Σήμερα, 28η Οκτωβρίου 2015, οι εφημερίδες, τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις, θα έχουν αφιερώματα στην έναρξη του ελληνο-ιταλικού πολέμου και την αμετάκλητη συμμετοχή της χώρας στο πλευρά των Συμμάχων κατά των δυνάμεων του άξονα. Η χώρα, εδώ και 70 χρόνια, από τη νικηφόρα για τις δυνάμεις των Συμμάχων, κατάληξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, γιορτάζει την έναρξη των εχθροπραξιών, αντί να γιορτάζει τη λήξη του, όπως κάνουν όλοι οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης, της Ασίας, της Β. Αμερικής και της Ωκεανίας. Πρόκειται για μια ακόμη ιδιομορφία του ελληνικού εξαιρετισμού ή μήπως η ελληνική κοινωνία και το ελληνικό κράτος θέλησαν κατ’ αυτόν τον τρόπο για άλλη μια φορά να μη συζητήσουν τα θεμελιώδη, υπαρξιακά και καταστατικά του προβλήματα;

Γνωρίζει η συγκυβέρνηση πως μόνο με αυταρχικό μοντέλο διακυβέρνησης μπορεί να παρατείνει την παραμονή της στην εξουσία και για το λόγο αυτό ετοιμάζει μια επικοινωνιακή εκστρατεία όπου θα παρουσιάζει τον πρωθυπουργό ως τον «αμνό τον αίροντα τας αμαρτίας του κόσμου», προκειμένου να απευθυνθεί στο θυμικό των περιχαρακωμένων μέσα στο φανατισμό ψηφοφόρων της.

Αν σε κάτι είναι συνεπής η συγκυβέρνηση των δύο άκρων, είναι η πίστη της στα θέσφατα του ερυθρομέλανου ολοκληρωτισμού, τον οποίο διακονεί με ζήλο.

Ποτέ και πουθενά στη μέχρι σήμερα γνωστή ιστορία της ανθρωπότητας η Αριστερά δεν έκανε ανακατανομή του πλούτου. Το μόνο που έκανε, με ιδιαίτερη επιτυχία μάλιστα, ήταν η ανακατανομή της φτώχειας.

Είναι προφανές πως υπάρχει ένα πολύ συγκεκριμένο σχέδιο των κυβερνώντων για το κέντρο της Αθήνας. Όλες τους οι εξαγγελίες και ενέργειες στοχεύουν στην εκδίωξη των μόνιμων κατοίκων του και, κυριολεκτικά, στην ερημοποίησή του.

Τι ζητά ο Πούτιν στη Συρία; Ποια είναι τα γεωπολιτικά συμφέροντα των Ρώσων στην περιοχή και πόσες πιθανότητες έχουν να τα πετύχουν; Κατάφερε ο Πούτιν, βομβαρδίζοντας στόχους του Ισλαμικού Κράτους, να επανεντάξει τη χώρα του στη διεθνή κοινότητα; Τι διακυβεύεται στην πιο ταραγμένη σήμερα περιοχή του πλανήτη;

Ξεπεζέψτε. Η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν είναι κάτι αδιανόητο, δεν είναι μια ευκαιριακή σύμπραξη, που διαταράσσεται όταν προσωπικότητες τύπου Δημήτρης Καμμένος εμφανίζονται ως παραφωνία. Είναι βαθύτερη και σύμφωνη με τις παραδόσεις των άκρων - των μονοκομματικών αυταρχικών κρατών του 20ού αιώνα που στηρίχθηκαν στον αυταρχισμό και στο αίμα και των κομμάτων δορυφόρων τους, καθώς και των επιγόνων τους [ΤΒJ]

Οι χθεσινές εκλογές ανέδειξαν με πολύ γλαφυρό τρόπο τη μεγάλη γοητεία που ασκεί στην ελληνική κοινωνία η ιδέα της πεφωτισμένης ή/και βάρβαρης Δεσποτείας. Τόσο υπό την οπτική γωνία των κομμάτων που συμμετείχαν σε αυτές, όσο και υπό την οπτική γωνία των αποτελεσμάτων, βλέπουμε πως μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος ψήφισε ανερυθρίαστα, ελεύθερα και δημοκρατικά, κόμματα που ευαγγελίζονται τη μία ή την άλλη μορφή αυταρχικής – δεσποτικής διακυβέρνησης, ένα δε εξ αυτών των κομμάτων το τοποθέτησε στη θέση του κυβερνητικού εταίρου – ρυθμιστή.

Μιλώντας σε προεκλογική συγκέντρωση του κόμματός του, ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δήλωσε με ιδιαίτερη ευκολία: «Στις 20 του Σεπτέμβρη, ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». 

Αντισημίτης, με εθνικιστικές θέσεις, ο επικεφαλής του κόμματος Λαφαζάνη (ΛΑΕ), σκιτσογράφος Στάθης Σταυρόπουλος. [TBJ]