Παρεμβάσεις

Η πρόσφατη βράβευση με το Νόμπελ λογοτεχνίας της Σβετλάνα Αλεξιέβιτς προκάλεσε μεγάλα πάθη στη Ρωσία, αλλά και σε όλο τον ρωσόφωνο μετασοβιετικό χώρο των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών, όπου υπάρχουν μεγάλες κοινότητες Ρώσων. Εξ ίσου μεγάλα ήταν τα πάθη που προκάλεσε και στον δυτικό κόσμο, με υπερασπιστές και κατήγορους της απόφασης, ενώ στην Ελλάδα γράφτηκαν και κείμενα που μιλούσαν για αυτοϋπονόμευση του θεσμού, επειδή το είδος της γραφής που διακονεί με συνέπεια και γενναιότητα η Αλεξιέβιτς δεν είναι αυτό που αποκαλούμε «καθαρή λογοτεχνία», αλλά περιδιαβάζει με άνεση τα όρια ανάμεσα στη δημοσιογραφία τεκμηρίωσης (είδος άγνωστο στην χώρα μας), το προσωπικό ημερολόγιο και τον δοκιμιακό αναστοχασμό της πραγματικότητας.

 Υπό την πίεση των πιστωτών μας, της χρεοκοπίας, της ανάγκης για ανάκαμψη της οικονομίας και ειδικότερα της ανάσχεσης της ανεργίας, ένα εύρος περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου  που καλύπτουν το σύνολο της επικράτειας και που ξεπερνούν τα 50 δισ. ευρώ θα αλλάξει ιδιοκτησία ή και έλεγχο. Τα περιουσιακά αυτά στοιχεία περιλαμβάνουν τις εκκρεμότητες του ΤΑΙΠΕΔ (ΟΛΘ και ΟΛΠ, περιφερειακά αεροδρόμια, Ελληνικό, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, κ.λπ.), αλλά και αυτά που θα ενταχθούν στο υπό ίδρυση Ταμείο Διαχείρισης Δημόσιων Πόρων. 

Οι επιλογές που ακολουθούν από τα εφτά βιβλία του Ρενέ Ζιράρ (25 Δεκεμβρίου 1923 - 4 Νοεμβρίου 2015), τα οποία έχουν εκδοθεί στα ελληνικά, είναι στοχευμένες. Πρόκειται για μια μικρογραφία της θεωρίας του για τη μιμητική επιθυμία και τη βία, καθώς και το εξιλαστήριο θύμα γύρω από το οποίο ομονοεί η κοινότητα. Παράλληλα, δίνουν μια εικόνα για τις λογοτεχνικές αναφορές του Ζιράρ στη Βίβλο, τον Σαίξπηρ, τον Ντοστογιέφσκι και τον Προυστ, όπου επίσης εφαρμόζει τη θεωρία του. Αναδημοσίευση από το τεύχος 61 του Books' Journal, Δεκεμβρίου 2015.

H ηγεμονική φιγούρα μιας νεο-χριστιανικής ιδεολογίας εν δράσει. Σημειώσεις με αφορμή την ισλαμιστική τρομοκρατική επίθεση της 13ης Νοεμβρίου στο Παρίσι. Αναδημοσίευση ολόκληρου του κειμένου από το Books' Journal, 61, Δεκεμβρίου 2015.

Μια πρώτη απόπειρα θεωρίας των λάικ του facebook. Ένα κείμενο που δημοσιεύθηκε στο τεύχος 61 του Books' Journal, Δεκεμβρίου 2015.

Πέρα από την ασυναρτησία, την παράνοια και τον ανορθολογισμό, που έχουν επικαλύψει τη χώρα ως τοξικό νέφος[1], ένα ακόμα στοιχείο που έχει κυριαρχήσει στον δημόσιο βίο το 2015 είναι η διαρκής και συστηματική χρήση του ψέματος, ως συστατικού στοιχείου της κυβερνητικής πολιτικής ρητορείας. Αναδημοσίευση από το τεύχος 61 του Books' Journal, Δεκέμβριος 2015. Το κείμενο αναδημοσιεύεται με διορθωμένη την παραπομπή της σημείωσης 7 και με πλήρη τα αποσπάσματα την παραπομπής. Η σχετική διόρθωση θα περιληφθεί στο νέο χάρτινο τεύχος του περιοδικού, μαζί με αναλυτική απάντηση του συγγραφέα σε όσους επισήμαναν το λάθος του και με προσθήκη στοιχείων για τη λενινιστική εκδοχή της αλήθειας. 

Οι τρέχουσες διαπραγματεύσεις με τους «θεσμούς» καθ’ οδόν προς την πρώτη αξιολόγηση του νέου Μνημονίου ανέδειξαν άλλη μια φορά τις δυσκολίες εφαρμογής του. Υπενθυμίζω ότι τον Αύγουστο η ελληνική Βουλή ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία τον νόμο 4336/2015 με τον οποίο κυρώθηκε μια νέα δανειακή σύμβαση και ένα τριετές πρόγραμμα προσαρμογής («μνημόνιο ΙΙΙ»)  Ο κύριος στόχος της ελληνικής πλευράς ήταν να αποφευχθεί η χρεοκοπία. Για να τον πετύχει έπρεπε τελικά να ανακαλέσει διάφορα μέτρα που είχε λάβει μονομερώς το α’ εξάμηνο του 2015 ( «100 δόσεις», γενόσημα κ.ά.), να εφαρμόσει όσες μεταρρυθμίσεις είχαν συμφωνηθεί με τις προηγούμενες κυβερνήσεις (ασφαλιστικό 2010, ιδιωτικοποιήσεις κ.ά.) και, λόγω της δραματικής επιδείνωσης της οικονομίας από τα τέλη του 2014 με αποκορύφωμα τους κεφαλαιακούς ελέγχους, να υιοθετήσει νέα επώδυνα μέτρα – αύξηση διαφόρων συντελεστών φόρου, περικοπές στις συντάξεις κ.ά. Αλλά τι πιθανότητες υπάρχουν να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις;

Η μόνη ρεαλιστική απάντηση στην κρίση της ΕΕ είναι η εμβάθυνση της ενοποίησης με στόχο την ανάδειξη της «καλύτερης Ευρώπης» σε ισχυρότερες δημοκρατικές βάσεις και νομιμοποίηση. Καταληκτικός στόχος της ενοποίησης θα πρέπει να είναι η Πολιτική Ένωση (Political Union), ομοσπονδιακής λογικής και περιεχομένου. Αναδημοσίευση από το τεύχος 60 του Books' Journal, Νοέμβριος 2015.

H ηγεμονική φιγούρα μιας νεο-χριστιανικής ιδεολογίας εν δράσει.  Σημειώσεις με αφορμή την ισλαμιστική τρομοκρατική επίθεση της 13ης Νοεμβρίου στο Παρίσι. Αναδημοσίευση μέρους του άρθρου για τις προσεγγίσεις (και τις επιπτώσεις) του τρομοκρατικού κτυπήματος στο Παρίσι, που υπογράφει ο Ανδρέας Πανταζόπουλος.

Για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) αποφάσισε να στείλει εκπρόσωπό της σε συνεδρίαση επιτροπής εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ που εξέταζε την εφαρμογή από την Ελλάδα της αντίστοιχης συνθήκης: το αποτέλεσμα ήταν θλιβερό αν και αντικατόπτριζε το ύφος και τα όρια εντός των οποίων κινείται η ΕΕΔΑ.