Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώθηκε πριν από τέσσερις μήνες με επιλογές του Αλέξη Τσίπρα.
Η Κεντρική Επιτροπή και η Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ εκλέχτηκε πριν από ενάμισι χρόνο.
Αυτοί που ψήφισαν για πρόεδρο ήταν ήδη μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, σε πολύ μεγάλο ποσοστό, από την εποχή της εκλογής Τσίπρα.
Τους ανθρώπους που στηρίζουν τον Στέφανο Κασσελάκη και πρωτοστατούν στη σύγκρουση με τον «πυρηνικό» ΣΥΡΙΖΑ (Πολάκης, Παππάς, Γ. Τσίπρας, Τζάκρη, Αυγέρη, Αποστολάκης, Ακρίτα, Δούρου κ.λπ.) δεν τους έφερε ο Κασσελάκης από την Αμερική, εδώ τους βρήκε.
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να «κινδυνεύει» να μετατραπεί σε κάτι «μη αριστερό», αλλά η πορεία του ώς σήμερα είναι έργο των μελών και των στελεχών του υπάρχοντος ΣΥΡΙΖΑ.
Όσοι φορτώνουν τα αίτια της αποσύνθεσης στον Στέφανο Κασσελάκη, απλώς ψάχνουν ένα εύκολο άλλοθι για να μην ψαχθούν οι ίδιοι για τη σημερινή πορεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Ούτε ο παλιός, «πυρηνικός» ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ο αναδυόμενος, «προσεχώς» νέος ΣΥΡΙΖΑ, έχουν κάποια χρησιμότητα στη σύγχρονη Ελλάδα. Δεν κουβαλούν λίγα υπολείμματα, έστω, μιας κάποιας «αθώας» Αριστεράς (τμήματά της, έστω), όταν παρήγαγε πολιτική, όχι φτηνοσυνθήματα για κάθε διαμαρτυρόμενο πικραμένο. Ούτε συντονίζονται με μια εποχή που απαιτεί αλλαγές, μεταρρυθμίσεις, καινοτομίες, δεν συμπλέουν με αυτούς που τις ψάχνουν, έστω.
Συναγωνίστηκε με τους άλλους λαϊκισμούς (και προσωρινά κέρδισε) – ή, καλύτερα, έφτιαξε έναν αριστερό λαϊκισμό, όμως απολύτως άχρηστο στη σημερινή συγκυρία και πολύ περισσότερο για το μέλλον.
Όσοι αποχωρούν βιάζονται να φορτώσουν τις ευθύνες σε άλλους, στον Κασσελάκη, και να μείνουν, νομίζουν, «άφθαρτοι» για νέα ξεκινήματα.
Όμως, στα όποια ξεκινήματά τους θα κουβαλούν μόνον «αμαρτήματα», αυτά της αντιμνημονιακής και κυβερνητικής περιόδου του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία περίοδο θα επιδιώξουν να κληρονομήσουν. Αυτή η περίοδος έχει αμαρτήματα αλλά και κηλίδες, έχει Καμμένους, έχει πρώτο εξάμηνο του 2015, έχει δημοψήφισμα και 3ο μνημόνιο, έχει εκχώρηση δημόσιας περιουσίας, έχει, έχει.
Και δεν έχει δικαιολογίες.
