Κώστας Π. Αναγνωστόπουλος, Ανάμεσα στο ρομάντζο της επανάστασης και το στερέωμα της αντίδρασης, Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη 2016, 192 σελ. Ο Άλμπερ Χίρσμαν, ο Ντάνιελ Κάνεμαν, ο Τζων Μέυναρντ Κέυνς, ο Γιον Έλστερ, ο Άνταμ Σμιθ, ο Τομά Πικεττύ, ο Ρόμπερτ Γκόρντον, ο Άλβιν Ροθ είναι μερικοί από τους σημαντικούς θεωρητικούς με τους οποίους ο Κώστας Αναγνωστόπουλος ανοίγει έναν διεξοδικό διάλογο. Θέματα όπως τα κίνητρα που διέπουν τις ανθρώπινες αποφάσεις ή η ορθολογικότητα είναι ζητήματα που θίγονται διεξοδικά στο βιβλίο – το οποίο, ασφαλώς, δεν είναι μόνο μια περιήγηση στο έργο σημαντικών και παρεμβατικών εικονοκλαστών της οικονομικής σκέψης αλλά βοηθά και στην προσέγγιση των δομικών προβλημάτων της σημερινής Ελλάδας. Αναδημοσίευση από το τεύχος 68 του Books' Journal.

Χάρης Βλαβιανός, Το κρυφό ημερολόγιο του Χίτλερ. Φυλακές Λάντσμπεργκ Νοέμβριος 1923 - Δεκέμβριος 1924, Εισαγωγή: Κώστας Κωστής, Πατάκη, Αθήνα 2016, 544 σελ.  Έπειτα από το αποτυχημένο Πραξικόπημα της Μπυραρίας, ο Αδόλφος Χίτλερ δικάστηκε και καταδικάστηκε σε φυλάκιση. Την ποινή του εξέτισε στις φυλακές του Λάντσμπεργκ. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, μάλιστα, το διάστημα της φυλάκισής του κρατούσε ημερολόγιο, το οποίο δεν διασώθηκε. Ώσπου ο Χάρης Βλαβιανός επέλεξε να συνθέσει εκ των υστέρων, συνδυάζοντας τα ιστορικά γεγονότα με τη συγγραφική αυθαιρεσία, τις ημερολογιακές σημειώσεις του ανθρώπου που, αργότερα, αιματοκύλησε τον κόσμο – σε μια εποχή που προετοιμαζόταν και προετοίμαζε τα σχέδιά του... Αναδημοσίευση από το τεύχος 68 του Books' Journal.

Το ζήτημα της μετανάστευσης είναι ένα από τα πλέον ιδεολογικά φορτισμένα πολιτικά ζητήματα της εποχής. Αγγίζει πτυχές της εθνικής ταυτότητας, της περίφημης ομοιογένειας και τέμνει με τον πλέον δυναμικό τρόπο –τις ροές των ανθρώπων από τον τόπο τους σε πιο ασφαλή και πιο οικονομικά δελεαστικά περιβάλλοντα– όλες τις βασικές πολιτικές ιδεολογίες, είτε αυτές είναι στο κέντρο είτε στα άκρα του πολιτικού συστήματος.  Όσοι ασχολούνται με το ζήτημα της μετανάστευσης μπορούν να συμφωνήσουν σε ένα πράγμα: τραβά διαχωριστικές γραμμές, και η προσπάθεια προσέγγισης του με ιδεολογικές και πολιτικές πτυχές προκαλεί εντάσεις και πυροδοτεί την πόλωση σε πολλά επίπεδα.

Η καθεστωτική αντίληψη της εθνολαϊκιστικής κυβέρνησης, η προσπάθεια αποκατάστασης και ανατοποθέτησης του πελατειακού ιστού και τα αντίδωρα προς τους αριβίστες, έχουν αναγάγει, χωρίς τη θέλησή του, τον Στουρνάρα σε κυματοθραύστη των καθεστωτικών επιθέσεων και ένα από τα τελευταία οχυρά της δημοκρατίας. Παράξενο το πώς τα φέρνει η ζωή! Η δημοκρατία μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από έναν… τραπεζίτη!

Λένε ότι για να ασχοληθεί κανείς με την πολιτική πρέπει να έχει γερό στομάχι. Φανταζόμουν ότι η έκφραση είναι μια μεταφορά αλλά δεν πρέπει να αποκλείονται περιπτώσεις όπου το προσόν του γερού στομάχου χρειάζεται κατά κυριολεξία για να επιβιώσεις από ενορχηστρωμένες επιθέσεις, σκληρές, ύπουλες και κατασκευασμένες χωρίς να διαταράξεις την ομαλή λειτουργία του πεπτικού σου συστήματος. Ο Γιάννης Στουρνάρας αποδεικνύει πως έχει πολύ γερό στομάχι για να αντέχει όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης την συστηματική προσπάθεια σπίλωσης του χαρακτήρα και της υπόληψής του.