Τεύχος 29

Η πολύνεκρη σύγκρουση δυο τρένων στα Τέμπη, αργά τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου 2023, θα είναι λάθος αν αντιμετωπιστεί σαν μια ατυχία, σαν ένα δυστύχημα που απλώς αρκεί να το προσπεράσουμε. Για να κατανοήσουμε την κοινωνική λειτουργία τέτοιας εμβέλειας δυστυχημάτων θα ανατρέξουμε, μέσω της κριτικής της Χαριτίνης Καρακωστάκη, στο πολύ σημαντικό βιβλίο του Παναγή Παναγιωτόπουλου, Τεχνολογικές καταστροφές και πολιτικές του κινδύνου. Παλινδρομήσεις του κοινωνικού εκσυγχρονισμού στην Ελλάδα 1947-2000, Πόλις, Αθήνα 2013, που είχε δημοσιευτεί στο Books' Journal #29 του Μαρτίου 2013.  Ο Παναγιωτόπουλος προσεγγίζει δυστυχήματα που συντάραξαν την Ελλάδα, καθένα από τα οποία είναι μία στιγμή κατά την οποία τα άτομα και η ελληνική κοινωνία αναμετριούνται με τους κινδύνους και έρχονται αντιμέτωποι με οριακές συνθήκες της ανθρώπινης κατάστασης: τον αναπάντεχο θάνατο σε καιρό ειρήνης, τον αναίτιο τραυματισμό σε στιγμή σχόλης και την υπαρξιακή αγωνία σε ασφαλές και ελεγχόμενο περιβάλλον. Κάτι ανάλογο με το οδυνηρό δυστύχημα των τρένων, που εκτός από τους θανάτους και τους τραυματισμούς που επέφερε, θα έχει και οδυνηρές επιπτώσεις διαρκείας αφού η ελληνική κοινωνία ήδη το εισπράττει ως μείζον τραύμα. [TBJ]

Kofi Annan, with Nader Mousavizadeh, Interventions: A Life in War and Peace, Penguin Press, 2012, 512 σελ. (το βιβλίο, με τίτλο Παρεμβαίνοντας. Μια ζωή μεταξύ πολέμου και ειρήνης, θα κυκλοφορήσει στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ροπή)

Γεννημένος στην Γκάνα, με σπουδές οικονομικών και διοίκησης επιχειρήσεων, ο έβδομος γενικός γραμματέας του ΟΗΕ το διάστημα 1997-2006 επικρίθηκε συχνά για τον ρόλο του Οργανισμού σε διενέξεις όπως εκείνη στη Ρουάντα το 1994, που κατέληξε σε μια από τις μεγαλύτερες σφαγές της σύγχρονης ιστορίας, ή στην αμερικανική επέμβαση στο Ιράκ το 2003, που έγινε χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Μια βιογραφία του, που κυκλοφόρησε πρόσφατα, επιχειρεί να φωτίσει τις λεπτές ισορροπίες πάνω στις οποίες πρέπει να κινηθεί ένας διπλωμάτης δουλειά του οποίου είναι να διεκδικεί την παγκόσμια ειρήνη. Το κείμενο αναδημοσιεύεται από το τεύχος 29 του Books' Journal, με αφορμή το θάνατο του Κόφι Άνναν σε ηλικία 80 χρόνων. [TBJ]

Ο βραζιλιάνος αρχιτέκτονας Όσκαρ Νιμάγιερ πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου 2012 σε ηλικία σχεδόν 105 χρόνων. Σε μια εποχή που η καλή αρχιτεκτονική είναι προνόμιο των οικονομικά ευκατάστατων, αυτό που ενδιέφερε τον θεμελιωτή του βραζιλιανικού αρχιτεκτονικού μοντερνισμού ήταν η διάχυση της αισθητικής ικανοποίησης που προκύπτει από την αρχιτεκτονική του σε όσο περισσότερο κόσμο είναι δυνατόν. Τα δημόσια κτίριά του, με τις καμπύλες τους να κυριαρχούν στο χώρο, είναι φορείς αυτής της διαδικασίας εκδημοκρατισμού και μάρτυρες της βαθιά ουμανιστικής κουλτούρας του. (αναδημοσίευση από το Books' Journal, 27, Ιανουάριος 2013)