Η πρώτη και αρχαιότερη οργάνωση διατήρησης της μνήμης των αθώων θυμάτων της σταλινικής τρομοκρατίας στη Ρωσία, το Μεμοριάλ, είναι ανάμεσα στις δύο οργανώσεις (συν έναν φυλακισμένο στη Λευκορωσία πολίτη) που μοιράζονται το Νόμπελ Ειρήνης 2022. Η οργάνωση, ιδιαίτερα επιδραστική και με μεγάλη δραστηριότητα, που αγωνιζόταν για την οικοδόμηση κράτους δικαίου και ισχυρής κοινωνίας των πολιτών, από τις αρχές του χρόνου (πριν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία) έκλεισε με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ρωσίας, που υιοθέτησε την εισήγηση της Γενικής Εισαγγελίας. Το επιχείρημα του εισαγγελέα για το κλείσιμό του ήταν: με τη δράση του δημιουργεί την αίσθηση πως η ΕΣΣΔ ήταν ένα κράτος τρόμου, ως εκ τούτου γιατί εμείς, οι απόγονοι των νικητών, θα πρέπει να ντρεπόμαστε γι' αυτό; Ο Δημήτρης Τριανταφυλλίδης, ο οποίος πολύ συχνά έχει δημοσιεύσει κείμενα για τη δραστηριότητα του Μεμοριάλ, είχε πάρει συνέντευξη από τον πρόεδρό του, Γιαν Ραντσίνσκι, που δημοσιεύτηκε στο τχ. 92 του Books’ Journal, Noέμβριος 2018. Παρακάτω, αναδημοσιεύονται τα κυριότερα σημεία της συνέντευξης. [TBJ]

Αγαπημένε Ρώσε φίλε μου,

Η μονομερής αυτή αλληλογραφία μας διαρκεί ήδη έξι μήνες. Κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος είχα την ευκαιρία να σου εξηγήσω πώς προσεγγίζουμε και αναλύουμε τα γεγονότα που συγκλονίζουν όχι μόνο την πατρίδα σου και τη δύστυχη, γειτονική Ουκρανία –γιατί κακά τα ψέματα, πρόκειται για πόλεμο δύο διαφορετικών κοσμοθεωριών– αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο.

Αγαπημένε Ρώσε φίλε μου,

Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο να ξαναθυμηθούμε την ταινία του Μπαλαμπάνοφ, Φορτίο 200. Δεν του έφτανε του τύραννου το μακελειό που προκάλεσε στην Ουκρανία, τώρα θα πάρει τον ανθό της ρωσικής κοινωνίας και θα τον μετατρέψει σε κρέας για τα κανόνια.

Αγαπημένε Ρώσε φίλε μου, 

Μέρες τώρα με απασχολεί ένα ερώτημα: γιατί η ρωσική κοινωνία στην πλειοψηφία της υποστηρίζει αυτόν τον άδικο, επεκτατικό πόλεμο που κήρυξε το καθεστώς του Πούτιν κατά της Ουκρανίας; 

Αγαπημένε μου Ρώσε φίλε,

Φαντάζομαι ότι θα παρακολουθείς τα νέα από το μέτωπο. Θα ένιωσες απογοήτευση από τις εξελίξεις, από την άτακτη υποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την περιοχή του Χάρκοβο. Αλήθεια, θυμάσαι εκείνο το ολονύχτιο ταξίδι μας, σε βαγόνι τρίτης θέσης που κάναμε πριν από πολλά χρόνια για να επισκεφτούμε φίλους μας που σπούδαζαν εκεί; Θυμάσαι τις βόλτες στα πάρκα και στις αλέες; Θυμάσαι το γλέντι στη φοιτητική εστία;

Αγαπημένε μου Ρώσε φίλε,

Διάβασα, όπως άλλωστε φαντάζομαι κι εσύ, την είδηση για το επικείμενο κλείσιμο του Μουσείου του σημαντικού συγγραφέα Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ στο Κίεβο, έπειτα από αίτημα της Ένωσης Συγγραφέων της Ουκρανίας και πολλών πολιτών.

Θυμάμαι την ελπίδα και την αισιοδοξία που νιώσαμε πολλοί – μετά τους διαδοχικούς θανάτους των υπέργηρων προκατόχων του.

Δόθηκε στη δημοσιότητα η προκήρυξη - μανιφέστο του Εθνικού Ρεπουμπλικανικού Στρατού της Ρωσίας για τη βομβιστική επίθεση που είχε αποτέλεσμα το θάνατο της Ντάριας Ντούγκινα, κόρης του Αλεξάντρ Ντούγκιν, ακραίου συντηρητικού πολιτικού, εκπρόσωπου του λεγόμενου «Ρωσικού κόσμου». Είναι ένα μανιφέστο κατά της τυραννίας, όπως αποκαλεί το καθεστώς του Πούτιν, κατά του σφετερισμού του εθνικού πλούτου από εξαρτημένους ολιγάρχες και κατά του πολέμου, όχι μόνο στην Ουκρανία αλλά και στη Γεωργία, στη Συρία και αλλού, ένα μανιφέστο που υπόσχεται την ανατροπή του πουτινικού καθεστώτος και την εγκαθίδρυση μιας νέας, δημοκρατικής Ρωσίας, μιας κοινωνίας προόδου.

Η Ντάρια Ντούγκινα, κόρη του υπερεθνικιστή φιλοσόφου Αλεξάντρ Ντούγκιν, γνωστού στην Ελλάδα εκτός των άλλων και από τη σχέση του με τον πρώην υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά, σκοτώθηκε όταν εξερράγη εκρηκτικός μηχανισμός ο οποίος είχε τοποθετηθεί στο Toyota Land Cruiser το οποίο οδηγούσε.

Αγαπημένε μου Ρώσε φίλε

Σου γράφω μετά από καιρό πολύ στεναχωρημένος με την τροπή που παίρνουν τα πράγματα. Θα γνωρίζεις καλύτερα από εμένα πως αρκετές χώρες της Ευρώπης, περιόρισαν ή σκέφτονται να περιορίσουν την έκδοση βίζας για πολίτες της Ρωσικής Ομοσπονδίας.