Για να μην ξεχάσουμε και αυτά που ξέραμε. Οι δημοτικές εκλογές, στη γειτονική μας χώρα, τελείωσαν την περασμένη Κυριακή το βράδυ. Έγιναν γνωστά τα αποτελέσματα και πάει καλά ώς εδώ. Ερχόμαστε να τα διαβάσουμε, με την προϋπόθεση ότι γνωρίζουμε πού έγιναν οι δημοτικές εκλογές, τι σημαίνουν οι δημοτικές εκλογές για τη χώρα όπου έγιναν και πάει λέγοντας.
Το πρώτο σίγουρο, που δημιουργεί το πρώτο και θεμελιώδες πρόβλημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί, είναι ότι ο διχασμός σε αυτή τη χώρα έχει φτάσει πολύ βαθιά. Και όσο προχωράνε τα πράγματα τόσο θα βαθαίνει, εάν δεν βρεθούν πειστικές λύσεις...
Οι πρώτες παραδοχές:
-Για πρώτη φορά στη πολιτική πρακτική των τελευταίων χρόνων, εμφανίζεται τόσο ενωμένη η αντιπολίτευση.
-Οι μεγάλες πόλεις, κυρίως η Ανατολία και φυσικά η Istanbul, κερδήθηκαν από τη μια μεριά, γιατί το ΙΙ πάρτυ και το HDP δεν κατέβασαν υποψηφίους ή στήριξαν κοινούς υποψηφίους με το Ρεπουμπλικανικό κόμμα. Πλην της Σμύρνης και των μεγάλων δήμων της παραλίας, η μεγάλη νίκη βρίσκεται στη Σινώπη , στο Άρτβιν, στην Αντάλια. Αυτές είναι, όντως, περιοχές όπου αλώνιζε χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν το (κυβερνητικό) ΑΚΡ.
Η τοπική αυτοδιοίκηση στην Τουρκία, είναι ο μοναδικός εκλεγμένος κόμβος πολιτικής εξουσίας και βρίσκεται αμέσως μετά το Κοινοβούλιο. Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι πως εκ του συντάγματος και της δομής της Τουρκικής Δημοκρατίας, οι δήμοι έχουν πάρα πολλές αρμοδιότητες, ελέγχουν δηλαδή το σύνολο της ζωής κάθε πόλης και των λειτουργιών της, γι’ αυτό και έχουν μεγάλους προϋπολογισμούς και, κυρίως, μεγάλο εύρος πρωτοβουλιών που μπορούν να αναλάβουν. Οι δε εξουσίες του μητροπολίτη δημάρχου υπερέχουν αυτών του όποιου υπουργού.
Η σύνθεση του Μητροπολιτικού Δήμου που έχει όλα αυτά τα καλούδια, διαμορφώνεται ως εξής :
Εκλέγεται ο μητροπολίτης, τον οποίο ορίζει κάθε φορά το κόμμα. Από εκεί και ύστερα, αυτός επιλέγει από τα δημοτικά συμβούλια των περιφερειακών δήμων της μητροπολιτικής ενότητας που διοικεί όσους συμβούλους θα ζητήσει για να διαμορφώσει την τελική σύνθεση του μητροπολιτικού συμβουλίου.
Και στη μεν Σμύρνη, όπου ο Τουντς πήρε 70% και ο συσχετισμός των δήμων είναι 27 το CHP και 3 το ΑΚΡ, όλα αυτά δείχνουν εύκολα.
Στον μητροπολιτικό δήμο, όπου από ό,τι φαίνεται μειοψηφεί στους περισσότερους περιφερειακούς, εννοούμε Άγκυρα και Istanbul, εδώ σε θέλω πέρδικα που περπατάς λεβέντικα.
Ο Ερντογάν την τελευταία περίοδο, μέσα στην παραζάλη του μεγαλείου, αλλά κυρίως των εχθρών που έβλεπε να αναφύονται από παντού, έκανε κινήσεις σπασμωδικές και, εν πολλοίς, αυτοκαταστροφικές.
Πριν από περίπου ενάμιση χρόνο, «καθάρισε» με προεδρικό διάταγμα τους δημάρχους που είχε την υποψία ότι μπορεί και να συνεργαστούν με τους γκιουλενιστές. Αποτέλεσμα, να δημιουργηθούν τεράστια κενά, αλλά και αμφισβητήσεις, σε ό,τι αφορά την ορθότητα των επιλογών του «σουλτάνου».
Ο τοπικές κοινωνίες δεν ξεχνάνε εύκολα. Κλασικό παράδειγμα, ο Δήμος της Μπολού, που χάθηκε καθαρά επειδή στη θέση ενός επιτυχημένου δημάρχου έβαλε έναν άνευ προσωπικότητας και κύρους τύπο ο οποίος έχασε το δήμο από το CHP, πράγμα που δεν το περίμενε το κόμμα του Κιλιτσντάρογλου ούτε στη δευτέρα παρουσία.
Εδώ θα πρέπει να λάβουμε υπόψη και κάποιες παραμέτρους τις οποίες στην Ελλάδα έχουμε λησμονήσει πολλά χρόνια τώρα… Μιλάμε για τις ανάγκες συγκλίσεων και συναινέσεων.
Ο μητροπολιτικός δήμος του Εσκί Σεχίρ ανήκει στο CHP. Η πλειοψηφία των υπολοίπων δήμων, περιφερειακά, ανήκουν στο AKP και στο MHP. Εκεί εξάλλου εκλεγόταν και ο βουλευτής του MHP, Σαζάκ, ένα από τα πρώτα θύματα της εσωτερικής τρομοκρατίας.
