Τριαντάφυλλος Καρατράντος

ΔΕΘ. Τι σημαίνει άραγε. Είναι επετειακές εκδηλώσεις, το φόντο για να δίνουν συνεντεύξεις οι πολιτικοί αρχηγοί. Μήπως σημαίνει: Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης; Κι αν σημαίνει ακόμα αυτό, ποιοι παραγωγοί εκθέτουν τι - εκτός από τον Παναγιώτατο Άνθιμο που εκθέτει παλαιές εικόνες;

Οι τοποθετήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για την ανάγκη εξόδου της χώρας από το ΝΑΤΟ ή και για την ανάγκη αυτοδιάλυσης της Βορειοατλαντικής συμμαχίας επαναφέρει στο προσκήνιο τις θέσεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την εξωτερική πολιτική και για την άμυνα. Ας δούμε τι λέει το κόμμα που διεκδικεί, σύντομα μάλιστα, την ανάληψη κρατικής ευθύνης. [αναδημοσίευση από το Books' Journal, τχ 28, Φεβρουάριος 2013]

Παρ' όλο το χάλι του, αξίζει να το παλέψεις. Αξίζει να ενισχύσεις τις νησίδες ποιότητας, επιστημοσύνης και έρευνας, να βοηθήσεις τους καθηγητές που θέλουν πραγματικά να διδάξουν και να διαλέξεις το στρατόπεδο των φοιτητών που θέλουν να μάθουν. Το Ελληνικό Πανεπιστήμιο είναι ένα στοίχημα που δεν πρέπει να χαθεί,

Ο Αχμέτ Νταβούτογλου έγινε πανηγυρικά πρωθυπουργός της Τουρκίας, αντικαθιστώντας τον Ερντογάν που εξελέγη πρόεδρος. Καθρεφτίζουν, όμως, οι πανηγυρισμοί την πραγματικότητα; Ποια είναι τα αποτελέσματα της εξωτερικής πολιτικής που διαχειρίστηκε τα τελευταία χρόνια; Υποχώρηση της ενταξιακής προοπτικής της Τουρκίας στην Ε.Ε., επιδείνωση των σχέσεων με τις ΗΠΑ, διάλυση του στρατηγικού άξονα με το Ισραήλ, ενώ προβληματικές είναι και οι σχέσεις της Τουρκίας με το Ιράκ, τη Συρία και την Αίγυπτο...

Η πολυπολιτισμικότητα και η στρεβλή σύνδεση με τη βία, την ασφάλεια και την παράνομη μετανάστευση.

Η μετριοπάθεια, η λογική και η συναίνεση δεν πολεμούν στην Γάζα, αλλά πεθαίνουν σε αυτό τον πόλεμο καθημερινά. Αυτές είναι όμως που μπορούν να δώσουν τη λύση και όχι οι «κακοί» και οι «καλοί» της διχαστικής στερεοτυπικής προσέγγισης.

Είναι λογικό να υπάρχει σκεπτικισμός για τις επιπτώσεις στην εικόνα της χώρας από την ανταλλαγή πυροβολισμών και τον τραυματισμό, όχι σοβαρό ευτυχώς, δύο τουριστών στην καρδιά της τουριστικής περιόδου. Είναι παράλογο όμως να μην εστιάζουμε στο γεγονός πως ο Μαζιώτης επέλεξε να κλιμακώσει τη βία ανοίγοντας πυρ στο κέντρο της Αθήνας.

Αυτή τη φορά ήταν ο Νίκος Μαραντζίδης και οι απόψεις του για τον εμφύλιο πόλεμο και το ρόλο του ΚΚΕ, πριν χρόνια ήταν ο Αλέξης Ηρακλείδης και οι θέσεις του για τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, αύριο θα είναι κάποιος άλλος, γιατί δυστυχώς στην Ελλάδα δεν μάθαμε ποτέ να ανταλλάσσουμε επιχειρήματα και να κάνουμε επιστημονικές συζητήσεις, αλλά να ανταλλάσσουμε συκοφαντίες, κατηγορίες, μπινελίκια και να πουλάμε τσαμπουκά, έτσι γεννούν οι ιδέες ιστορία.

Η συζήτηση για την ανασύσταση ή ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς, αν και πρέπει να τονίσω ότι διαφωνώ και με τους δύο όρους καθώς αυτό που περιγράφουν ως ενιαία Κεντροαριστερά οι περισσότεροι εκ των μετεχόντων στο διάλογο δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα ως ενιαίος πολιτικός σχηματισμός, μου θυμίζει σκηνές από το Άρωμα του Ζισκίντ.

Η ελληνική Προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση τελειώνει. Είναι θετικός ο απολογισμός; Χάθηκαν ευκαιρίες; Μπορούσαμε να είμαστε αποτελεσματικότεροι. Γιατί η σύγκριση με την Προεδρία του 2003 είναι οδυνηρή – και δεν φταίει γι’ αυτό μόνο η αρνητική συγκυρία;