web only

Θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον να διεξαγόταν ένα συνέδριο πολιτικής ψυχανάλυσης – όχι για κάποιον ηγέτη, ούτε για ένα λαό εν συνόλω, αλλά για μια ιδεολογική υποκατηγορία: τον εγχώριο «προοδευτικό  χώρο». Αυτόν τον τύπο που διαμορφώθηκε στα πανεπιστήμια μετά τη μεταπολίτευση, αυτοπροσδιορίστηκε ως ηθικός εκπρόσωπος της αριστερής ιστορίας και απέκτησε από νωρίς ισχύ πάνω στον δημόσιο λόγο και τη διανοητική παραγωγή της χώρας. Η Ελλάδα του «προοδευτιστάν» –ένας ιδεολογικός χώρος εθισμένος στα έτοιμα αφηγήματα– ίσως αξίζει ν’ αναλυθεί.

Η χθεσινή μέρα ήταν μια μέρα υψηλού ακτιβιστικού συμβολισμού. Από τη διεθνή επικαιρότητα στα νερά της Νοτιοανατολικής Μεσoγείου έπλεε το ιστιοφόρο Madleen, προκειμένου να μεταφέρει ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα υπό το καπετανάτο της Γκρέτα Τούνμπεργκ, μέχρι που χάθηκε από το χάρτη... η Γάζα!

Ταυτόχρονα, στα καθ’ ημάς, το ρηξικέλευθο, νέο ΔΣ της Εταιρείας Συγγραφέων  καλούσε  σε ανοιχτή συνεδρίαση-συζήτηση για το κλείσιμο του βιβλιοπωλείου Επί Λέξει στην Οδό Ακαδημίας, στο χώρο του βιβλιοπωλείου. Και εδώ, κατά έναν μεταφυσικό εναλλακτικό λόγο, χάθηκε η βιβλιοπώλης μαζί με το αγωνιστικό μελόδραμα.

Στο μεταξύ, η θερμοκρασία στο κέντρο των Αθηνών έφτανε τους 40 βαθμούς Κελσίου. Θερμοκρασίες Γάζας...  και συντροφικοί εναλλακτικοί διάλογοι: 

...όταν αποφασίζεις να κάνεις έμπρακτη δήλωση συμπαράστασης και βρίσκεσαι στους 40 βαθμούς Κελσίου να κοιτάς σαν ηλίθιος την κλειστή πόρτα ενός βιβλιοπωλείου»

«Όλη την εβδομάδα η Μαρία τους δήλωνε ότι για πολλούς λόγους δεν ήθελε να γίνει αυτή η εκδήλωση. Χωρίς σεβασμό, χωρίς ενσυναισθηση, εμμονικα επέμεναν να κάνουν την εκδήλωση. Το βιβλιοπωλείο έκανε ανακοίνωση ότι θα μείνει κλειστό»

Η πρόταση που συζητούσα χθες το βράδυ με συνάδελφο συγγραφέα για να βγούμε από το αδιέξοδο, είναι η εξής: Με το σκεπτικό «η ισχύς εν τη ενώσει», προτείνουμε στην Γκρέτα και την Εταιρεία Ελλήνων Συγγραφέων να ενώσουν τις δυνάμεις τους στον κοινό αγώνα, ο καθένας από το μετερίζι του, προβάλλοντας τους συμβολισμούς του. Πρόκειται για μια ελληνικής πατέντας κλασική πολιτιστική συνταγή επιτυχίας.

Πρώτον, θα αναθέσουν το καλλιτεχνικό μάνατζμεντ των δρώμενων στον Δημήτρη Κουτσούμπα και τις δημόσιες σχέσεις στη Δέσποινα Κουτσούμπα.

Η Γκρέτα θα διαθέσει το ιστιοφόρο που θα μεταφέρει μια έκθεση ελληνικού αγωνιστικού προοδευτικού βιβλίου: διοργάνωση στη λωρίδα της Γάζας από το Σύλλογο Ελλήνων Εκδοτών Βιβλιοπωλών. Εννοείται ότι, πριν, θα έχει συσταθεί ειδική επιτροπή κριτικών προοδευτικών αγωνιστικά  ψυχωφελών αναγνωσμάτων.

Την εκδήλωση θα ανοίξει συναυλία ελλήνων προοδευτικών καλλιτεχνών στην οποία δεν θα συμμετέχει η Γλυκερία. Από ελληνικής πλευράς θα αναγνωστεί στα παλαιστινιακά μήνυμα συμπαράστασης της Ζωής Κωνσταντοπούλου και της Μαρίας Καρυστιανού. Δεν θα παραλείψουν να εκφράσουν τη λύπη τους για τη μη φυσική τους παρουσία υπογραμμίζοντας ότι  είναι δοσμένες στον αγώνα για την απόδειξη της ενοχής για εσχάτη προδοσία του σιωνιστή Κυριάκου  Μητσοτάκη. Χαιρετισμό  στην Έκθεση Ελληνικού Βιβλίου της Γάζας θα απευθύνουν διεθνείς  πνευματικές προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών:  

Ενδεικτικά αναφέρουμε την  εξ απαλών ονύχων ακτιβίστρια  Γκρέτα Τούνμπεργκ,  τον επικεφαλής των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών (MIT) Ιμπραήμ Καλίν, τον  Σουδανό δικτάτορα Ομάρ αλ Μπασίρ, τον  εκπρόσωπο των Χούθι, Μαχντί αλ-Μασάτ, τον Κώστα Αρβανίτη από το Ευρωκοινοβούλιο, την αντιπροσωπεία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και άλλες προοδευτικές δυνάμεις του πολιτισμού, φανατικούς εκπροσώπους της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών. 

