Jules Barbey D' Aurevilly, Η ευτυχία μέσα στο έγκλημα, μετάφραση από τα γαλλικά - επίμετρο: Δέσποινα Σαραφείδου, Ροές, Αθήνα 2012, 176 σελ.

Η σύζυγος, ένας ξανθός άγγελος, ο ανθός περιώνυμου οικοτροφείου για τις κόρες της αριστοκρατίας. Ο σύζυγος, ευγενής κόμης – όχι ακόλαστος, μα επιρρεπής στις ηδονές και στην παραφορά. Μια μυστηριώδης μαυρομάλλα φτάνει στον πύργο τους μεταμφιεσμένη σε υπηρέτρια – δεινή ξιφομάχος και επίδοξη δηλητηριάστρια, στην πραγματικότητα. Ένας γιατρός αφηγείται την ιστορία τους – ή μάλλον, ένας «καταραμένος» γάλλος συγγραφέας του 19ου αιώνα ενορχηστρώνει με εξαιρετική μαεστρία μια ωδή στο απόλυτο πάθος ως αριστούργημα –ή ανοσιούργημα– της φύσης και στην τέχνη του μονομαχείν ανάμεσα στα φύλα· en garde – ή αλλιώς, φυλαχτείτε: η ηρωίδα του είναι ντάμα σπαθί.

LaureAdler, Η καθημερινή ζωή στους οίκους ανοχής της Γαλλίας (1830-1930), μετάφραση: Αναστασία Μεθενίτη, Παπαδήμα, Αθήνα 2000, 247 σελ.

Προς αυτό το κόκκινο φανάρι κι αυτόν τον αδιάκριτο αριθμό

Μέσα στη νύχτα των κάτω συνοικιών

Όπου οι νεαροί σοσιαλιστές

Μιλούν με ευχέρεια για έναν ζαλισμένο τύπο

Σ’ ένα βρομερό ρινγκ, ανάμεσα σε τερπνά σκουπίδια

Είναι απαραίτητο, αν η μοίρα μας πρέπει να πραγματοποιηθεί

Σύμφωνα με τον έξυπνο ρυθμό που τα βιβλία μας της επιβάλλουν,

Να αναζητήσουμε άλλα φώτα από εκείνα του Ηλίου και της Σελήνης

Βόρεια φώτα για διαμέρισμα καλά περιορισμένο.

Εκεί, ανάμεσα στα κορίτσια ενός ευχάριστου διανοητικού εμπορίου

Με το παντελόνι γυρισμένο πάνω στις μεταξωτές κάλτσες,

Θ’ ακούσουμε, με ευχαρίστηση που ανανεώνεται,

Το μπάντζο που περνάει

Και το βιολί του συντρόφου του να γεμίζουν την κόκκινη αίθουσα

Ενός «Οίκου» που δεν υπάρχει:

Ένας οίκος ευχαρίστησης τελείως φανταστικός,

Αυτός που καθένας από εμάς έχει στο εύθραυστο κεφάλι του.

Και που μια ημέρα θα διαπιστώσουμε πλήρως τα τρομακτικά του αποτελέσματα.

Pierre Mac Orlan, L’ Inflation sentimentale