Παρασκευή, 14 Αυγούστου 2015

Ψηφίστηκε λοιπόν κι αυτό το Μνημόνιο. Με τις αναμενόμενες απώλειες από την πλευρά της Κυβέρνησης. Και πάμε σε Εκλογές σε ένα μήνα από τώρα, μετά τις οποίες και πάλι θα συγκυβερνήσουν ο Τσίπρας με τον Καμμένο (ακόμη και αν ο δεύτερος αναστείλει προεκλογικά τη λειτουργία των ΑΝΕΛ) και ενδεχομένως και με το Ποτάμι, εάν κριθεί απολύτως απαραίτητο από τον για δεύτερη φορά μέσα σε οκτώ μήνες πρωθυπουργό. Στην αντιπολίτευση, που δεν δείχνει σημάδια λογικής ώστε να συμπηχθεί σχηματίζοντας εύκολα αυτοδύναμη Κυβέρνηση, θα βρίσκονται δύο κόμματα φιλοευρωπαϊκά, με όχι ισχυρές ηγεσίες, και τα δύο με ελαφρώς καλύτερα ποσοστά σε σχέση με τις Εκλογές του Ιανουαρίου. Και, από την άλλη, τρία αντιευρωπαϊκά-αντιδυτικά, το ένα εκ των οποίων αρκετά συντηρητικό, με μέλη που έχουν παιδεία και καλές δουλειές και το τελευταίο που θέλουν είναι η διάρρηξη των σχέσεών μας με την ΕΕ και τις ΗΠΑ, και με τα άλλα δύο, τη Δραχμή και τους ναζί, σε αγαστή συνεργασία κρετίνων. (Και ο Λεβέντης, Θεέ μου... Και ο Λεβέντης, για όνομα του Θεού. Το πρώτο πραγματικό ξόμπλι της Μεταπολίτευσης). Στόχος όσων δεν είναι γραφικοί, εγκληματίες ή ποινικοί, ένας και μοναδικός: να μείνει η Ελλάδα στην Ένωση — για να μην πω «στη συμμαχία». Μοναδικός δρόμος για να επιτευχθεί αυτό είναι η κατά γράμμα εφαρμογή του Μνημονίου, πάση θυσία (με μη διακηρυγμένο δευτερεύοντα στόχο τηνελάφρυνση των όρων μετά από ένα χρόνο), δηλαδή:  ο ανοιχτός πόλεμος με τα συμφέροντα, είτε τα οργανωμένα, είτε του καθενός μας. Είναι απολύτως απίθανο να γίνει κάτι τέτοιο χωρίς φιλελεύθερη πολιτική που θα υποστηρίζεται από φιλελευθέρους. Το άνοιγμα της αγοράς, οι ιδιωτικοποιήσεις, η ελάφρυνση του Δημοσίου είναι οι τρεις πυλώνες που πάνω τους θα χτιστούν όλα τα άλλα, το ασφαλιστικό, τα εργασιακά θέματα, οι φορολογικές αλλαγές. Οι φόροι δεν είναι λύση, είναι μια απάτη που κρατά λίγο και γεννά τέρατα, φτώχεια, λιτότητα, ανεργία και «μνημόνια». Απαιτείται ισχυρή Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας.