Ντόναλντ Τραμπ

Από την αμερικανική κρίση του 2008 και τις ευρωπαϊκές χρεοκοπίες του 2010+, είναι σαφές ότι η αναδιάρθρωση της οικονομικής ισχύος στον πλανήτη έχει πλήξει μεγάλα τμήματα των μεσαίων και λαϊκών στρωμάτων της Δύσης.

«Το παρελθόν δεν πεθαίνει ποτέ. Δεν είναι καν παρελθόν».
William Faulkner, Requiem for a nun, 1950

Έχουν γραφτεί και λεχθεί άπειρες εικασίες από την περασμένη εβδομάδα και, ειδικά, από χθες το βράδυ, για την επανεκλογή Τραμπ και τις αιτίες της.  Τα περισσότερα έχουν δύο κοινά χαρακτηριστικά:  πρώτον, την άγνοια και, δεύτερον, τη φροντίδα να απαλύνουν τις γωνίες για να μη θιγεί κανείς. Να τι ισχύει και τι προκάλεσε το φαινόμενο Τραμπ:

Εκτός εάν συμβεί κάτι δραματικό από σήμερα μέχρι τη φθινοπωρινή ισημερία της 21ης Σεπτεμβρίου, το φετινό καλοκαίρι θα περάσει στα πολιτικά χρονικά ως το καλοκαίρι που αποσύρθηκε από την κούρσα για την προεδρία των ΗΠΑ ο Τζο Μπάιντεν. Το μοναδικό αυτό πολιτικό γεγονός αποτέλεσε τεκτονικό σεισμό στη μάχη για τον Λευκό Οίκο και υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να ανατρέψει το διαφαινόμενο μέχρι τον Ιούνιο αποτέλεσμα οδηγώντας στην αμερικανική προεδρία μια μαύρη γυναίκα πολιτικό.

Είναι του Χάρβαρντ, του Γέιλ, της Οξφόρδης, της Σορβόννης, του ΜΙΤ. E, και λοιπόν; Επειδή σπούδασε ή διδάσκει σε ένα από τα κορυφαία πανεπιστήμια του κόσμου, αυτό τον εξαγνίζει, τον κάνει Übermensch και του δίνει το δικαίωμα να μιλάει σαν αυθεντία επί παντός επιστητού, από τις ανθρώπινες σχέσεις μέχρι τους Ολυμπιακούς αγώνες και τη διαφορετικότητα; Ποιος φυσικός νόμος το ορίζει αυτό;

Ποιητική και πολιτική δικαιοσύνη

Παρά την άγρια επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία, οι Ανατολικοκεντρικοί Ευρωπαίοι αισθάνονται σήμερα ασφαλείς. Έχουν εμπιστοσύνη στο ΝΑΤΟ. O υπό την ηγεσία των ΗΠΑ αμυντικός οργανισμός θεωρείται και από τη Μόσχα ιδιαίτερα ισχυρός. Όμως, πολλοί πολιτικοί, διπλωμάτες και εμπειρογνώμονες στην Ανατολική Ευρώπη αναρωτιούνται τι θα συμβεί στις χώρες τους, αν ο Ντόναλντ Τραμπ κερδίσει τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου 2024 στις ΗΠΑ.

David Runciman, «How Can It Work?»,  London Review of Books, 21 Μαρτίου 2013

David Runciman, «History of ideas: Susan Sontag. Past, Present, Future», Apple podcasts. 24 Αυγούστου, 2023

Donald Trump, «I never understood wind», τρίλεπτο ΥouΤube βίντεο, Guardian News

O Τραμπ δεν είναι πρωτοπορία ούτε προσφέρει κάποια καινούργια ιδέα. Κοσμικά, καλλιστεία, wrestling, καζίνα, ριάλιτι tv, χρυσοί πύργοι και ξενοδοχεία με το όνομά του σε τεράστια γυαλιστερά γράμματα, ψευδοπανεπιστήμια με κάλπικα πτυχία, προεδρία, τριχομοσχεύματα, πηγουνισμοί – όλα τους έχουν αβάσταχτη βαρεμάρα. Δεν πρωτοτυπεί σε κιτς, ναρκισσισμό ούτε σε δημαγωγία. Αντί αβανγκάρντ είναι dérivé. Για να παραφράσω τη Χάννα Άρεντ, ο Τραμπ είναι The Banality of Banal.

Τι ρόλο παίζουν τα ντιμπέιτ στις προεκλογικές περιόδους, σε μια εποχή εκδημοκρατισμού της πληροφορίας, αλλά και μιας διαδικασίας που, στην Αμερική, κρίνεται σε μερικές πολιτείες και από πολύ ειδικά ακροατήρια. Ένας άνθρωπος της τηλεόρασης το είχε εξηγήσει στον Μπερνάρ-Ανρί Λεβί με σαφήνεια: Προκειμένου να ευχαριστήσεις τους διανοούμενους στις ακτές (οι οποίοι ψηφίζουν Δημοκρατικούς) ή τους αγρότες του Ουισκόνσιν (που ό,τι και να γίνει είναι Ρεπουμπλικανοί), διακινδυνεύεις να πεις κάτι για το οποίο θα κατηγορηθείς όταν παλεύεις για χίλιες ψήφους σε Βιρτζίνια ή Λουιζιάνα που θα κρίνουν το τελικό αποτέλεσμα

Γιάννης Παπαγεωργίου, To πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ. Συνταγματικοί θεσμοί και σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα, Κριτική, Αθήνα 2022,

Είναι το πολιτικό σύστημα της Αμερικής ένας σκληρός δικομματισμός; Τι ρόλο μπορεί να παίξει η Δικαιοσύνη στις πολιτικές εξελίξεις; Γιατί συνήθως περιβάλλεται με εμπιστοσύνη το Ανώτατο Δικαστήριο; Σε τι διαφέρει η αμερικανική δημοκρατία από τις άλλες εμπεδωμένες  δημοκρατίες του δυτικού κόσμου και, ιδίως, της Ευρώπης; Πώς προέκυψε ο Ντόναλντ Τραμπ και ο τραμπισμός; Χρειάζεται συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, μια χώρα που ρυθμίζεται από το Σύνταγμα του 1787; Ένα βιβλίο που λύνει όλες τις ενδεχόμενες απορίες για την αμερικανική δημοκρατία. [TBJ]

Αρθρο ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ

Γκολφ Άνδρα Δείκνυσι

Βίας ο Πριηνεύς ο Β’

Δεν είναι έγκλημα να λαδώσεις μια πορνοστάρ, με την οποία είχες μία «παράτυπη» περιστασιακή σχέση, προκειμένου να μην εκδώσει την ιστορία της, ενόσω ετοιμάζεσαι να κατέβεις ως υποψήφιος για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών. Ούτε το να δώσεις στον δικηγόρο σου $130.000 δολάρια, προκειμένου να το κάνει διακριτικά. Αν όμως μαγειρέψεις τα λογιστικά σου βιβλία, αιτιολογώντας ότι αυτά τα χρήματα είναι δικηγορικές αμοιβές, τότε έχεις διαπράξει μία αξιόποινη πράξη για την οποία, στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, μπορεί να συλληφθείς. Γι΄ αυτό ίσως ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ τον τελευταίο καιρό δεν την έχει πλησιάσει. Τίποτα όμως δεν τον εμποδίζει να διαλαλεί σε όλους τους τόνους ότι επιθυμεί διακαώς να θέσει ξανά υποψηφιότητα για πρόεδρος των ΗΠΑ.