Ήταν από τα πολιτιστικά γεγονότα του Ιουνίου. Το δέκατο Φεστιβάλ Λογοτεχνία Εν Αθήναις είχε περισσότερες από 70 εκδηλώσεις σε 15 χώρους πολιτισμού στην Αθήνα, την Λευκάδα και την Κρήτη. Διαλέξεις, παρουσιάσεις βιβλίων, εργαστήρια δημιουργικής γραφής, εκθέσεις ζωγραφικής, μουσικές εκδηλώσεις εκπαιδευτικά προγράμματα, προβολές ταινιών. Και κυρίως, η λογοτεχνία της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Λατινικής Αμερικής. [TBJ]

Με την ανάλυση που ακολουθεί, επιχειρώ μια πρώτη αποτίμηση της Τελικής Συμφωνίας για το Μακεδονικό που υπογράφηκε στις Πρέσπες στις 17 Ιουνίου του τρέχοντος. Εκκινώ από τα κύρια σημεία της συμφωνίας, αλλά επεκτείνομαι και σε πιο τεχνικά ζητήματα που, μέχρι σήμερα, δεν έχουν συζητηθεί επαρκώς. Επιδίωξη μου είναι να συμβάλω με τρόπο εποικοδομητικό -τώρα ιδίως που οι τόνοι πέφτουν- στο διάλογο και στη νηφάλια αξιολόγηση της συμφωνίας.

  Claude Lanzmann, Shoah. Nτοκυμανταίρ γαλλοαγγλικής παραγωγής, 1985. Παραγωγοί: BBC, Historia, Les Films Aleph, Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλικής Δημοκρατίας. Διάρκεια: 613 λεπτά Claude Lanzmann, Ο τελευταίος των αδίκων (Le Dernier des injustes). Ντοκυμανταίρ γαλλικής παραγωγής, 2013. Παραγωγοί: Synecdoche, Le Pacte, Dor Film Produktionsgesellschaft. Διάρκεια: 220 λεπτά Γιατί είναι άραγε τόσο μεγάλη η ταραχή μας, η συγκίνησή μας, όταν βλέπουμε τη Shoah του Κλοντ Λαντζμάν[1] ακόμη και σήμερα, που έχουμε δει τόσες ταινίες, έχουμε ακούσει ή διαβάσει τόσες μαρτυρίες και τόσα βιβλία; Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που καθιέρωσαν αυτό το εγχείρημα ως το αξεπέραστο αριστούργημα, όχι μόνο στην πρώτη του προβολή, το 1985, αλλά ακόμη και σήμερα, 30 χρόνια μετά;  Γιατί φοβόμαστε να δούμε αυτήν την ταινία, που αποφεύγει κάθε άμεση εικόνα φρίκης; Αναδημοσίευση από το τεύχος 73 τουBooks' Journal,Iανουάριος 2017, με αφορμή τη θλιβερή αναγγελία του θανάτου του Λαντζμάν, στο Παρίσι, σε ηλικία 92 χρόνων (το κείμενο δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο «Αντιμέτωποι με τις μαρτυρίες του τραύματος»).

To μάθαμε κι αυτό, από τα πλέον επίσημα χείλη, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας: το ΟΧΙ στο ευρωπαϊκό σχέδιο εξυγίανσης των δημοσιονομικών της Ελλάδας το 2015 σήμαινε ΝΑΙ στην Ευρώπη! 

Σήμερα η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση αποτελεί ολοένα και περισσότερο συνεχή πηγή αμφισβήτησης και απογοήτευσης. Οι σύνθετες, εδραιωμένες και διασυνδεμένες κρίσεις (τραπεζική, δημοσιονομική, αναπτυξιακή/επενδυτική, θεσμική, κοινωνική, δημογραφική, πολιτική) έχουν δημιουργήσει μια κρίση εμπιστοσύνης που όλο και περισσότερο υπονομεύει τη θέση της και το μέλλον της.