Και όμως, ο εκπληκτικός δήμαρχος του Εσκί Σεχίρ (και πρύτανης στο Πανεπιστήμιο του Εσκί Σεχίρ) στις δύο θητείες που ολοκλήρωσε, και στην τρίτη στην οποία πανηγυρικά εισέρχεται, έχει μόνο σπουδαία έργα να επιδείξει, γι’ αυτό εξάλλου τον ψηφίζουν οι ψηφοφόροι του.
Αυτή τη λογική της συναίνεσης, όταν καταφέρετε να τη βρείτε οπουδήποτε στην Ελλάδα, ειδοποιήστε με και μένα να έρθω να πανηγυρίσω μαζί σας
Γιατί ο εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος σε κάποιο από τα δημοτικά συμβούλια της περιφέρειας της Άγκυρας ή της Istanbul προτιμάει να εγκριθούν κάποια έργα απολύτως απαραίτητα για την περιοχή του, παρά να μαλώνει για την πλειοψηφία του μητροπολιτικού δήμου για τα κομματικά ενδιαφέροντα.
Και δυο λόγια για το φαινόμενο Ιμάμογλου. Ο νέος δήμαρχος της Πόλης δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία, στον ανέφελο ουρανό. Ο πατέρας του ήταν ο πρόεδρος του κόμματος του Οζάλ στον μητροπολιτικό δήμο της Istanbul. Είχε επομένως ρίζα καθαρά πολιτική και προς αυτήν την πλευρά. Επίσης, έχει καταγωγη από τη Μαυρη Θάλασσα. Στην Πόλη ζουν πολλές χιλιάδες οικογένειες Μαυροθαλασσίτες που ψηφίζουν το δικό τους παιδί, ασχέτως κομματος και ιδεολογίας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κέρδισε με τέτοια διαφορά το δήμο και ο Ερντογάν, περίπου είκοσι χρόνια πριν…
Με μεγάλη ευκολία, οι πάντες επικεντρώνουν τα αίτια των απωλειών του Ερντογάν στην οικονομική κατάσταση. Σίγουρα, έχει μεγάλες επιπτώσεις η οικονομική κρίση, αλλά σε τελείως διαφορετικό επίπεδο από αυτό που υποπτευόμαστε. Η κρίση και οι συγκρούσεις στις διεθνείς αγορές έχουν δυσκολέψει τη μεγάλη βιομηχανία, και κυρίως τους μεγάλους ομίλους, να μπορούν να προσεγγίζουν πηγές με φτηνό χρήμα, με αποτέλεσμα να δανείζονται σε δολάριο με 8 και 9%.
Η περίοδος της ασυλίας, με το πράσινο ισλαμικό δολάριο στα τουρκικά κρατικά ταμεία, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Και ο Ερντογάν έρχεται τώρα αντιμέτωπος με τα αγκάθια τα οποία έσπερνε.
Το εθνικιστικό του παραλήρημα τον οδήγησε σε μια συνθηματολογία αντιευρωπαϊκή. Και τώρα έχει μείνει αμανάτι (που λένε στα τουρκικά), περιμένοντας πότε θα βρεθούν τα χρήματα, όπως το 2003 έως το 2005, για να σωθεί η τουρκική οικονομία.
Οι σοβαροί οικονομολόγοι του ΑΚΡ, όπως ο Αλί Μπαμπατζάν, πρώτος υπουργός Εθνικής Οικονομίας των κυβερνήσεων Ερντογάν, όπως επίσης ο Νταβούτογλου αλλά και ο Γκιούλ, περιμένουν υπομονετικά τη ώρα που θα μιλήσουν διαφορετικά, λόγω του ότι αρκετά έχουν υπομείνει υπό την σατραπεία του «σουλτάνου».
Η οδηγία του Κεμάλ Ντερβίς, τέως υπουργού Οικονομικών, την περίοδο της επιτροπείας από το ΔΝΤ, ότι η χώρα πρέπει αναγκαστικά να επισκεφτεί το ΔΝΤ, μάλλον είναι η μόνη λύση… Στο λαό σου, όμως, που τον κοίμιζες εξηγώντας του πόσο καλύτερα από την Ελλάδα είναι η δική σου οικονομία, με τι μούτρα θα πεις τώρα ότι πας κι εσύ στο ΔΝΤ για να δανειστείς;
Η Τουρκία έκανε δυο μεγάλες προσπάθειες για τον εκσυγχρονισμό της τοπικής αυτοδιοίκησης. Και στις δύο, το χορό τον έσυραν οι Ιταλοί απ’ την περιφέρεια Emilia Romagna. Τα δικά μας τα σαΐνια ουδέποτε σκέφτηκαν ποιες θα μπορούσαν να είναι οι επιπτώσεις μιας σοβαρής εμπλοκής της Ελλάδας στην ανάπτυξη της περιφερειακής δομής της γειτονικής χώρας.
Σήμερα, που είναι η ώρα να προσεγγίσεις σοβαρά τους αυτοδιοικητικούς θεσμούς της Τουρκίας και να διεκδικήσεις ρόλο σοβαρό, έπεσες στην περίπτωση κατά την οποία άθλιοι, αγράμματοι γραφειοκράτες έδωσαν τη χαριστική βολή στην αυτοδιοίκηση της Ελλάδας, διαλύοντάς την εις τα εξ ων συνετέθη, επειδή απλούστατα δεν μπορούσαν να την ελέγξουν.
Αυτή είναι η μοίρα της καθημαγμένης μας χώρας.
