Στον νεοελληνικό λογοτεχνικό κανόνα ο ποιητής του Ύμνου εις την Ελευθερίαν βρίσκεται σε περίοπτη θέση. Aναγνωρίζεται ως ο θεμελιωτής της νεοελληνικής λογοτεχνικής μας γλώσσας και αποτιμάται συχνά ως ο σημαντικότερος ποιητής του 19ου αιώνα ή, κάποτε, και συνολικότερα, της νεότερης Ελλάδας. Συγχρόνως, κατέχει τον τίτλο του έλληνα εθνικού ποιητή σταθερότερα από όλους τους ομοτέχνους του στους οποίους συνέβη κατά καιρούς να απονεμηθεί.^[1] Ωστόσο, η απορία για τη θέση που μπορεί να έχει ανάμεσά μας επανέρχεται συχνά. Ενδιαφέρει ακόμα αυτός ο ποιητής του ιδανισμού, του ψυχικού μεγαλείου, της εθνικής και ηθικής ελευθερίας, της επίγειας και ουράνιας Παραδείσου; Πόσο στ' αλήθεια διαβάζεται σήμερα και με ποιον τρόπο;