Ποιήματα θα διαβάσουν γνωστοί μετα-αντιστασιακοί ποιητές ενώ οι έλληνες συγγραφείς και πανεπιστημιακοί  θα υπογράφουν τα βιβλία τους υπό τη μουσική υπόκρουση τραγουδιών της Νατάσας Μποφίλιου και της Μαρίνας Σάτι (που στην πατρίδα της, το Σουδάν, σφαγιάζονται από το 2003 οι συμπατριώτες της, αλλά εκείνη χασμουριέται για τους Παλαιστινίους). Τα συνθήματα που θα ακουστούν περισσότερο αναμένεται να είναι: Λευτεριά στην Παλαιστίνη και στα μικρά βιβλιοπωλεία !

Η έκθεση βιβλίου θα φέρει τον τίτλο Lorida BookAid !

Η είδηση μυρίζει μούχλα και αίμα: η ΕΛΜΕ Κερκύρας ετοιμάζει  εκδήλωση  κατά Εβραίων, με αφετηρία το αεροδρόμιο της Κέρκυρας στις 9/6/2025.

Γιατί όμως στο αεροδρόμιο; Επειδή εκεί θα αποβιβαστούν πολίτες, προερχόμενοι από το Ισραήλ!

Έχουν περάσει είκοσι χρόνια από την εποχή που αποφοιτούσα από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης φιλοδοξώντας οι μελλοντικοί μαθητές μου, ανεξαρτήτως κοινωνικής προέλευσης, να ξεδιπλώσουν κάθε ικανότητά τους. Θα πρόσφερα σε όλους εκπαίδευση ανωτάτου επιπέδου, που θα τους επέτρεπε να προχωρήσουν στις σπουδές τους όσο το επιθυμούσαν και να επιλέξουν αργότερα το επάγγελμα που θα τους ταίριαζε, ακόμα κι αν οι γονείς τους δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα ή τη μόρφωση να τους βοηθήσουν όσο θα ήθελαν. Αυτή η φιλοδοξία με τα χρόνια πραγματοποιείται όλο και δυσκολότερα.

Όταν έρθει η ώρα μου δεν θέλω να «φύγω», με η χωρίς εισαγωγικά. Θέλω να πεθάνω και να το γοδέρω, να το φχαριστηθώ, όπως λένε οι υπόλοιποι Έλληνες πλην Επτανήσου. Θέλω να την κάμω, όπως λέμε στην ίδια ιδιόλεκτο – είτε με ένα σάλτο μορτάλε (το προτιμώ ασυζητητί, αλλά δεν το ορίζω) είτε με μικρά πηδηματάκια (πολύ λιγότερο ελκυστικό, διότι κατά πάσα βεβαιότητα  θα  αρχίζω να διαβρώνομαι σταδιακά, ίσως θα πάψω να είμαι πλέον εγώ ή και  να ξέρω ποιος είμαι, οπότ  τα αγαπημένα μου πρόσωπα θα  μου προκαλούν το ίδιο ενδιαφέρον με μία ανθοστήλη).

Ξαφνικά και από το πουθενά, την άνοιξη του 2016 ο Έντι με ρώτησε ποια ήταν η γνώμη μου για τον Τραμπ. Οι προκριματικές είχαν φτάσει στο σημείο μη επιστροφής και αυτό που το καλοκαίρι του 2015 το είχαμε προσπεράσει με χιουμοριστική διάθεση σαν φτηνό κόλπο δημοσιότητας, τώρα ήταν τετελεσμένο. Έχοντας αλώσει με ανεξήγητη ευκολία το ρεπουμπλικανικό κόμμα και τσαλαπατήσει δυναστείες, επετηρίδες και καθωσπρεπεισμούς ο Τραμπ ήταν υποψήφιος πρόεδρος.

Η λογοκρισία δεν φορά πια στολή. Κυκλοφορεί με «πολιτισμικό» ύφος, κρατά παλαιστινιακές σημαίες και αποφασίζει τι θα τραγουδήσουμε, τι θα δούμε, τι θα διαβάσουμε. Θα σταθούμε στο τελευταίο καθώς, εκτός από γνωστούς τραγουδιστές και καλλιτέχνες, υπάρχουν και κάποιοι συγγραφείς που αποκλείονται όχι τόσο για το τι γράφουν αλλά για το ποιοι τολμούν να είναι.

Ο Βασίλης Παπαβασιλείου, ένας σπουδαίος του θεάτρου, σκηνοθέτης, ηθοποιός αλλά πάνω απ' όλα στοχαστής και μαχητής της πνευματικότητας, δεν υπάρχει πια. Πέθανε στις 6 Ιουνίου 2025. Είχε γεννηθεί στις Σέρρες το 1949, τελείωσε τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, σκηνοθέτησε περισσότερες από 30 παραστάσεις σημαντικών έργων, μετέφρασε σπουδαία θεατρικά κείμενα, ενώ διακρίθηκε και για τις δημόσιες παρεμβάσεις του ως μαχητικός διανοούμενος - με άρθρα του παλαιότερα στο Αντί, πιο πρόσφατα στα Νέα.