Τεύχος 132

Αστυνομικό διήγημα από τον Φίλιππο Φιλίππου. Αναδημοσίευση από το τεύχος 132 του Books' Journal, Iούλιος 2022.

Η άνοδος των ενεργειακών τιμών επαναφέρει στο προσκήνιο την πυρηνική ενέργεια. Ζήτημα που προκαλεί κοινωνική πόλωση, ενώ αποκαλύπτει ορέξεις για προμήθειες και εξοπλισμούς. Η χρήση πυρηνικής ενέργειας σχάσης, ακόμα και για ειρηνική παραγωγή, συνιστά τεχνολογία επικίνδυνη από τη φύση της. Η προστασία από τη ραδιενέργεια απαιτεί αποκλεισμό μεγάλων ατυχημάτων, εγγυημένη διαχείριση ραδιενεργών αποβλήτων και ασφαλή αποσυναρμολόγηση των εργοστασίων στο τέλος της ζωής τους. Για κανένα από τα ζητήματα αυτά δεν έχει βρεθεί ικανοποιητική λύση έως σήμερα. Αντίθετα, παρά τη βελτίωση των συστημάτων προστασίας μετά το Τσερνόμπιλ, είναι γεγονός ότι στην ανεπτυγμένη και οργανωμένη Ιαπωνία συνέβη ένα «αδιανόητο» και, παρ’ ολίγον, πολύ καταστροφικό ατύχημα.

Ό,τι συνέβη στη χώρα μας την περίοδο 2012-2015 –δηλαδή η πλήρης ηθική απαξίωση του παλιού πολιτικού προσωπικού, ευρύτερα του πολιτικού κατεστημένου που ανέδειξε η Μεταπολίτευση με τα σύμβολα και τα λάβαρά του– δεν είναι χωρίς ιστορικό προηγούμενο. Και στην Ελλάδα και διεθνώς. 

Ακόμα κι οι αναγνώστες ενός περιοδικού όπως το Books’ Journal πρέπει να έχουν κουραστεί από τις συζητήσεις για το ελληνικό Πανεπιστήμιο. Το μέλλον του μοιάζει να μην αφορά ιδιαίτερα την ελληνική κοινωνία, ούτε καν τους φοιτητές, ούτε καν το περιβάλλον τους. Συζητούμε σοβαρά για την ανώτατη εκπαίδευση μόνο όταν υπάρχουν κρούσματα βίας, η οποία παρότι έχει καταργηθεί το άσυλο συνεχίζει να εκδηλώνεται κυρίως σε ορισμένα Πανεπιστήμια, στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη (όπου το πανεπιστημιακό κάμπους είναι μόνιμη εστία παραβατικότητας ποινικών, εμπόρων ναρκωτικών και φυγόδικων), στην Κρήτη (στα Χανιά) και στα Γιάννινα. Ακόμα και οι σοβαρές ενστάσεις, που κατατέθηκαν από το περιοδικό μας, για ό,τι προβλέπει το υπό συζήτηση νέο νομοσχέδιο για την ανώτατη εκπαίδευση, ελάχιστους συγκίνησαν. Οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι, πλέον, το Πανεπιστήμιο είναι ακόμα ένας κλάδος του ελληνικού Δημοσίου, και αντιμετωπίζεται όπως κάθε κλάδος του Δημοσίου. Σύντομα δημιουργούνται συντεχνίες που υπερασπίζονται συντεχνιακά συμφέροντα, το σύστημα εργάζεται για να αποφεύγει τις αξιολογήσεις, οι πελατειακές σχέσεις στο Πανεπιστήμιο είναι σοβαρές και ενισχύονται από το ρόλο των κομμάτων. Σαν το Πανεπιστήμιο να λειτουργεί ερήμην της κοινωνίας την οποία αφορά.