Δημοψήφισμα: εγκρίνεται, ναι!

Εδώ και πέντε μήνες η κυβέρνηση έχει αναλωθεί σε μία σειρά ανερμάτιστων «διαπραγματεύσεων» πολώνοντας και διχάζοντας την κοινωνία ανάγοντας την Ευρώπη σε υπέρτατο εχθρό, αντί να λειτουργεί ενωτικά προσαπίζοντας το κοινό συμφέρον. Επιπλέον, έχει καταστρατηγήσει τον κανόνα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας που συνίσταται στον καταμερισμό της «πολιτικής εργασίας», σύμφωνα με τον οποίο οι ευθύνες για τις αποφάσεις που αφορούν τη ζωή των μελών της κοινωνίας βαρύνουν κατ’αποκλειστικότητα το πολιτικό προσωπικό, με στόχο να διαφυλάσσεται έτσι η βέλτιστη και ομαλή καθημερινότητα των πολιτών. Αυτός είναι εξάλλου και ο λόγος για τον οποίο η αντιπροσωπευτική δημοκρατία υπερτερεί ως πολίτευμα σε σχέση με εκείνο της άμεσης δημοκρατίας γιατί επιτρέπει την εξυπηρέτηση των συμφέροντων και των μελών εκείνων της κοινωνίας που, για διαφορετικούς κάθε φορά λόγους, δεν διαθέτουν το σύνολο των πληροφοριών και των παραμέτρων που θα τους επιτρέπει να κατανοήσουν το πραγματικό, αντικειμενικό τους συμφέρον – με τον ίδιο τρόπο που ένας ασθενής δεν έχει τη συνολική εικόνα της κατάστασής του και δείχνει εμπιστοσύνη σε μια επιστημονική (ιατρική) αυθεντία η οποία έχει ορκιστεί να υπηρετεί το επάγγελμα με γνώμονα το συμφέρον των ασθενών.

Όπως έγινε πασιφανές με αυτή την καταληκτική πράξη της προκήρυξης του δημοψηφίσματος, τα μέλη της τρέχουσας κυβέρνησης δεν έχουν κατανοήσει τον θεσμικό τους ρόλο, ατιμάζοντάς τον καθημερινά. Το ιδρυτικό ψέμα της εκλογής τους «υπάρχει άλλος δρόμος εντός Ευρώπης και ευρώ» αποκαλύφτηκε. Η καταφανής αδυναμία τους να κυβερνήσουν –ακόμα περισσότερο, η πανθομολογούμενη άρνησή τους να κυβερνήσουν– πρέπει να ωθήσει την κοινωνία να ξεπεράσει την ατραπό της συνθήκης αυτής της κρίσης και να προκαλέσει την αλλαγή του πολιτικού προσωπικού. Όλοι μαζί, οφείλουμε να μη διχαστούμε. Δεν υπάρχουν εχθροί καθεαυτοί. Οι εχθροί είναι φαντασιακές οντότητες, που φτιάχνονται και γκρεμίζονται κατά περίσταση. Ο πασιφισμός της Ευρώπης και του Διαφωτισμού είναι σήμερα πιο χρήσιμος από ποτέ.