Μπάμπης Αργυρίου

Ξεμυαλίστηκε πολύ νωρίς από τη μουσική και συμπέρανε πως ήρθε στον κόσμο για να προσηλυτίζει κι άλλους στη λατρεία της. Όμως του άρεσε να κλείνει κάπου κάπου το κασετόφωνο και να σκαρώνει ιστορίες. Όταν μεγάλωσε, άρχισε να γράφει την άποψή του για δίσκους και όταν παραμεγάλωσε, έγραψε δυο μυθιστορήματα με ήρωες παθιασμένους με τη μουσική ("Έχω όλους τους δίσκους τους" (2013) και "Προτιμώ τα παλιά τους" (2015)) κι ένα με διηγήματα, το "Άλμπουμ διασκευών" (2019). Πέθανε το 2022.

Τα ψάρια θα γελούν κι οι γλάροι θα χαμογελούν

«Είμαι ελεύθερη σαν εκείνο το πουλί, μπορώ να πετάξω όπου θέλω, στο Ντουράνγκο, στο Ακαπούλκο, στη Μοζαμβίκη, στην Black Diamond Bay, τη Lily Pond Lane και τη Savanna-la-Mar».

Ο Μπάμπης Αργυρίου, ένας άνθρωπος δοσμένος στη μουσική, δεν είναι πια εδώ. Ανακοινώθηκε ο πρόωρος θάνατός του, από κορωνοϊό. Ο κόσμος της μουσικής και ο κόσμος της λογοτεχνίας τον λάτρευαν. Μαγεύτηκε πολύ νωρίς από τη μουσική και συμπέρανε πως ήρθε στον κόσμο για να προσηλυτίζει κι άλλους στη λατρεία της. Όμως του άρεσε να κλείνει κάπου κάπου το κασετόφωνο και να σκαρώνει ιστορίες. Όταν μεγάλωσε, άρχισε να γράφει την άποψή του για δίσκους και όταν παραμεγάλωσε, έγραψε δυο μυθιστορήματα με ήρωες παθιασμένους με τη μουσική ("Έχω όλους τους δίσκους τους" (2013) και "Προτιμώ τα παλιά τους" (2015)) κι ένα με διηγήματα, το "Άλμπουμ διασκευών" (2019). Το διήγημα που ακολουθεί γράφτηκε για το Books' Journal, και δημοσιεύτηκε στο τεύχος 97, τον Απρίλιο 2018. Διαβάστε έναν ρέκτη της μουσικής κι έναν δεξιοτέχνη της γραφής.

Συνεχίστε...

13 Ιανουαρίου 2022

Πεζογραφία