web only

Όπως είναι γνωστό, οι θεωρίες συνωμοσίας είναι  ο ναρκισσισμός του φουκαρά.  Ο οποίος,  για να αναπληρώσει την άγνοιά του και να ελαφρύνει την αίσθηση της αδυναμίας του, «ανακαλύπτει» και «καταλαβαίνει» όσα δεν μπορούν να δουν και να καταλάβουν όλοι οι ειδικοί και «οι επιστήμονες του κόσμου», αφού μας τα «κρύβουν» σκοτεινές δυνάμεις.

Η αντισυστημική κι αριστερή πολιτική ορθότητα στην ανοιχτή, ανεκτική και δημοκρατική Δύση μάς συμπιέζει, μας περιορίζει στην ελεύθερη έκφρασή μας και μας έχει σχεδόν επιβληθεί ιδεολογικά, με το έτσι θέλω, υπό το πρόσχημα της προστασίας και της αναλογικής αντιπροσώπευσης των κοινωνικών, φυλετικών, εθνοτικών και σεξουαλικών μειονοτήτων, λογοκρίνοντάς μας για διάφορα καυτά, επίκαιρα πολιτικά θέματα, όταν τα θέτουμε με οξυδέρκεια κι ευθύτητα (βλέπε τα «πολιτικώς ορθά» άρθρα στα αριστερά μέσα για το μεταναστευτικό και την υποκινούμενη από την τουρκική κυβέρνηση εισβολή λαθρομεταναστών στον Έβρο και άλλα επίκαιρα αμφιλεγόμενα ζητήματα).

(Καστοριά 14/9/1936 – Νέα Υόρκη 7/3/2024)

 Στις ΗΠΑ, όπου είχε καταφύγει ήδη το 1852 ο μεσσηνιακής καταγωγής Κωνσταντίνος Μπρουμίδης (1800-1880), ο επονομαζόμενος «Μικελάντζελο του Καπιτωλίου», και το 1911 ο γεννημένος στη Θάσο Έλληνας γλύπτης, ανάμεσα στους πρώτους με διεθνή παρουσία, Πολύγνωτος Βαγής (1894-1965), κατέφτασε περίπου έναν αιώνα μετά (1948) τον Μπρουμίδη ο Λουκάς Σαμαράς.

Βαλλιάνειος Εθνική Βιβλιοθήκη, ένα από τα κτίρια της Αθηναϊκής Τριλογίας, μεσημέρι της 12ης Μαρτίου 2024. Χωρίς λόγια.  

H Ισμήνη Καρυωτάκη είναι η θριαμβεύτρια των κρατικών λογοτεχνικών βραβείων, που μόλις ανακοινώθηκαν, κατακτώντας το βραβείο καλύτερου μυθιστορήματος για το έργο της Φυγόδικος δεν ήμουν. Ανάμεσα στους θριαμβευτές και ο Χρήστος Λούκος για το δοκίμιό του για το έργο του Η Ερμούπολη της Σύρου (1821-1950). Από το Λίβερπουλ της Ανατολικής Μεσογείου στη βαμβακούπολη των Κυκλάδων. Το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων απονέμεται στη Ρέα Γαλανάκη. Όλα τα βραβεία και το σκεπτικό των επιτροπών ακολουθούν.

Διαβάζει κανείς εφημερίδες και ηλεκτρονικό Τύπο, βλέπει τηλεόραση και καταλαβαίνει ότι τριγύρω του υπάρχει μια άνομη ακυβέρνητη πολιτεία.  Βγαίνει μια βόλτα στη βρώμικη και γκραφιτομένη μέχρι τον ουρανό Αθήνα, μπαίνει σε κτίρια πανεπιστημίων που τα αχούρια μπροστά τους ωχριούν, και σε τουαλέτες δημοσίων νοσοκομείων όπου του κόβεται η ανάσα από την μπόχα, και διαπιστώνει ιδίοις όμμασι ότι η Ελλάδα δεν είναι μια κανονική χώρα.

Στις 3 Μαρτίου 2020, πέθανε ο συγγραφέας Στρατής Χαβιαράς (1935 - 2020). Με αυτή την ευκαιρία δημοσιεύουμε τη συνέντευξή του, που ακολουθεί. Την είχε παραχωρήσει στη Χρυσούλα Γούναρη το 2007, με την ευκαιρία της κυκλοφορίας, τότε, του μυθιστορήματός του Πορφυρό και μαύρο νήμα. [ΤΒJ]