web only

Ανακοινώθηκαν τα νέα βιβλία που προετοιμάζει ο εκδοτικός οίκος Στερέωμα. Δοκίμια της Ιωάννας Μποτουροπούλου, του βραβευμένου ποιητή Θανάση Χατζόπουλου, του ιστορικού Τίμοθι Σνάιντερ. Η πρώτη ποιητική συλλογή της νομπελίστριας Λουίζ Γκλυκ μετά το Νόμπελ. Πεζογραφία των γάλλων λογοτεχνών Virginie Despentes και Sylvain Prudhomme. Και ορισμένα ακόμα ενδιαφέροντα κείμενα.

Ο Νίκος Δαββέτας και η Λουίζα Παπαλοΐζου είναι οι δύο συγγραφείς που, εξ ημισείας, μοιράζονται το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2021 που απονεμήθηκαν στις 22 Μαρτίου 2022, για τα έργα τους, αντιστοίχως,  Άντρες χωρίς άντρες και Το βουνί. Ο Θανάσης Χατζόπουλος (Ιστορικός ενεστώς) και ο Χρήστος Χρηστίδης (Γυμνός) μοιράστηκαν το βραβείο διηγήματος-νουβέλας, ενώ το κρατικό βραβείο ποίησης απονέμεται στον Διονύση Καψάλη, για τη συλλογή Σημειώσεις για τη μουσική του κόσμου. Το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων απονέμεται στον καθηγητή Δημήτρη Τζιόβα.

 Δείξτε κατανόηση στην ντόπια διανόηση…

Βασίλης Νικολαΐδης, «Η ντόπια διανόηση»

26 μέρες μετά την έναρξη των εχθροπραξιών στα σύνορα Ουκρανίας-Ρωσίας, και ενώ ο πόλεμος μαίνεται ανελέητα με την εισβολή της «ρωσικής αρκούδας» στα «απέραντα χωράφια» της Ουκρανίας, η ελληνική διανόηση (με πεζό) και σχεδόν σύμπας ο καλλιτεχνικός κόσμος παραμένει σε αφασική αλαλία (αν υπάρχει τέτοιος όρος!). Μεσολάβησε βέβαια η «επιβλητική συναυλία» στο Σύνταγμα, με πρωτοβουλία των φοιτητικών συλλόγων και της συντονιστικής επιτροπής μαθητών Αθήνας και τη Νατάσσα Μποφίλιου (συμπαθέστατη κατά τα άλλα και εξαιρετική φωνή, αλλά και γνωστή για τον χρόνιο εισοδισμό της στο ΚΚΕ), η οποία, αποφεύγοντας ευσχήμως να ερμηνεύσει ένα «τραγούδι για τον Μερκαντέρ», χαιρέτισε τα αδέρφια και τον άνθρωπο εν γένει, δηλώνοντας επιπλέον ότι «τα υπόλοιπα δεν απασχολούν την ουσία του θέματος» - με άλλα λόγια ούτε το θέμα ασχολείται με την ουσία, αλλά ούτε και αντιστρόφως συμβαίνει κάτι ανάλογο.

Όταν πριν από δέκα μέρες η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία φάνταζε ακόμα στρατιωτικός περίπατος, κυκλοφορούσε η ωραία ατάκα ότι ο καπιταλιστής στη Ρωσία ονομάζεται ολιγάρχης, στη Δύση επενδυτής και στην Ελλάδα ευεργέτης.

Του χοντρού παράδοξου του φταίει η τρίχα: ένα «δυστυχώς», που υποτίθεται πως πρόσθεσε στα λεγόμενα του κ. Τσίπρα (Γεωργίου) το ΑΠΕ, τους  άλλαξε λέει το νόημα.

Το Wagner Group, ως παραστρατιωτική οργάνωση μισθοφόρων, είναι ένας σκιώδης πρωταγωνιστής του θεάτρου των πολεμικών επιχειρήσεων. Χρηματοδοτείται από τον Γιεβγκένι Πριγκοζίν, έναν ομότεχνο του πασίγνωστου μάγειρα Ρατατούη, ο οποίος παρέχει (και) υπηρεσίες κέτερινγκ στα γεύματα που παραθέτει ο ρώσος πρόεδρος στους ξένους επισήμους —και για τους κόπους του αυτούς έχει  κερδίσει το παρωνύμιο «ο σεφ του Πούτιν». Το Group επιτρέπει την «ευλογοφανή διάψευση» για σκοτεινές ρωσικές επιχειρήσεις ανά τον κόσμο που κατά κανόνα δεν θα χαρακτηρίζονταν στρατιωτικές, αλλά εγκλήματα πολέμου. Βοηθάει επίσης τη λογιστική του πολέμου: οι επίσημες απώλειες που δηλώνονται στις πολεμικές συγκρούσεις της Ρωσίας δείχνουν μικρότερες. Εύλογα λοιπόν το Group αποκαλείται «ο στρατός του Πούτιν», το μακρύ του χέρι.

Η επίκληση περασμένων μεγαλείων από τυράννους για να εξάψουν τα χαμηλότερα ένστικτα ενός λαού και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να καταλάβουν την εξουσία, να εδραιώσουν το καθεστώς τους και να μείνουν εκεί εσαεί είναι παλιά και δοκιμασμένη συνταγή από τους καλύτερους του είδους: τους Ναζί. Ο Χίτλερ αυτό που κατάφερε με επιτυχία ήταν να πείσει πως η Γερμανία υπ’ αυτόν θα επέστρεφε στην εποχή πριν από την ατιμωτική συνθηκολόγηση μετά το τέλος του Μεγάλου Πολέμου. Έκτοτε, σχεδόν ενστικτωδώς, κάθε επίδοξος τύραννος που σέβεται τον εαυτό του επικαλείται κι αυτός περασμένα μεγαλεία του έθνους του και βάζει στόχο την επιστροφή του σ’ αυτά. Με την οπισθοδρόμηση ως φανερή ομολογία δύσκολα τους προσάπτει κανείς διακριτικότητα στον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούν το μήνυμά τους.

Θα μπορούσε να επιτελέσει το κοινωνικό της καθήκον, να αλαφρώσει τη συνείδησή της, διαβάζοντας στη Χάννα και στους άλλους εγκληματίες που σαπίζουν στα μπουντρούμια. Σε αυτούς που θέλησαν να αποτρέψουν τη χώρα τους από το να αποκαθάρει τη γειτονική χώρα από τους ναζί που την κατακλύζουν· και σε εκείνους που προσπάθησαν να εμποδίσουν τη μητέρα Ρωσία από το να θεραπεύσει την Ουκρανία από την γελοία ψευδαίσθηση ότι μπορεί να υπάρξει ως   ανεξάρτητη χώρα.