Κηδεύτηκε ο μεταφραστής και κριτικός Άρης Μπερλής, που άφησε πλούσιο έργο και την παρεμβατική παρουσία του. Ως πρώτη αποτίμηση μνήμης, παρατίθενται δυο αποσπάσματα τεκμηρίων της δημόσιας παρουσίας του στα γράμματα.

«Το σκαλοπάτι σου» είναι ένα ωραίο τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη. Ωστόσο, όταν δισκογραφήθηκε, το 1953, ένα τετράστιχο έμεινε έξω από το τραγούδι. Και ήταν πολύ όμορφο. Ένα κείμενο για τους φίλους του Βασίλη Τσιτσάνη

Ένας αθηναϊκός καύσωνας του 19ου αιώνα. Τι είναι ίδιο και τι διαφορετικό από τότε. Επιμέλεια: Γιώργος Ζεβελάκης

Mαρτυρία του Δημήτρη Δασκαλόπουλου για μια ενδιαφέρουσα ιδέα, η οποία, ωστόσο, δεν καρποφόρησε. Απέμειναν όμως φωτογραφίες…[ΤΒJ]

Ένας στίχος του Μανόλη Αναγνωστάκη και δύο φωτογραφίες - από το αρχείο του Γιώργου Ζεβελάκη.

Ζωγράφος, σκηνογράφος και ενδυματολόγος, ο Γιάννης Μιγάδης πέθανε σε ηλικία 90 ετών. Ήταν ο τελευταίος εν ζωή μαθητής του Κωνσταντίνου Παρθένη. Στη συνέχεια, παρουσιάζουμε την πρώτη κριτική που γράφτηκε για την πρώτη του έκθεση από τον Μανόλη Χατζηδάκη και τις απόψεις του καλλιτέχνη, όπως καταγράφηκαν σε συνέντευξή του στα Νέα, το 1974 – εν όψει μιας σημαντικής έκθεσής του, που εγκαινιάστηκε στην γκαλερί Ώρα του Ασαντούρ Μπαχαριάν τον Απρίλιο εκείνης της χρονιάς. Το υλικό αντλήθηκε από το αρχείο του Γιώργου Ζεβελάκη.

Η απόκλιση από ό,τι η κοινωνία θεωρεί κανονικό ήταν ένας συνήθης τρόπος προσέγγισης των ανθρωπίνων από τον Κωστή Παπαγιώργη (1947-2004). Στο απόσπασμα μιας συζήτησης με τον εαυτό του, που ο Γιώργος Ζεβελάκης ανθολογεί από το μακρινό, πλέον, 1990, ο συγγραφέας καταπιάνεται με τον αυτοσαρκασμό ή και τον αυτοεξευτελισμό του ανθρώπου, μακριά από τη σοβαροφάνεια και το «μέτρο» (συχνά προερχόμενο από τη μετριότητα).  

Μια ανάμνηση που συνειρμικώς ανακαλεί ο Γιώργος Ζεβελάκης, μετά το δυστύχημα της Αίγινας με τα τόσα αναπάντητα ερωτήματα. [ΤΒJ]

Το έργο και των δύο είναι πολύ διαφορετικό μορφικά. Το ίδιο και οι ζωές τους. Ωστόσο, η θεματική τους συχνά περιστρέφεται γύρω από την υπαρξιακή μοναξιά. Τι πιστεύουν, όμως, για τη μοναξιά; Η θεατρική συγγραφέας Λούλα Αναγνωστάκη "συνομιλεί" με τον ποιητή Νίκο-Αλέξη Ασλάνογλου.

Συγγραφικά δίδυμα εμφανίζονταν σπάνια στο θέατρο όπως τελευταία του Δημήτρη Κεχαΐδη και της  Ελένης Χαβιαρά. Πιο συχνά παρουσιάζονταν στις παλιές επιθεωρήσεις και τις κωμωδίες με προεξάρχουσα τη δυάδα Γιαννακόπουλου και Σακελλάριου. Κριτική των εικαστικών τεχνών συνυπέγραφαν κάποτε στην εφημερίδα Τα Νέα η Ελένη και ο Γιώργος Βακαλό. Στην περιοχή της λογοτεχνίας οι δημοσιεύσεις είχαν αρχίσει πριν από τον πόλεμο με συλλογικά μυθιστορήματα σε συνέχειες στα λαϊκά περιοδικά. Το 1958, οι Βενέζης, Καραγάτσης, Μυριβήλης και Τερζάκης, εκπρόσωποι της γενιάς του ’30, συνέγραψαν Το μυθιστόρημα των τεσσάρων. Ακολούθησαν και άλλες προσπάθειες με λιγότερη επιτυχία. Αλλά και στο ποιητικό πεδίο, προνομιακό  χώρο έκφρασης ισχυρών ατομικοτήτων, δεν έλειψαν οι πειραματισμοί.