web only

Οι μετανάστες παραμένουν σε μια ημι-νόμιμη κατάσταση, έρμαια των εργοδοτών τους που αποφασίζουν όχι μόνο για τους όρους εργασίας αλλά και για την τύχη των «μισθωμένων δούλων». Τα δήθεν ανθρωπιστικά προσχήματα της Αριστεράς αποσύρονται και αναδύεται στην επιφάνεια ένα αδιανόητο εκμεταλλευτικό πρόσωπο. [ΤΒJ]

To προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα, η κυνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και η επινόηση της νέας δουλοπαροικίας από κυβερνητικούς βουλευτές, προεξάρχοντος ενός Ηλείου, όπου οι σύγχρονοι σκλάβοι εργάζονται χωρίς στοιχειώδη πρόνοια για εργασιακά δικαιώματα στα χωράφια παραγωγής φράουλας. [ΤΒJ]

Το άρθρο που ακολουθεί, δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της εφημερίδας Le Figaro (21/4/2016). Εδώ παρατίθεται ύστερα από σχετική παραχώρηση του Pierre-André Taguieff. Αντικείμενο του σχολιασμού είναι η πρόσφατη απόφαση της Ουνέσκο, σύμφωνα με την οποία το Ισραήλ βεβηλώνει το τέμενος Αλ-Ακσά. Στην ίδια απόφαση δεν αναγνωρίζονται οι θρησκευτικοί δεσμοί που ενώνουν τον εβραϊκό λαό με το «Όρος του Ναού». Με αφορμή αυτό το μείζον συμβολικό γεγονός, και προβαίνοντας σε μία συνοπτική διαφωτιστική αναδρομή στο παρελθόν, ο Πιέρ-Αντρέ Ταγκυέφ διαπιστώνει και επισημαίνει, ακόμα μία φορά, τον εξισλαμισμό της «παλαιστινιακής υπόθεσης», καθώς και της αντισημιτικής συνωμοσιολογίας, της συνωμοσιολογικής εβραιοφοβίας, που εκφράζεται μέσω του «αντισιωνισμού».

Ο Κατρούγκαλος ναρκισσεύεται αφελώς και προκλητικά στη δημόσια σφαίρα με έναν ιδιότυπο διπλό τρόπο: ενδυματολογικά και διανοητικά. Ετσι θα μπορούσε περίφημα να αποτελεί το αντεστραμμένο είδωλο του Βαρουφάκη στο δεύτερο κωμικοτραγικό μονόπρακτο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Εάν μακροπρόθεσμα η χούντα έφερε τη λαίλαπα της «Αλλαγής», σε βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο επίπεδο μάλλον ευεργέτησε τη Δεξιά. Οι πραγματικότητες και οι μύθοι πίσω από ένα μείζον επεισόδιο της ιστορίας της νεότερης Ελλάδας.