Βέλγος την καταγωγή, όπως ο Ερζέ, ο Έντυ Μερκξ ή ο Ζακ Μπρελ, ο Ζωρζ Ζοζέφ Κριστιάν Σιμενόν (1903-1989) θα πολιτογραφηθεί σύντομα Παριζιάνος για να κατακτήσει στη συνέχεια την παγκόσμια αγορά του βιβλίου και να καταλήξει πολίτης του κόσμου, έχοντας αρχική αφετηρία του τη γενέτειρα Λιέγη. Για τη ζωή και το έργο του έχουν γραφτεί πολλά βιβλία, σχεδόν ισάριθμα με τα έργα του συγγραφέα. Κάποια ερωτήματα αναζητούν πάντως ακόμα τις απαντήσεις τους.Mερικές από τις απαντήσεις αυτές, στο νέο τεύχος του Books' Journal που θα είναι στα βιβλιοπωλεία από την Τρίτη.
Aν και κατά βάση «λαϊκός συγγραφέας», με την αμφισημία του όρου (popular) ως προς τη συγγραφή έργων που πολλά από αυτά (κι όχι μόνο τα «αστυνομικά») συγκαταλέγονται αρχικά στη λαϊκή και την εν γένει χαρακτηριζόμενη ως «ρυπαρή και ευτελή» λογοτεχνία (Schund- und Trivialliteratur), αλλά και ως προς την ευρύτερη αποδοχή του από το «λαϊκό» αναγνωστικό κοινό, ο Σιμενόν εντάσσεται δικαιωματικά στο πάνθεον των μεγάλων μυθιστοριογράφων (romanciers), περνώντας τη «στενή πύλη» των εκδόσεων Γκαλιμάρ στη «Βιβλιοθήκη της Πλειάδος» (Bibliothèque de la Pléiade) και, παράλληλα, κατέχει αδιαφιλονίκητα δεσπόζουσα θέση στην αστυνομική λογοτεχνία.
Η «ήπειρός» του, πάντως, είναι διακριτή και χαρτογραφημένη με σημαντική ευκρίνεια στον λογοτεχνικό άτλαντα του 20ού αιώνα και η εργοβιογραφία του συνδέεται άρρηκτα με δύο άλλα μέσα, τον Τύπο και τον κινηματογράφο: συμπεριλαμβάνει ένα πλούσιο παλμαρέ αρθρογραφίας, ρεπορτάζ (από τα ταξίδια του στην Αφρική, την Αμερική, αλλά και με τα ιδιόκτητα πλωτά του) και συνεντεύξεων, συμπεριλαμβανομένων των δημοσιογραφικών και λογοτεχνικών του δημοσιευμάτων (επιφυλλίδες, διηγήματα κ.ά.), ενώ ένα μεγάλο μέρος του έργου του μεταφέρεται στη μεγάλη (και αργότερα στη μικρή) οθόνη, με την υπογραφή σημαντικών σκηνοθετών (Ζαν Ρενουάρ, Ζαν-Πιερ Μελβίλ, Ζυλιέν Ντυβιβιέ, Πιερ Γκρανιέ-Ντεφέρ, Μπέλα Ταρ κ.ά.) και ανεξίτηλες ερμηνείες.
Όπως η Λιέγη, ως γενέθλια πόλη, κατέχει καίρια θέση στη βιογραφία του Σιμενόν, κάτι ανάλογο ισχύει και για το Πεντιγκρή – όμως, πόλη και βιβλίο σύντομα θα απομακρυνθούν από τον μυθιστοριογράφο, αν λάβουμε υπ’ όψη τα πρώτα παρισινά χρόνια του συγγραφέα, καθώς και το γεγονός ότι η γενέτειρα των «αστυνομικών» με τον Μαιγκρέ είναι η ολλανδική Ντελφέελ (Dellfzjil), όπου ο Σιμενόν εμπνέεται το 1931 την πρώτη του ιστορία (Πιετρ ο Λεττονός). Αν και τα Σημειωματάριά του (σε διάφορες εκδοχές και εκδόσεις) έχουν περισσότερο ενδιαφέρον για τον μελετητή του έργου του, το Πεντιγκρή, μία «μυθιστορηματική αφήγηση των νεανικών χρόνων», που τροποποιήθηκε κατόπιν προτροπής του Αντρέ Ζιντ σε σχέση με το αρχικό σχεδίασμα,παραμένει ένα σημαντικό βιβλίο-κλειδί για να εισχωρήσει κανείς στα βιώματα της εφηβικής ηλικίας του συγγραφέα, αλλά και στις κοινωνικές, και κυρίως στις οικογενειακές συνθήκες που τον διαμόρφωσαν τα «άγουρα χρόνια». Επιπλέον, είναι εύστοχη η διαπίστωση του LucSant, στην «Εισαγωγή» που συνοδεύει την ελληνική έκδοση (Άγρα, 2017, σε μετάφραση της Αργυρώς Μακάρωφ), αναφερόμενος στις «ανθεκτικές χαρτογραφικές δεξιότητες που αποκόμισε στη Λιέγη» ο Σιμενόν, όπως θα διαφανεί στη συνέχεια, πρωτίστως, στις παρισινές περιπλανήσεις και έρευνες του Μαιγκρέ.
Πράγματι, σύμφωνα με τον Sante, «το Πεντιγκρή είναι η ενσάρκωση της νοητής πατρίδας»...
Για τον Ζωρζ Σιμενόν, τον ήρωά του, τον επιθεωρητή Μαιγκρέ, αλλά και για τα βιβλία του χωρίς τον Μαιγκρέ, γράφουν ο Κώστας Θ. Καλφόπουλος και ο Δημήτρης Κωστόπουλος. Σε λίγο, στα βιβλιοπωλεία και στα περίπτερα.
