Τάσος Γιαννίτσης, Ελλάδα, 1953-2024. Χρόνος και Πολιτική Οικονομία, Πατάκη, Αθήνα 2025, 400 σελ. 

«Το στοίχημα μιας αλλαγής υποδείγματος (διακυβέρνησης ή παραγωγικού συστήματος) είναι μια πολιτικά και κοινωνικά σισύφεια διαδικασία», γράφει απαισιόδοξος για την πορεία της χώρας ο Τάσος Γιαννίτσης, κλείνοντας το νέο βιβλίο του. Τονίζει μάλιστα ότι δεν αρκεί να δηλώνεις μεταρρυθμιστής για να είσαι κιόλας. Άλλωστε, όροι όπως «μεταρρύθμιση», «εκσυγχρονισμός», «ευρωπαϊστής» και άλλοι συναφείς αποτελούν αφηρημένες έννοιες, δεν είναι παρά ένα λεκτικό κέλυφος, χωρίς συγκεκριμένο περιεχόμενο – αν δεν δώσει αυτό το περιεχόμενο η συστηματική πολιτική μεταρρυθμιστική προσπάθεια, που συναντά πολλές δυσκολίες.  [ΤΒJ]

Κώστας Κωστής - Σωτήρης Ριζάς (επιμ.), Ιστορίες της Μεταπολίτευσης, Πατάκη, Αθήνα 2025, 848 σελ.

Η ανθρώπινη πραγματικότητα μπορεί να γίνει κατανοητή μόνον όταν λάβουμε υπόψη μας το πόσο σύνθετη και πολύπλοκη είναι· ουδείς μπορεί να απομονώσει την πολιτική από την οικονομία, και την κοινωνία από την πολιτική. Η θεώρηση αυτή διατυπώνεται στο οπισθόφυλλο του τόμου Οι Ιστορίες της Μεταπολίτευσης· ενός συλλογικού εγχειρήματος ιστορικών και κοινωνικών επιστημόνων, το οποίο επιχειρεί να χαρτογραφήσει πολυδιάστατα την περίοδο των πενήντα χρόνων που πέρασαν από τη μετάβαση από τη δικτατορία στην πιο σταθερή δημοκρατία που γνώρισε η νεότερη Ελλάδα.^[1] 

Thomas Curran, Το κυνήγι της τελειότητας, μετάφραση από τα αγγλικά: Κωστής Πανσέληνος, Μεταίχμιο, Αθήνα 2023, 336 σελ.

Greg McKeown, Ουσιοκρατία, μετάφραση από τα αγγλικά: Χρήστος Καψάλης, Ψυχογιός, Αθήνα 2023, 320 σελ.

Μπορεί βιβλία που γράφτηκαν για να δώσουν οδηγίες επιβίωσης όχι σε συστηματικούς αναγνώστες, σε βιβλία αυτοβελτίωσης όπως τα έχει ξεχωρίσει η ταξινομητική μανία του βιβλιεμπορίου, να μην πέφτουν στην παγίδα της αναπαραγωγής κοινότοπων αντιλήψεων και, γενικώς, να μην είναι εργαλεία του καθημερινού κομφορμισμού, που συνήθως είναι ταυτόσημος του επιδερμικού πολιτισμού της κατανάλωσης και των ανθρώπινων φοβιών στον δυτικό κόσμο; Μερικές φορές ναι, όταν οι συγγραφείς έχουν στέρεη ακαδημαϊκή προϊστορία και εξειδίκευση στους τομείς τους οποίους αναλαμβάνουν να εκλεϊκεύσουν. Δυο τέτοια βιβλία κυκλοφορούν εδώ και καιρό στην ελληνική αγορά. Το ένα ασχολείται με την τελειότητα, μια ουτοπία, και το δεύτερο με το κυνήγι της ουσίας, στην εποχή μας μια δεύτερη ουτοπία. [ΤΒJ] 

Jean-Jacques Rousseau, Ιουλία ή Η νέα Ελοΐζα, μετάφραση από τα γαλλικά: Έφη Κορομηλά, Gutenberg, Αθήνα 2024, δύο τόμοι, σελ. 607 (α’ τόμος) και σελ. 594 (β’ τόμος)

Αναγνώστες και συγγραφείς, από τον 13ο αιώνα μέχρι τον Γκαίτε, συγκινούνταν, δάκρυζαν και ονειρεύονταν πάνω στο μοτίβο της αναπαράστασης του αιώνιου έρωτα, των ερωτευμένων που αγαπήθηκαν μοιραία και έμειναν ενωμένοι ακόμα και μετά το θάνατο. Έτσι και ο Ρουσσώ συγκίνησε τους πολυάριθμους αναγνώστες του με την αφήγηση του έρωτα της Ζυλί (Ιουλίας) ντ’ Ετάνζ, της Νέας Ελοΐζας, με τον ιππότη Σεν-Πρε