Χρήστος Α. Φραγκονικολόπουλος

Ποιες και γιατί πρέπει να είναι οι προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια εποχή επάλληλων κρίσεων και ανατροπών.

Πώς θα μπορούσε η Δημόσια Διπλωματία (ΔΔ) να προσφέρει ευκαιριες πέραν των ορίων της σκληρής ισχύος

Την τελευταία δεκαετία η Ευρωπαϊκή Ένωση (εφεξής: EE) αντιμετώπισε μια σειρά από πρωτόγνωρες προκλήσεις σε πολλαπλά επίπεδα: χρηματοπιστωτικό (κρίση χρέους), προσφυγικό, εξωτερικής πολιτικής (Ρωσία Κριμαία), δημοκρατίας-νομιμοποίησης (λαϊκισμός) και διάλυσης (Brexit). Σήμερα, προστίθεται και η πρόκληση της δημόσιας υγείας, με την εξάπλωση του COVID19. Το ερώτημα που προκύπτει, λοιπόν, είναι τι σημαίνει αυτό για το μέλλον της ΕΕ; θα προχωρήσει με ποιο αποφασιστικό και δημοκρατικό τρόπο τη διαδικασία ολοκλήρωσης ή θα οπισθοχωρήσει; Τα σενάρια είναι τρία.

Σήμερα, γινόμαστε μάρτυρες της διάδοσης διαστρεβλωμένων πληροφοριών και της κατανόησης των πολιτικών προβλημάτων μέσα από απλές και συναισθηματικές αφηγήσεις. Η εξέλιξη αυτή διευκολύνει την κατασκευή φερόμενων ως ‘κρυφών αληθειών’ πίσω από την πραγματικότητα. Ενθαρρύνει την πεποίθηση ότι τα γεγονότα δεν θα πρέπει να καθοδηγούν τη γνώση/τις πράξεις των πολιτών. Το επιχείρημα είναι ότι η επιστημονική ή η εμπειρική ‘αλήθεια’ δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη, αλλά να αντιμετωπίζεται, όχι μόνο ως κάτι σχετικό αλλά και ως κάτι εξαρτώμενο από ισχυρά πολιτικά/οικονομικά συμφέροντα.

Μερικές παρεξηγήσεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση - και οι απαντήσεις τους. Γιατί το ευρωπαϊκό πείραμα παραμένει ζωντανό - και στην αιχμή του είναι βαθύτατα δημοκρατικό. [ΤΒJ]

Σήμερα η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση αποτελεί ολοένα και περισσότερο συνεχή πηγή αμφισβήτησης και απογοήτευσης. Οι σύνθετες, εδραιωμένες και διασυνδεμένες κρίσεις (τραπεζική, δημοσιονομική, αναπτυξιακή/επενδυτική, θεσμική, κοινωνική, δημογραφική, πολιτική) έχουν δημιουργήσει μια κρίση εμπιστοσύνης που όλο και περισσότερο υπονομεύει τη θέση της και το μέλλον της.

Το βασικό πρόβλημα [στο σημερινό τοπίο των MME] είναι ότι εξωτερικές και διεθνείς ειδήσεις εξακολουθούν να παρουσιάζουν την πραγματικότητα με βάση τον ιδεολογικό ορίζοντα του εθνικού κράτους. Η πραγματικότητα δομείται αφενός σύμφωνα με την αναχρονιστική λογική του εσωτερικού (το εθνικό κράτος) έναντι του εξωτερικού (ο κόσμος πέρα από το εθνικό κράτος) και αφετέρου ως «σχέσεις μεταξύ των εθνικών κρατών».

Jennifer Clarke, Asteris Houliaras & Dimitris Sotiropoulos (επιμ.),  Austerity and the Third Sector in Greece: Civil Society at the European Frontline, Ashgate Publishing, 2015, 251 σελ.

Από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας ο ενδιάμεσος χώρος μεταξύ κυβερνώντων και κυβερνωμένων, η κοινωνία των πολιτών, γνωρίζει σταδιακή ανάπτυξη στην Ελλάδα.  Πώς όμως αυτή επηρεάστηκε από την οικονομική κρίση; Οι Clarke, Χουλιάρας και Σωτηρόπουλος αναλύουν την ελληνική κοινωνία των πολιτών πριν και μετά το 2009, ξεδιπλώνοντας τη διαδρομή πρόσφατων κοινωνικών κινημάτων και ακτιβισμού από όλες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος. Αναδημοσίευση από το τεύχος 60 του Books' Journal, Νοέμβριος 2015.

Σκέψεις και προβληματισμοί με αφορμή τον πνιγμό του Αϋλάν. Ένα κείμενο του  Χρήστου Α. Φραγκονικολόπουλου, που αναδημοσιεύεται από το Books' Journal 59, Οκτώβριος 2015.

Φίλιππος Προέδρου, Ανάπτυξη και Ευημερία στον 21ο Αιώνα. Η προσέγγιση των οικολογικών οικονομικών και η περίπτωση της Ελλάδας, iWrite, Θεσσαλονίκη 2013, 206 σελ.

Σε μία χώρα που μαστίζεται από πολυεπίπεδη κρίση, η ανάγκη για νέες, ριζοσπαστικές ιδέες και ιδεολογικά σχήματα είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Το παρόν βιβλίο προσφέρει ακριβώς μία εξαιρετικά φρέσκια ματιά σε μία σειρά ζητημάτων όπως η οικονομία, η παγκοσμιοποίηση, η κρίση χρέους, η ενεργειακή ασφάλεια και το θέμα της ΑΟΖ, η ανάπτυξη και η παγκόσμια διακυβέρνηση. Τούτο επιτυγχάνεται μέσα από τη θεωρητική ομπρέλα μίας ως επί το πλείστον άγνωστης προσέγγισης και βιβλιογραφίας στο ελληνικό κοινό, αυτής των οικολογικών οικονομικών.