Romain Gary

Ρομαίν Γκαρύ, Οι ρίζες του ουρανού, μετάφραση από τα γαλλικά: Ευγενία Γραμματικοπούλου, Οκτάνα, Θεσσαλονίκη 2023, 744 σελ.

Την περίοδο που δημοσιεύονται οι Ρίζες του ουρανού, το 1956, ο Γκαρύ υπηρετεί ως ακόλουθος στο προξενείο της Λα Παζ. Όταν το ίδιο φθινόπωρο ο Χρουστσόφ στέλνει τα σοβιετικά τανκς στη Βουδαπέστη για να συνθλίψει την επανάσταση, ο Γκαρύ διατρανώνει τη συμπαράστασή του στους εξεγερμένους με ένα σιβυλλικό τηλεγράφημα: «Οφείλουμε να σώσουμε τους ουγγρικούς ελέφαντες. Θα ξανακάνουν μια μέρα τη θριαμβευτική τους πορεία»^[2]. Τι εννοεί ο Γκαρύ και γιατί οι ηττημένοι επαναστάτες παραλληλίζονται με ελέφαντες;

Ο homo sexualis είναι καταδικασμένος να παραμένει μονίμως ατελής και ανεκπλήρωτος –ακόμα και όταν φθάσει σε μια ηλικία στην οποία, κατά το παρελθόν, η σεξουαλική φλόγα είχε σβήσει οριστικά αλλά πλέον ελπίζεται να αναζωπυρωθεί χάρη στις συντονισμένες προσπάθειες θαυματουργών προγραμμάτων διατροφής και μαγικών χαπιών. Αυτό το ταξίδι δεν τελειώνει ποτέ, το δρομολόγιο επαναπροσδιορίζεται  σε κάθε σταθμό και ο τελικός προορισμός παραμένει άγνωστος καθ’ όλη τη διάρκεια^[2].

Η φετιχιστική εμμονή με την εικόνα της σωματικής ικμάδας και τον ευδαιμονισμό είναι μία από τις πολλές νεότευκτες στρεβλώσεις της πραγματικότητας με τις οποίες αρέσκονται να πειραματίζονται οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες.

Ρομαίν Γκαρύ, Οι ρίζες του ουρανού, μετάφραση από τα γαλλικά: Ευγενία Γραμματικοπούλου, Οκτάνα, Θεσσαλονίκη 2023, 744 σελ.

Πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στον αριθμό 16 της οδού Γκραντ-Ποχουλάνκα, στο Βίλνο, κατοικούσε κάποιος κύριος Πιεκέλνι. Πώς μπορεί ένα μυθιστόρημα για την εξόντωση των ελεφάντων της Αφρικής να μιλάει και για το Ολοκαύτωμα; Πώς μπαίνουν, φαντάσματα, αυτοί που χάθηκαν, στις μνήμες και στις ιστορίες μας; [ΤΒJ]