Τεύχος 58

Manuel Mujica Lainez, Μπομάρτσο, μετάφραση: Ντίνα Σιδέρη, διώνη, Αθήνα 2001, 628 σελ.

Το Ιερό Δάσος (Sacro Bosco), όπως το ονόμασε ο δημιουργός του, ο Πιερ Φραντσέσκο Ορσίνι, ή το Πάρκο των Τεράτων (Parko dei Mostri), όπως αποκαλείται σήμερα, βρίσκεται στο Μπομάρτσο, μικρή πόλη στο Λάτσιο, 68 χιλιόμετρα από τη Ρώμη. Η περιοχή ήταν το κέντρο της αρχαίας Ετρουρίας και είναι γεμάτη από παράξενα ευρήματα των νεκροπόλεων των Ετρούσκων. Το όνομα της είναι παραφθορά του αρχαίου polyMartium και τον 16ο αιώνα αποτελούσε δουκάτο στην ιδιοκτησία κλάδου της ιστορικής ιταλικής οικογένειας Ορσίνι.

Ο Φίλιππος Λοΐζος είναι ο "Πάτερ Παστίτσιος", το πρόσωπο που πέρασε (και συνεχίζει να περνά) μια οδυνηρή αστυνομοδικαστική περιπέτεια επειδή δημιούργησε μια χιουμοριστική σελίδα στο facebook. Στο κείμενό του, που αναδημοσιεύεται από το τεύχος 58 του Books' Journal, Σεπτέμβριος 2015, περιγράφει αυτή τη ζοφερή περιπέτεια.

Κώστας Μητρόπουλος, 1960-2015.Τα καλύτερά μας χρόνια σε 285 γελοιογραφίες, Μεταίχμιο, Αθήνα 2015, 165 σελ.

Χωρίς καμία αμφιβολία πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο Κ. Μητρόπουλος αποτελεί υπολογίσιμη αξία στο χώρο της νεοελληνικής γελοιογραφίας. Φανερή ή όχι, πάντως υπολογίσιμη. Επίσης, ενώ ώς σήμερα έχει εκδώσει από το 1959 τουλάχιστον είκοσι τέσσερα λευκώματα με δημοσιευμένα σκίτσα, κάποια μονοθεματικά, όπως Τα άγρια μωρά, αναδρομικού χαρακτήρα απάνθισμα (1960-2015) εκδίδει πρώτη φορά. Τα επεξηγηματικά του σημειώματα μαρτυρούν ότι θα μπορούσε να έχει «πλεονεκτική θέση επόπτη» της γελοιογραφίας του 20ού αιώνα, έως σήμερα – θέση την οποία δεν εκμεταλλεύεται...

Georg Trakl, Ένας οδοιπόρος στον μαύρο άνεμο, εισαγωγή, σημειώσεις, μετάφραση από τα γερμανικά: Ιωάννα Αβραμίδου, Νησίδες, Θεσσαλονίκη 2014, 176 σελ.

Georg Trakl: Ποιήματα, μετάφραση από τα γερμανικά, επίμετρο: Θανάσης Λάμπρου, Περισπωμένη, Αθήνα 2014, 294 σελ.

Δύο πρόσφατες εκδόσεις προσφέρουν τη δυνατότητα μιας πιο ολοκληρωμένης γνωριμίας με την ιλιγγιώδη γραφή του αυστριακού ποιητή Γκέοργκ Τρακλ. [Αναδημοσίευση από το Books' Journal 58, Σεπτέμβριος 2015).

Ανδρέας Κάλβος, Αλληλογραφία. Τόμος Α’ 1813-1818. Τόμος Β’ 1819-1869 και αχρονολόγητες επιστολές, εισαγωγή, επιμέλεια, σχολιασμός: Δημήτρης Αρβανιτάκης, με τη συνεργασία του Λεύκιου Ζαφειρίου, Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα 2014.Ο α’ τόμος 502 σελ, ο β’ τόμος 587 σελ. 

Ήταν ο Κάλβος μια σκοτεινή φυσιογνωμία, όπως μας άφησε να πιστέψουμε ο Παλαμάς; Από την αλληλογραφία του προκύπτει «ένας άνθρωπος, δραστήριος, που, ναι, έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, ένας άνθρωπος που ανοίγεται σε φιλίες, που είναι σε πολλούς αγαπητός, ένας άνθρωπος που μιλάει και του μιλούν με χιούμορ. Αλλά και ένας άνθρωπος αυστηρός με τον εαυτό του, που παίρνει τη ζωή του “στα σοβαρά”», λέει στη συνέντευξή του ο ιστορικός Δημήτρης Αρβανιτάκης με αφορμή τη δίτομη έκδοση της αλληλογραφίας του Κάλβου από το Μουσείο Μπενάκη.

