Του Κυριάκου Αθανασιάδη
Έμαθα τη διαφορά ανάμεσα σε graffiti και tagging: τα μεν αναζωογονούν αστικά σημεία φθοράς, τα δε μαρκάρουν συμμορίτικα περιοχές κυριαρχίας.
Φυσικά, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη το graffiti έχασε τη μάχη έναντι του ρυπαρού tagging: οι μουτζούρες κατακλύζουν ασφυκτικά τον δημόσιο χώρο.
Δεν εντυπωσιαζόμαστε: το ίδιο συμβαίνει παντού. Ο φασισμός συνέχει την πολιτική ζωή, βάζει τη σφραγίδα του στο καθετί, μας γλεντάει. ΦΤΑΝΕΙ!
