web only

Την Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2024, στο εκλογικό πάρτι της AfD Βρανδεμβούργου, η νεολαία της πανηγύριζε τραγουδώντας το αθώο τραγούδι ενός γερμανικού συγκροτήματος ροκ, αλλάζοντας όμως το ρεφραίν του από «θα γιορτάζουμε όλη νύχτα» σε «θα τους απελάσουμε όλους».

Ο  διαρκώς μεταβαλλόμενος Βολοντίμιρ Ζελένσκι και το νέο του υπουργικό συμβούλιο

Διατηρώ από το μακρινό 1996 καταγραμμένες μέχρι κεραίας τις επαφές μου με την… πολιτιστική πανίδα των Αθηνών –σκέφτομαι συχνά αν επιμεληθώ αυτές τις σημειώσεις θ’ αποτελούσαν ίσως τη σημαντικότερη μαρτυρία μου: αφού απομακρύνθηκα στην εσχατιά μιας επικράτειας-παρωδίας (αλλά και οιονεί νεκρής γλώσσας), ένας λόγος για να αποφύγω τα μηχανήματα που κόβουν κεφάλια, ένας δεύτερος για να οικονομήσω καλύτερα το όποιο έργο μου, ύστερα επιστρέφοντας κατά τακτά διαστήματα τι εισέπραττα εκεί, στο ούτως ειπείν εθνικό κέντρο… Ξεχωριστό κεφάλαιο αυτής της… αναχώρησης, από πολλές απόψεις, ο Περεγρίνος. Επετειακά, κάθε 22 Σεπτεμβρίου, ημερομηνία πρώτης κυκλοφορίας του βιβλίου, λέω να συντάσσω την ετήσια κίνησή του (σε τίτλους οι πληροφορίες, προς το παρόν), ένα είδος Ημερολογίου του Περεγρίνου. Ημερολόγιο που είμαι σίγουρος θα καταγράφεται κι αφότου εκλείψω. Γιατί ο Περεγρίνος υφίσταται, υπάρχει. Και να ληφθεί υπόψη, έργα της κατηγορίας του Περεγρίνου ο φθόνος τα δροσίζει, η πονηρά σιωπή τα τρέφει.

H Εναλλακτική για τη Γερμανία, o Συνασπισμός Σάρα Βάγκενκνεχτ και η φωνή από τον τάφο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Μια ανάλυση για το αποτέλεσμα των εκλογών στη Θουριγγία και τη Σαξωνία

Ένα έργο που κυοφορήθηκε πολλά χρόνια κυκλοφορεί επιτέλους από το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης. Η Αλληλογραφία του Ερνστ Τσίλλερ (από την Αθήνα) και του Θεόφιλου Χάνσεν (από τη Βιέννη), το 1859-1890, το διάστημα της σχεδίασης και της ανέγερσης της Σιναίας Ακαδημίας Αθηνών, ενός από τα κτίσματα της Αθηναϊκής Τριλογίας που κοσμούν το κέντρο της Αθήνας. Το βιβλίο περιέχει 428 επιστολές που πρώτη φορά συγκεντρώθηκαν και μεταφράστηκαν από την ιστορικό τέχνης Μαριλένα Ζ. Κασσιμάτη και, εκτός από μια μαρτυρία για τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά της Ακαδημίας, είναι και τεκμήριο για την ανάπτυξη δυο ευρωπαϊκών πόλεων, της Βιέννης και, βέβαια, της Αθήνας.

Πώς η επιχείρηση της Ουκρανίας στο Κουρσκ προκαλεί την Κίνα να πάρει  δημόσια θέση [ή να κάνει come-out]

Η συνεχής υποστήριξη του Πεκίνου για διαπραγματεύσεις μεταξύ Μόσχας και Κιέβου έχει αποκτήσει, μετά την ουκρανική κατοχή ρωσικών εδαφών, νέο νόημα. Μια κινεζική ή άλλη εκτός της Δύσης ώθηση για μια ρωσο-ουκρανική διευθέτηση θα μπορούσε να οδηγήσει σε ουσιαστικές ειρηνευτικές συνομιλίες.

Η διάβρωση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και οι κίνδυνοι που υποκρύπτει

Άνθρωπος του Πούτιν επικεφαλής του Γραφείου Αντιτρομοκρατίας του ΟΗΕ και του Παγκόσμιου Προγράμματος Υποστήριξης Θυμάτων Τρομοκρατίας! Τι συμβαίνει στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών; Τι στόχους έχουν αυτοί που τον υπονομεύουν αλλά και γιατί κάνουν λάθος κάποιοι που ζητούν την πλήρη διάλυση του;

Η ουκρανική εισβολή στην περιοχή Κουρσκ, βαθιά στο έδαφος της Ρωσίας, εξελίσσεται σε κρίσιμη καμπή, ανοίγοντας μια νέα σελίδα στη μεγαλύτερη στρατιωτική σύγκρουση στην Ευρώπη από το 1945.

Θα το ξαναπούμε: για τον κόσμο των δημαγωγών πολιτική δεν είναι η μέριμνα για τον κοινό μας κόσμο, αλλά  το ακριβώς αντίθετο: προπαγάνδα και απάτες για την κατάκτηση και διατήρηση της εξουσίας, ερήμην της ανθρώπινης ζωής και της ανθρώπινης συνθήκης. 

Το όνομα του Γιώργου Λεωτσάκου μού ήταν οικείο από την πρώτη στιγμή που άρχισα να διαβάζω εφημερίδες – κυρίως Τα Νέα στα γυμνασιακά μου χρόνια. Διάβαζα τις κριτικές του σε συναυλίες  σαν τεκμήρια μιας άλλης ζωής στην οποία, κάποια στιγμή, θα συμμετείχα κι εγώ όταν μεγάλωνα, και δεν έβλεπα την ώρα. Ως επαρχιωτάκι, με ρομαντισμό και προσδοκίες, πίστευα ότι κάποια στιγμή η κλασική μουσική, η γνώση και η κατανόησή της, θα σήμαινε ότι έχω κερδίσει τη χειραφέτηση κι ότι θα ζω σε ένα περιβάλλον άνεσης που θα μου επέτρεπε κάποιες μυθικές ακόμα τότε για μένα απολαύσεις, όπως ένα δίσκο κλασικής μουσικής, μια συναυλία, κάποιον κύκλο στον οποίο ισότιμα θα μπορούσα να συζητώ γι’ αυτά.