Jean-Yves Ferri - Didier Conrad, Ο Αστερίξ στους Πίκτους, Μαμούθ, Αθήνα 2014, 48 σελ.

Το προοίμιο του νέου κύκλου στην ιστορία του Αστερίξ ξεκίνησε όταν ο Υντερζό εκχώρησε τα δικαιώματα του ήρωά του στον οίκο Hachette και, με τη σύμφωνη γνώμη της κόρης του Ρενέ Γκοσινύ, Ανν, έδωσε την έγκρισή του για την κυκλοφορία νέων άλμπουμ από μια καινούργια δημιουργική ομάδα. Για να επιλεγεί ο σεναριογράφος, η Hachette απευθύνθηκε, με άκρα μυστικότητα, σε σύγχρονους δημιουργούς, ζητώντας τους να υποβάλλουν προτάσεις. Την τριπλή έγκριση του εκδότη, του Υντερζό και της Ανν Γκοσινύ κέρδισε τελικά η ιδέα του Ζαν Υβ Φερρί για μια περιπέτεια στην αρχαία Σκωτία...  

Αν ο σιδηρόδρομος είναι το πιο αντιπροσωπευτικό τεχνολογικό επίτευγμα της νεωτερικότητας, μια αεικίνητη αμαξοστοιχία που περιπλανιέται χωρίς προορισμό στη λευκή απεραντοσύνη μιας νέας εποχής των παγετώνων, είναι το ιδανικό σκηνικό για τη συντέλεια του σύγχρονου κόσμου: αυτή είναι η κεντρική ιδέα του Transperceneige, του εικονογραφημένου αφηγήματος του Ζακ Λομπ και του Ζαν Μαρκ Ροσέτ, που μετέφερε στον κινηματογράφο ο Μπονγκ Τζουν Χο το 2013, τριάντα χρόνια μετά την πρώτη του δημοσίευση στο ιστορικό περιοδικό (A Suivre).

Jacques Lob, Jean-Marc Rochette, Benjamin Legrand, Le Transperceneige. Intégrale, Casterman, Paris 2013, 252 σελ.

Ο Εντγκάρ Ζακόμπς δημιούργησε μια σκοτεινή και προσωπική εκδοχή της «καθαρής γραμμής», αντλώντας έμπνευση από τα βιώματα και τα διαβάσματά του, τις αναμνήσεις του από την όπερα και τον κινηματογράφο. Ο επίσημος κανόνας περιλαμβάνει επτάμισι ιστορίες σε κείμενα και σχέδια δικά του, αλλά οι ιστορίες των Μπλέικ και Μόρτιμερ συνεχίστηκαν από επιγόνους του. Ο Ζαν Ντυφώ και οι συνεργάτες του, τελευταίοι στη σειρά αυτή των επιγόνων, οικειοποιήθηκαν μια φόρμα του χτες και κατάφεραν να μας τρομάξουν, χρησιμοποιώντας την για να εκφράσουν φόβους και αγωνίες του σήμερα.