Ξεκίνησε ως «ειδική στρατιωτική επιχείρηση», με την αυταπάτη ενός blitzgrieg και το απατηλό όνειρο της στρατιωτικής παρέλασης στη λεωφόρο Κρεσάτικ, το δρόμο δηλαδή που κατά την παράδοση οι κάτοικοι της Ρους του Κιέβου περπάτησαν για να βαπτιστούν στον Χριστιανισμό, και κατέληξε στην ταπεινωτική και άτακτη υποχώρηση στην πρώτη, γενναία αντεπίθεση των Ουκρανών.
Χρησιμοποιώντας εξαθλιωμένους κατοίκους των πιο φτωχών περιοχών της αχανούς σου χώρας, Καλμίκους, Γιακούτιους, Μπουράτιους κ.ά. προκάλεσε απερίγραπτο πόνο στους ειρηνικούς κατοίκους της γειτονικής χώρας, της Ουκρανίας, μόνο και μόνο για ικανοποιήσει την μωροφιλοδοξία και τα απατηλά όνειρα μίας αυτοκρατορικής νοσταλγίας.
Η αποτυχία της ανάλυσης είναι κάτι που ξεπερνάει ακόμη και τις τραγικές σας αποτυχίες στα πεδία των μαχών.
Με την ευκαιρία να σου θυμίσω πως όλοι εντός της Ρωσίας και αρκετοί «φίλοι» της στη Δύση περίμεναν την πτώση του Κιέβου, η μάχη για το οποίο θα διδάσκεται στο μέλλον σε όλες τις στρατιωτικές Ακαδημίες του κόσμου. Στη συνέχεια μιλούσατε για μία μνημειώδη περικύκλωση στα ανατολικά της Ουκρανίας, αλλά η αντεπίθεση των Ουκρανών ακύρωσε πανηγυρικά και αυτή την πρόβλεψη.
Είναι ανάγκη να υπογραμμίσουμε πως οι διαρκείς διαψεύσεις των «αναλυτών» και των «προφητών» κάθε άλλο παρά περιποιούν τιμή στην πολυδιαφημισμένη στρατιωτική, αναλυτική σχολή. Κατανοώ πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλέψει κανείς το άμεσο μέλλον, αλλά θα συμφωνήσεις πως υπάρχουν φαινόμενα, γεγονότα και τάσεις που, ορισμένες φορές, διευκολύνουν το έργο αυτό.
Γράφοντάς σου αυτό το γράμμα, θυμήθηκα ένα βιβλίο που μου είχε συστήσει ένας άλλος φίλος Ρώσος, ειδικός στην στρατιωτική ιστορία.
Στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, ζούσε στην Ρωσική Αυτοκρατορία, ένας πλούσιος επιχειρηματίας, ονόματι Ιβάν Μπλίοχ. Γόνος εβραϊκής οικογένειας, βαπτίστηκε χριστιανός στα χρόνια της νιότης και σιγά σιγά έγινε ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της Ρωσίας, επενδύοντας στην κατασκευή σιδηροδρομικών γραμμών. Κατάφερε, τελικά, να αποκτήσει και τίτλο ευγενείας.
Κατά τη διάρκεια του Ρωσο-τουρκικού Πολέμου 1877-1878 ο Μπλίοχ ασχολήθηκε με την προμήθεια πολεμοφοδίων, τροφίμων, φαρμάκων κ.λπ. για τις ανάγκες του μετώπου. Τότε ήταν που συνειδητοποίησε ότι οι Ρώσοι αξιωματικοί δεν είχαν την παραμικρή ιδέα περί επιμελητείας (σήμερα την αποκαλούν logistics).
Η ανακάλυψη αυτή του κέντρισε το ενδιαφέρον κι ασχολήθηκε με την τέχνη του πολέμου. Αποτέλεσμα αυτής της ενασχόλησής του ήταν το βιβλίο Ο μελλοντικός πόλεμος στο τεχνικό, οικονομικό και πολιτικό επίπεδο, το οποίο κυκλοφόρησε το 1898.
Όπως ήταν φυσικό, το βιβλίο προκάλεσε έναν μικρό σεισμό, μεταφράστηκε σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Λέγεται μάλιστα πως το είχε διαβάσει και ο τσάρος Νικόλαος ο Β’ και υπό την εντύπωση που του προκάλεσε πρότεινε τη σύγκληση της Α’ Διάσκεψης της Χάγης, όπου τέθηκαν οι βάσεις για την υπογραφή των σχετικών Συμβάσεων.
Η κύρια ιδέα του Μπλίοχ ήταν πως η εκβιομηχάνιση και οι σύγχρονες τεχνολογίες είχαν αλλάξει ριζικά τον τρόπο πολέμου και πως ο «μελλοντικός πόλεμος» θα διαφέρει εντελώς από τους προηγούμενους.
