web only

Οι πολιτικοί αρχηγοί των ευρωπαϊστικών κομμάτων πρέπει να καταλάβουν πως μόνο αβάσταχτα δεινά θα φέρει η επίπλαστη ενότητα που επιδιώκει ο Τσίπρας.

Επιλέγω ΝΑΙ γιατι δεν αποδέχομαι μια κυρίαρχη κυβέρνηση να μεταθέτει τις ευθύνες της στις πλάτες των πολιτών. Επιλέγω Ναι γιατι δεν μας αξίζει μια κυβέρνηση που αρνείται να αναλάβει το κόστος των πράξεων και επιλογών της προσπαθώντας να κρυφτεί πίσω από ένα ψευδεπίγραφο δημοψήφισμα.

Το ΝΑΙ από το ΟΧΙ χωρίζουν ελάχιστες διαφορές, αν πραγματικά πιστέψουμε ότι το αντικείμενο του δημοψηφίσματος είναι το κείμενο που μας έδωσαν οι θεσμοί. Η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη συμφωνήσει στο 95% αυτού του κειμένου και δήθεν διεκδικεί μία αναβολή στη σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, τη διατήρηση της έκπτωσης του 30% στο ΦΠΑ των νησιών και μία καθυστέρηση στην αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Αυτές είναι και οι τυπικές διαφορές του ΟΧΙ από το ΝΑΙ. Η ουσιαστική διαφορά, όμως, έγκειται αλλού.

Το βαρύ πυροβολικό της «σκληρής» διαπραγματευτικής τακτικής της κυβέρνησης ήταν πάντα η απαίτηση, αυτονόητη εκ πρώτης όψεως, για ένα σοβαρό νέο «κούρεμα» του χρέους.  Ας δούμε (ας θυμηθούμε μάλλον) τι πράγματι ισχύει σχετικά μ’ αυτό ή μάλλον τι έχουμε υπογράψει ως χώρα.

 Πριν είναι πολύ αργά είναι φρόνιμο η κοινωνία να αντιδράσει στη προδιαγεγραμμένη καταστρεπτική πορεία, να δείξει εγρήγορση, να απαιτήσει πληροφόρηση και συμμετοχή, θεσμικές μεταρρυθμίσεις, διοικητική αναδιάρθρωση, να αποκτήσει άλλο όραμα για το μέλλον, πρόταγμα κοινωνικό, πολιτικό, δημοκρατικό - όχι κομματικό, πελατειακό, λαϊκίστικο, εθνικιστικό και κρατικοδίαιτων κομματικών και συνδικαλιστικών αργόσχολων. Να μην αναθέτει πια σε επίδοξους σωτήρες και μαθητευόμενους μάγους το μέλλον της, διότι αποδείχθηκαν και θα αποδειχθούν όλοι ανίκανοι ή απατεώνες. 

Τι είναι και τι έχει καταφέρει τοι καθεστώς της Βενεζουέλας που τόσο θαυμάζουν στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ. 

Εντέλει, αν δεν το παραδεχτούμε, όχι μόνο κάθαρση και θεραπεία δεν θα υπάρξει αλλά ούτε καν ορθή διάγνωση της ασθένειας: η ενοχλητική αλήθεια, που όλοι αρνούμαστε να παραδεχτούμε, είναι πως ναι, ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ!

ΝΑΙ στην Ευρώπη και το Ευρώ, λένε οι συγγραφείς που υπογράφουν τη μικρή αυτή διακήρυξη. 

Η θέση μας στην Ευρώπη διακυβεύεται με το όχι, αυτό όσο και να προσπαθούν δεν μπορούν να το αμφισβητήσουν. Σήμερα, όσο ποτέ είναι επίκαιροι οι λόγοι που μας οδήγησαν τότε, στα τέλη της ταραγμένης δεκαετίας του 1950, στην Ενωμένη Ευρώπη. Δημοκρατία, Ασφάλεια, Ανάπτυξη, αυτό το τρίπτυχο μας οδήγησε στην Ευρώπη και αυτό πρέπει να μας κρατήσει, αυτό είναι το αληθινό διακύβευμα του δημοψηφίσματος και σε αυτό το διακύβευμα δεν μπορούμε παρά να απαντήσουμε θετικά, με προοπτική, με όραμα, με το ΝΑΙ της Ελλάδας, της Ευρώπης, της Δημοκρατίας.

Όσο κι αν φαντασιωνόμαστε κάτι καλύτερο, το δίλημμά μας αφορά τη σημερινή πραγματικότητα της ΕΕ και τίποτε άλλο.