Σωστή και ολοκληρωμένη ανάγνωση και ερμηνεία των αποτελεσμάτων των εκλογών της 20 Σεπτεμβρίου 2015 δεν έγινε και έτσι κάποια μηνύματα του εκλογικού σώματος χάθηκαν. Αναδημοσίευση από το τχ. 59 του Books' Journal.

Ενίσχυση του ελέγχου των συνόρων, κλιμάκωση των βομβαρδισμών, διεξαγωγή χερσαίας επεμβάσεως μεγάλης κλίμακας είναι μερικές από τις λύσεις που έχουν προκριθεί ώστε να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος του Ισλαμικού Κράτους (ΙSIS), μπορούν όμως αυτές ή κάποιες άλλες επιλογές, κυρίως στρατιωτικού- κατασταλτικού τύπου, που προτείνονται, να αντιμετωπίσουν τη δράση της τρομοκρατικής οργάνωσης; Μπορούν να συντελέσουν στην ήττα αυτής της θανάσιμης απειλής για την Ευρωπαϊκή Ασφάλεια; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι ούτε μονολεκτική ούτε και απλοποιημένη. Αν κάποιος προσεγγίσει το ζήτημα του ISIS και της φονταμενταλιστικής ισλαμικής τρομοκρατίας υπό το πρίσμα των θανατηφόρων συμπτωμάτων της, τότε μπορεί να απαντήσει ναι, ζητώντας παράλληλα περισσότερα μέτρα στρατιωτικού τύπου[1]. Αρκεί όμως η αντιμετώπιση στο πεδίο των μαχών του σουηδού ισλαμιστή που άφησε τη Στοκχόλμη για να πολεμήσει στη Μέση Ανατολή; Η πιο πρόσφατη πτυχή της απειλής της ισλαμικής τρομοκρατίας στην Ευρώπη, η οποία έχει έρθει με δυναμικό τρόπο στο προσκήνιο λόγω του ISIS, είναι η μεταφορά του τρόμου στις ευρωπαϊκές χώρες από πολίτες τους που εμπνέονται και ασπάζονται τη βίαιη φονταμενταλιστική ιδεολογία, η οποία είναι ριζικά αντίθετη στις δυτικές αξίες, στον δυτικό τρόπο ζωής, και οδηγεί στην τρομοκρατική δράση.

Οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις μετά τη νέα εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αναδημοσίευση από το τεύχος 59 του Books' Journal, Οκτώβριος 2015.

Σκέψεις και προβληματισμοί με αφορμή τον πνιγμό του Αϋλάν. Ένα κείμενο του  Χρήστου Α. Φραγκονικολόπουλου, που αναδημοσιεύεται από το Books' Journal 59, Οκτώβριος 2015.

Με υπέρτιτλο «Η Μέρκελ και το "τέλος του multikulti"», ο Μιχάλης Μητσός είχε δημοσιεύσει ένα σημαντικό κείμενο στο δεύτερο τεύχος του Books' Journal (Δεκέμβριος 2010), στο οποίο έθετε τον προβληματισμό που και τότε, και σήμερα, επικρατεί στην Ευρώπη γύρω από την έννοια της πολυπολιτισμικότητας. Αναημοσιεύουμε σήμερα το κείμενο εκείνο, επειδή η επικαιρότητα κινείται, με πιο επείγοντα και πιο δραματικό τόνο, γύρω από τα ίδια θέματα - και η προσέγγιση του συνεργάτη μας θέτει, από πολύ νωρίς, τους δημοκρατικούς όρους μιας σχετικής δημόσιας συζήτησης. [ΤΒJ] 

Ο Φίλιππος Λοΐζος είναι ο "Πάτερ Παστίτσιος", το πρόσωπο που πέρασε (και συνεχίζει να περνά) μια οδυνηρή αστυνομοδικαστική περιπέτεια επειδή δημιούργησε μια χιουμοριστική σελίδα στο facebook. Στο κείμενό του, που αναδημοσιεύεται από το τεύχος 58 του Books' Journal, Σεπτέμβριος 2015, περιγράφει αυτή τη ζοφερή περιπέτεια.

Από γεννήσεως του κοινοβουλευτισμού, πάντα κάποια κόμματα διαμαρτύρονται για την δυσανάλογη (χαμηλή βέβαια!) εκπροσώπηση τους στην Βουλή. Στην σημερινή Ελλάδα το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα οξύ: αν είσαι πρώτο κόμμα μπορεί να πάρεις 36% της λαϊκής ψήφου, αλλά 50% των κοινοβουλευτικών εδρών. Το δεύτερο κόμμα μπορεί να έχει 35% της λαϊκής ψήφου αλλά μόνο το 30% των εδρών. Διαφορά μιας μονάδας στον πληθυσμο μεταφραζεται σε 20 στην στην Βουλη, και σε απόλυτη διαφορά σε επίπεδο άσκησης εξουσίας. Για πολλούς αυτό σημαίνει μια ελλιπή δημοκρατία: δεν μετράει κάθε ψήφος των πολιτών το ίδιο.

Μια σύντομη δημηγορία υπέρ των μεταρρυθμίσεων εν όψει εκλογών. Αναδημοσίευση από το Books' Journal 58, Σεπτέμβριος 2015, που κυκλοφορεί.

Λακτίζουμε ανυπόδητοι προς κέντρα όταν τα βάζουμε με την ετερότητα. Ας την παραδεχθούμε, ας την εναγκαλιστούμε και ας την προαγάγουμε. Ως κοινωνία έχουμε υποχρέωση να απαλύνουμε τον πόνο του αδικημένου από τη φύση ή τις κοινωνικές συγκυρίες. Έχουμε όμως ίση υποχρέωση να προωθήσουμε τον προικισμένο σε όποια σφαίρα τον ωθεί το ταλέντο του – την επιστήμη, τη διανόηση, την τέχνη, την επιχειρηματικότητα. Πρέπει, κατά συνέπεια, να συνταχθούμε πίσω από ένα πολίτευμα που τάσσεται υπέρ αυτών των σκοπών. Αναδημοσίευση από το Books' Journal #58, Σεπτέμβριος 2015, που κυκλοφορεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με το εικονοστάσι με τα τάματα που υπάρχει στις εκκλησίες. Όπως οι πιστοί αφήνουν εκεί τις ελπίδες τους διά πάσαν νόσον, έτσι και οι πολίτες εναπέθεταν τα αιτήματα και τις προσδοκίες τους στον Τσίπρα και στο κόμμα του: άλλος να ξαναπάρει το μισθό ή τη σύνταξη που έπαιρνε, άλλος να του χαριστεί το δάνειο, άλλος να τιμωρήσει τους παλιούς πολιτικούς, άλλος να αντισταθεί στη Γερμανία, άλλος να ανατρέψει τον καπιταλισμό. Έτσι και οι διανοούμενοι, πιθανότατα, εναπέθεσαν στον ΣΥΡΙΖΑ τη δικαίωση της ιδεολογικής κατασκευής που είχαν στο κεφάλι τους. Αναδημοσίευση από το Books' Journal #58, Σεπτέμβριος 2015, που κυκλοφορεί.