Δημήτρης Παπαδίτσας

Γιατί μου κρατάς τα χέρια και τα δικά σου χέρια τά ’χω κρυμμένα στον ύπνο μου

Γιατί το σώμα σου μοιάζει με όνειρο που ακολουθεί τις πράξεις μου όλη τη μέρα
Και λίγο-λίγο μου έρχεται στη μνήμη
Γιατί μου λες για την αγάπη
Μου λες πώς αποχαιρετιούνται δυο κι αφήνουν την αγάπη μόνη
Σαν το μαργαριτάρι έξω απ’ το στρείδι του
Γιατί μου λες πολλές φορές για την αγάπη ότι είναι σύμπτωση
Γι’ αυτό σ’ αγαπώ~ Δ. Π. Παπαδίτσας, «Το παράθυρο / ΙII» [απόσπ.] (1955)