Αλέκος Παπαδάτος – Αβραάμ Κάουα – Annie di Donna, Δημοκρατία, Ίκαρος, Αθήνα 2015, 247 σελ. (το βιβλίο κυκλοφορεί από τις 2 Οκτωβρίου και στα ελληνικά)

Όπως και στο Logicomix, το παγκόσμιο μπεστ σέλερ που είχε σχεδιάσει ο Αλέκος Παπαδάτος, και στη Δημοκρατία, το καινούργιο εικονογραφημένο μυθιστόρημα που ολοκλήρωσε ο Παπαδάτος σε σνεργασία με τον σεναριογράφο Αβραάμ Κάουα, έχουμε να κάνουμε με μια ιστορία ιδεών. Ο Δοξιάδης είχε στηρίξει την αφήγησή του στον Μπέρτραντ Ράσσελ, ο Κάουα επιλέγει ως αφηγητή της δικής του ιστορίας έναν νεαρό, τον Λέανδρο, που ενηλικιώνεται παράλληλα με τα ιστορικά γεγονότα: από την τυραννοκτονία μέχρι την άνοδο του Κλεισθένη, τις πρώτες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις του, το πνεύμα της χειραφέτησης που υπηρετούσαν και την υπεράσπιση του πνεύματος αυτού στη μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.). Αναδημοσίευση από το Books' Journal 58, Σεπτέμβριος 2015.

Η Δημοκρατία του Αλέκου Παπαδάτου, του Αβραάμ Κάουα και της Αννί ντι Ντονά μόλι κυκλοφόρησε. Ώσπου να βυθιστούμε στην εικονογραφημένη αφήγηση των απαρχών του δημοκρατικού πολιτεύματος, αξίζει τον κόπο μια μικρή επανάληψη στα κόμικς που φιλοξενούν στα καρέ τους εικόνες και κείμενα εμπνευσμένα από τον κόσμο της αρχαιότητας. Αναδημοσίευση από το Books' Journal, 58.

Μια σύντομη δημηγορία υπέρ των μεταρρυθμίσεων εν όψει εκλογών. Αναδημοσίευση από το Books' Journal 58, Σεπτέμβριος 2015, που κυκλοφορεί.

Λακτίζουμε ανυπόδητοι προς κέντρα όταν τα βάζουμε με την ετερότητα. Ας την παραδεχθούμε, ας την εναγκαλιστούμε και ας την προαγάγουμε. Ως κοινωνία έχουμε υποχρέωση να απαλύνουμε τον πόνο του αδικημένου από τη φύση ή τις κοινωνικές συγκυρίες. Έχουμε όμως ίση υποχρέωση να προωθήσουμε τον προικισμένο σε όποια σφαίρα τον ωθεί το ταλέντο του – την επιστήμη, τη διανόηση, την τέχνη, την επιχειρηματικότητα. Πρέπει, κατά συνέπεια, να συνταχθούμε πίσω από ένα πολίτευμα που τάσσεται υπέρ αυτών των σκοπών. Αναδημοσίευση από το Books' Journal #58, Σεπτέμβριος 2015, που κυκλοφορεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με το εικονοστάσι με τα τάματα που υπάρχει στις εκκλησίες. Όπως οι πιστοί αφήνουν εκεί τις ελπίδες τους διά πάσαν νόσον, έτσι και οι πολίτες εναπέθεταν τα αιτήματα και τις προσδοκίες τους στον Τσίπρα και στο κόμμα του: άλλος να ξαναπάρει το μισθό ή τη σύνταξη που έπαιρνε, άλλος να του χαριστεί το δάνειο, άλλος να τιμωρήσει τους παλιούς πολιτικούς, άλλος να αντισταθεί στη Γερμανία, άλλος να ανατρέψει τον καπιταλισμό. Έτσι και οι διανοούμενοι, πιθανότατα, εναπέθεσαν στον ΣΥΡΙΖΑ τη δικαίωση της ιδεολογικής κατασκευής που είχαν στο κεφάλι τους. Αναδημοσίευση από το Books' Journal #58, Σεπτέμβριος 2015, που κυκλοφορεί.