ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ
Χθες, 21 Αυγούστου, εγκαινιάστηκε στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη έκθεση για τα Θύματα της Τρομοκρατίας, στην οποία περιλαμβάνονται μια σειρά φωτογραφιών και μαρτυριών συγγενών των θυμάτων διαφόρων τρομοκρατικών επιθέσεων. Αφορμή για την έκθεση, η Διεθνής Ημέρα Μνήμης και Τιμής στα Θύματα της Τρομοκρατίας που, εδώ και επτά χρόνια, έχει ανακηρύξει ο ΟΗΕ την 21η Αυγούστου. Σκοπός της έκθεσης, όπως διαβάζουμε στην ανακοίνωση του Διεθνούς Οργανισμού, είναι να αναδειχθούν και να καταγγελθούν
[o]ι τρομοκρατικές ενέργειες που προπαγανδίζουν ένα ευρύ φάσμα ιδεολογιών μίσους, που συνεχίζουν να τραυματίζουν, να βλάπτουν και να σκοτώνουν χιλιάδες αθώους ανθρώπους. Παρά τη διεθνή καταδίκη της τρομοκρατίας, τα θύματα και οι επιζώντες της τρομοκρατίας αγωνίζονται να ακουστούν οι φωνές τους, να υποστηριχθούν οι ανάγκες τους και να υποστηριχθούν τα δικαιώματά τους.
Μέχρις εδώ όλα καλά: δικαίωμα όσο και υποχρέωση του ΟΗΕ είναι να αναδείξει το πρόβλημα της διεθνούς τρομοκρατίας και να δώσει φωνή στα θύματά της.
Εδώ, ωστόσο, αρχίζουν τα «παράδοξα». Από την Έκθεση, όπου αναδεικνύονται πολλές τρομοκρατικές επιθέσεις των τελευταίων χρόνων απουσιάζει –και από τις φωτογραφίες που κοσμούν την είσοδο των γραφείων του ΟΗΕ, και από τις μαρτυρίες συγγενών και θυμάτων και από τους λόγους των ανώτατων στελεχών του Οργανισμού, συμπεριλαμβανομένου του γενικού γραμματέα, Αντόνιο Γκουτιέρες– η χειρότερη, ίσως, πρόσφατη τρομοκρατική ενέργεια, αυτή των δολοφόνων της Χαμάς εναντίων αθώων πολιτών στο Ισραήλ, με τις πασίγνωστες συνέπειες.
Τι άραγε συμβαίνει; Ο Διεθνής Οργανισμός δεν θέλησε να πάρει θέση σε μια κατάσταση «εν εξελίξει»; Μα το γεγονός συνέβη και προφανώς είναι αποτέλεσμα «μιας ιδεολογίας μίσους, που τραυματίζει, βλάπτει και σκοτώνει χιλιάδες αθώους ανθρώπους», σύμφωνα με τον ορισμό του ίδιου του Οργανισμού. Προς τι, λοιπόν, αυτή η συνειδητή απόκρυψη της πασιφανούς τρομοκρατικής επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου;
Στάση που οδήγησε από τη μεριά του τον αντιπρόσωπο του Ισραήλ στον ΟΗΕ, Γκιλάντ Ερντάν, μέλος του δεξιού κόμματος του Λικούντ και οπαδό της σκληρής πολιτικής του Νετανιάχου, περιδιαβάζοντας την έκθεση και μη βρίσκοντας καμία αναφορά στην τρομοκρατική ενέργεια της Χαμάς, να καταγγείλει εν εξάλλω καταστάσει πως «το κτίριο του ΟΗΕ πρέπει να κατεδαφιστεί, να διαλυθεί ο Οργανισμός και να ξαναδημιουργηθεί εκ νέου».
Προφανώς και οι δύο καταστάσεις ισχύουν. Για την ακρίβεια, η μία τροφοδοτεί την άλλη. Το τεράστιο –και μαζί επικίνδυνο– ζήτημα είναι πως συμβαίνουν στο χώρο του ΟΗΕ, του Οργανισμού που σύμφωνα με τον Χάρτη του είναι ταγμένος «στην υπεράσπιση της Ειρήνης και την αποφυγή πράξεων που βλάπτουν ή που οδηγούν στην έξαρση του μίσους μεταξύ των λαών».
Τι συμβαίνει, λοιπόν, με τον ίδιο τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών; Γιατί αυτή η μονομερής στάση που παράγει αντίρροπες δυνάμεις; Και σε τι οφείλεται κάτι τέτοιο;
ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΕΡΕΥΝΑ
Αναζητώντας βαθύτερα στους κόλπους του ΟΗΕ το ποιος ακριβώς οργάνωσε αυτή την, τουλάχιστον πανθομολογουμένως αμφιλεγόμενη, Έκθεση για την Τρομοκρατία, ανακαλύπτουμε μερικά ενδιαφέροντα όσο και εντυπωσιακά στοιχεία.
