Ηρώ Νικοπούλου

Kυλούν αργά τα μέτρα

κάτω από τα πόδια του

σερνάμενα βήματα εκατό

φθείροντας τις παντόφλες του

στο στενόμακρο μπαλκονάκι

Τις νύχτες με ξυπνά η μακρινή βοή

διαδηλώσεων που έλειψα

σχήματα καπνών βουβές χειρονομίες

Πάλλονται σώματα

φωνές ο αέρας πήζει

τα πέλματα χτυπάνε καταγής

μικρό ρυθμό χταπόδι

που απλώνει τρίμματα τριγμούς

ψίχουλα τόπου μέλλοντος

Μικρές οι πτήσεις του απρόοπτου

στο σύνορο της μέρας –

η κοίλη πλευρά των κοχυλιών

το ράγισμα του οστράκου