web only

Η δίκη για το Μάτι με τους 104 νεκρούς, όπως φαίνεται δεύτερης κατηγορίας και περιορισμένης λαϊκής ευαισθησίας (λεπτομέρειες γνωρίζει ο Φάμελλος που στεκόταν δίπλα στον Τσίπρα), έγινε με βάση τον ποινικό κώδικα του ΣΥΡΙΖΑ. Το 2019, και αφού όλο αυτό το φοβερό έγκλημα είχε γίνει το 2018, ο ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν τότε στην κυβέρνηση, άλλαξε την τελευταία μέρα τον ποινικό κώδικα.

Πρόκειται για την αίσθηση της εσωτερικής ταυτότητας των συλλογικών σωμάτων,  την ψυχή τους, που υφίσταται παραδοσιακά και λειτουργεί λίγο-πολύ ομοιόμορφα, συγκροτώντας συγχρόνως ένα σώμα αυτοτελές και διακριτό που δεν υπόκειται άλλων συλλογικοτήτων, ως είδος τους.

Νωρίς το πρωί της 21ης Φεβρουαρίου, ημέρα Παρασκευή, δυο μέρες πριν από τις κρίσιμες πρόωρες γερμανικές εκλογές, ο θρυλικός Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, ο «Κόκκινος Ντάννυ» του Μάη του ’68, που γίνεται φέτος 80 ετών, έδωσε συνέντευξη στο δημόσιο ραδιόφωνο της Γερμανίας, στον δημοσιογράφο Jasper Barenberg του Deutschlandfunk, και μίλησε για όλα, κατά πώς το συνηθίζει: χωρίς να μασά τα λόγια του.

Ποιος είναι ο ύψιστος σκοπός της Δικαιοσύνης — τόσο ως ιδέας όσο και ως θεσμού;

Σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες μοιάζουν εν μέρει με την Ουκρανία πριν από δεκαπέντε χρόνια.

Απέναντι στον απροσδόκητο χαρακτήρα, στη ρευστότητα και στην ευπάθεια των ανθρώπινων υποθέσεων –προϊόντα κυρίως του ασυνείδητου χαρακτήρα των ανθρώπινων πράξεων υπό το χάος των ενορμήσεων, όπως μας φώτισε η ψυχανάλυση–, δεν έχουμε καμία άλλη σταθερά να αντιτάξουμε παρά μόνο τους νόμους.

Για αρχή, μια προσωπική εμπειρία. Την ημέρα που εκδόθηκε η δικαστική απόφαση για τη 17 Νοέμβρη, ρωτήθηκα ως συνήγορος υπεράσπισης από τηλεοπτικό σταθμό τι είναι αυτό που θα μου μείνει αξέχαστο από τη δίκη. Και, χωρίς δισταγμό, απάντησα:

– Η αξιοπρέπεια των συγγενών των θυμάτων.

Πώς η Ρωσία εκμεταλλεύεται την 80ή επέτειο της Διάσκεψης Ειρήνης της Κριμαίας

Ένα αφήγημα για την αναγκαιότητα μιας νέας διαίρεσης του κόσμου μεταξύ της Ρωσίας, της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών προωθείται ενεργά από τη ρωσική κυβέρνηση και την κρατική προπαγάνδα, με αφορμή την επέτειο της Διάσκεψης της Γιάλτας του 1945.

Θροΐζει πλέον στις φυλλωσιές του εν Ελλάδι Τύπου η διαρροή του πορίσματος του Πανεπιστημίου της Γάνδης ότι, κατόπιν υπολογισμών, το πόρισμα των επιστημόνων είναι πως ο μοιραίος συρμός των Τεμπών μετέφερε εύφλεκτο υλικό, πιθανότατα ξυλόλιο ή τολουόλιο, σε ποσότητα 3-4 μετρικών τόνων (μην τους μπερδέψουμε με το συμπαθητικό ψαράκι) σε ένα δοχείο διαστάσεων 2,5x1 μέτρου, το οποίο κατά τη σύγκρουση εξερράγη ή ανεφλέγη προκαλώντας επιπλέον θανάτους.

Από τη Μήδεια έως τη Φραγκογιαννού, από την Πισπιρίγκου μέχρι την 26χρονη μητέρα που κακοποιούσε σαδιστικά το τρίχρονο παιδί της, η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη από ιστορίες φρίκης και αποτρόπαιων συμπεριφορών από μάνες, ικανές για τερατωδίες. Συνήθως, πίσω από κάθε κτηνωδία συνωστίζεται πλήθος ετοιμοπόλεμων ιερολοχιτών  της ηθικής, έτοιμων να μεσολαβήσουν ανάμεσα στην τραγωδία και την αλήθεια, έτοιμων να αποκαταστήσουν την τάξη, να αποδώσουν δικαιοσύνη από τον καναπέ τους, το καφενείο τους, την πλατεία τους και  να καταθέσουν τη λαϊκή ετυμηγορία, καταγγέλλοντας (προφανώς) το διεφθαρμένο σύστημα, τα συμφέροντα, τη συγκάλυψη.