Την Έκθεση οργάνωσε το Γραφείο Αντιτρομοκρατίας του ΟΗΕ, μέσω του Παγκόσμιου Προγράμματος Υποστήριξης Θυμάτων Τρομοκρατίας και της Πύλης Υποστήριξης Θυμάτων Τρομοκρατίας των Ηνωμένων Εθνών. Ψάχνοντας τώρα το προσωπικό που είναι υπεύθυνο γι’ αυτό το Γραφείο του ΟΗΕ, ανακαλύπτουμε και το ποιος είναι ο επικεφαλής του.
Πρόκειται για τον Αναπληρωτή Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Βλαντίμιρ Βορονκόφ (Vladimir Voronkov). Ποιος είναι αυτός ο Βλαντίμιρ Βορονκόφ; Αντιγράφω από τη Wikipedia το βιογραφικό του:
Ο Βλαντιμίρ Βορονκόφ εντάχθηκε στο Ινστιτούτο Οικονομικών της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών και έγινε διερμηνέας στην Πολωνία της Κεντρικής Επιτροπής, διερμηνεύοντας για τους Κεντρικούς Προέδρους του Κόμματος, Λεονίντ Μπρέζνιεφ και Κωνσταντίν Τσερνιένκο. Ο Βορονκόφ εντάχθηκε στο σοβιετικό Υπουργείο Εξωτερικών το 1989 και μέχρι το 1994 εργάστηκε ως ακόλουθος Τύπου στην Πολωνία, στη σοβιετική και στη συνέχεια στη ρωσική πρεσβεία. Από το 1994 και μετά κατείχε διάφορες θέσεις στο Υπουργείο Εξωτερικών στη Μόσχα, την Πολωνία και τη Βιέννη. Από το 2008 έως το 2011 διετέλεσε διευθυντής του Τμήματος Ευρωπαϊκής Συνεργασίας του Υπουργείου. Το 2011 διορίστηκε μόνιμος αντιπρόσωπος της Ρωσικής Ομοσπονδίας στον ΟΗΕ και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς στη Βιέννη, πριν διοριστεί από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες ως πρώτος Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας του ΟΗΕ, η οποία δημιουργήθηκε στις 15 Ιουνίου 2017.
Υποθέτω πως καταλαβαινόμαστε… Και κατανοούμε και την πραγματική ιδιότητα του κ. Βορονκόφ και το ρόλο του στο πλαίσιο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Αυτό που παραμένει σταθερά μέγα ερωτηματικό είναι το πώς ένας –προφανέστατα– πράκτορας του Πούτιν βρίσκεται να έχει διοριστεί στο κρίσιμο πόστο του επικεφαλής της «Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας του ΟΗΕ»;
ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
Βρισκόμαστε, απ’ ό,τι δείχνουν όλα τα στοιχεία –και όχι μόνο όσα αφορούν αυτή την περιώνυμη Έκθεση για την Τρομοκρατία, η υπόθεση πάει πολύ πιο βαθιά στο χρόνο– μπροστά σε μια «διάβρωση» του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών από δυνάμεις που εξυπηρετούν «ίδια συμφέροντα», με τριπλό στόχο: και τη μονομερή στάση του Οργανισμού και την υποβάθμισή του στα μάτια της κοινής γνώμης αλλά και, αντιθέτως, την παραγωγή απόψεων που ζητούν τη διάλυσή του.
Και εδώ έγκειται το πολύ κρίσιμο ζήτημα: όσο χρειάζεται όλη η προσπάθεια για την καταγγελία και την αντιμετώπιση της «διάβρωσης» του Οργανισμού, άλλο τόσο χρειάζεται και η προσπάθεια για την «αναδόμηση» και τη συνέχιση της ύπαρξής του. Και αν η ανάγκη για την αντιμετώπιση της «διάβρωσης» είναι προφανής, για τον δεύτερο στόχο, της συνέχισης της ύπαρξής του, ένα άλμα πίσω στο χρόνο: η πλήρης αποδυνάμωση και εντέλει η ουσιαστική διάλυση της Κοινωνίας των Εθνών ίσως μας θυμίσει τι αποτελέσματα είχε.
Ένα, σε τελική ανάλυση, από τα πολύ δύσκολα, «διπλού, ή αμφίδρομου στόχου», προβλήματα της εποχής μας. Αλλά ποιο δεν είναι;
Σημείωση: Για τη στοιχειώδη αυτή «έρευνα» αυτή χρειάστηκα 30 (τριάντα) λεπτά. Όποιος επιθυμεί μπορεί να τη συνεχίσει, ακολουθώντας το link που παραθέτω. Γιατί απ’ ό,τι υποθέτω διάφορα ελληνικά ΜΜΕ δεν πρόκειται να δώσουν και τόση σημασία. Τους αρκεί να ανήκουν σε κάποιο στρατόπεδο:
