετοιμαζόταν χρόνια γι’ αυτό το σκοπό, στα χωριά και στις πόλεις του Ισραήλ που περιστοιχίζουν αυτό το κομμάτι γης, φέρνοντας το θάνατο και κάτι χειρότερο απ’ αυτόν: την απαγωγή ανθρώπων και τον εγκλεισμό τους στα μπουντρούμια της Χαμάς και των συνεργών της, μέσα σε ανήλιαγα λαγούμια, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σαν ανταλλάξιμο εμπόρευμα σε ένα παζάρι ζωών.

Julian Hoffman, Lifelines (Γραμμές ζωής), Elliot & Thompson, 2025, 304 σελ.

«Το πραγματικό ταξίδι δεν είναι ΠΡΟΣ ένα προορισμό. Είναι ΕΝΤΟΣ του προορισμού». Όχι η άφιξη, η ενσωμάτωση. 

Μέρα παραιτήσεων η σημερινή. Παραιτήθηκε ο πέμπτος κατά σειρά γάλλος πρωθυπουργός της δεύτερης προεδρίας Μακρόν, παραιτήθηκαν πατήρ και υιός Πετράκης από τους πάγκους της ΑΕΛ και του Παναιτωλικού αντίστοιχα, παραιτήθηκε και ένας σουλατσαδόρος των «ορεινών» εδράνων της Βουλής που τα τελευταία δύο χρόνια πληρωνόταν χωρίς να δουλεύει παριστάνοντας τον βουλευτή.