Η επίθεση σε αυτό που είχαν συνηθίσει να αποκαλούν «μέτωπο» θα είναι αδύνατον, αφού οι μονάδες που θα βρίσκονταν σε ανοιχτούς χώρους θα γίνονταν αμέσως στόχος του πυροβολικού και των πολυβόλων.
Σύμφωνα με τον Μπλίοχ, η σύγχρονη (της εποχής του) στρατιωτική τεχνολογία δημιουργεί ανισορροπία ανάμεσα στα μέσα άμυνας και στα μέσα επίθεσης, πράγμα που σημαίνει πως είναι αδύνατο το συντριπτικό χτύπημα που θα κάμψει το φρόνημα του εχθρού. Κοντολογίς, ο μελλοντικός πόλεμος, κατά τον Μπλίοχ, θα είναι πόλεμος χαρακωμάτων και χρονικά παρατεταμένος, η δε νίκη θα διασφαλίζεται όχι από μία «γενικευμένη μάχη», αλλά από την οικονομική και κοινωνική κατάρρευση ενός εκ των εμπολέμων.
Κατανοώ πως μπορείς να μου αντιτείνεις ότι ο Μπλίοχ είναι άνθρωπος του 19ου αιώνα, πως πολλά άλλαξαν έκτοτε και, ίσως, χρησιμοποιήσεις και την απειλή του Πούτιν για τα πυρηνικά όπλα.
Θέλω, ωστόσο, να σου θυμίσω πως η οικονομία της Ρωσίας σήμερα δοκιμάζεται ήδη σκληρά όχι μόνο λόγω των κυρώσεων της Δύσης, αλλά, κυρίως, λόγω των δικών της δομικών προβλημάτων. Καταλαβαίνεις πως η, «μερική» έστω, επιστράτευση θα προκαλέσει τεράστια κοινωνική αναταραχή. Οι ζωές εκατοντάδων οικογενειών θα υποστούν τεκτονικές αλλαγές, με ό,τι αυτό σημαίνει για τα ποσοστά αποδοχής της πολιτικής του ενοίκου του Κρεμλίνου.
Είσαι σε μία ηλικία που θυμάσαι το θρήνο των οικογενειών, όταν έφταναν στις πόλεις τα τρένα με τα σφραγισμένα, σιδερένια φέρετρα από το Αφγανιστάν. Θυμάσαι καλά τα θύματα των δύο πολέμων στην Τσετσενία. Τι περιμένεις να γίνει όταν στη διπλανή πολυκατοικία απλοί άνθρωποι θα κηδεύουν τους αδικοχαμένους γιους του; Ώς πότε, νομίζεις, θα κυριαρχεί η πολεμοχαρής διάθεση ηλικιωμένων πολιτών που νοσταλγούν την παντοδυναμία της ΕΣΣΔ έχοντας νοοτροπία δούλου;
Αγαπημένε μου Ρώσε φίλε,
Ελπίζω να καταλαβαίνεις πως, στις 24 Φεβρουαρίου 2022, η Ρωσική Ομοσπονδία, με δική της επιλογή, πήρε το δρόμο χωρίς επιστροφή. Κήρυξε τον πόλεμο, όχι στην Ουκρανία –αυτή ήταν το πρόσχημα– αλλά σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο.
Σήμερα, διακόσιες και πλέον ημέρες μετά την έναρξη του πολέμου, τον οποίο η προπαγάνδα του Κρεμλίνου παρουσίαζε ως «Ειδική στρατιωτική επιχείρηση» με στόχο την «αποναζιστικοποίηση», την «αποστρατιωτικοποίηση» και την «προστασία των ρωσικών πληθυσμών», η Ρωσία ανακοίνωσε «μερική επιστράτευση». Πιστεύεις πως όλο αυτό το διάστημα κατέγραψε κάποια επιτυχία; Δεν νομίζω. Πρόκειται για μια ξεκάθαρη ομολογία αποτυχίας όλων των στόχων αυτής της τραγικής, τυχοδιωκτικής τραγωδίας.
Εκείνο που θέλω να σου πω κλείνοντας αυτό το γράμμα, είναι πως τόσο εγώ, όσο και πολλοί άλλοι δημοκράτες στη Δύση, θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, για να βοηθήσουμε νέους Ρώσους να αποφύγουν τη στράτευση σε αυτόν τον άδικο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Ας μην ξαναζήσουμε, τώρα πια που βρισκόμαστε στη δύση της ζωής μας, το Φορτίο 200 με περιεχόμενο τα άψυχα κορμιά των παιδιών μας.
Θα σου ξαναγράψω σύντομα
Ο έλληνας φίλος σου
21 Σεπτεμβρίου 2022
