Τριαντάφυλλος Καρατράντος

Ας τελειώνουμε με τις ιδεοληψίες. Στον σύγχρονο κόσμο, ζητούμενο είναι η ασφάλεια να συμβαδίζει με τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν συγκρούεται με τη διεκδίκηση και την προστασία τους. Η αναζήτηση της ασφάλειας μέσα από το σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων είναι μία σημαντική κατάκτηση της μοντέρνας εποχής και δεν μπορεί να θυσιάζεται στο πλαίσιο μικροπολιτικών ιδεολογημάτων. 

Από την προσπάθεια της δημιουργίας Ισλαμικού Κράτους από την ISIS, μέχρι τις μαζικές εκτελέσεις της Μπόκο Χαράμ, από το πρόσφατο αιματοκύλισμα του Παρισιού έως την καταστροφή του αρχαιολογικού Μουσείου της Μοσούλης, ο τρόμος είναι εδώ, με διάφορες μορφές, όλες όμως θανατηφόρες και χωρίς κεντρικό συντονισμό, αλλά ακόμη πιο απρόβλεπτος. 

Από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου έως τη διακυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, όλοι βαφτίζουν περήφανη την εξωτερική πολιτική της χώρας. Τι μπορεί άραγε να σημαίνει ο προσδιορισμός της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας ως περήφανης; 

Παγωμάρα, βουβή οργή, αγωνία, αβεβαιότητα είναι μερικά από τα συναισθήματα που άφησε σε όλους τους δημοκράτες ανά τον κόσμο που πιστεύουν στα ανθρώπινα δικαιώματα και υπερασπίζονται την ελευθερία της έκφρασης η δολοφονία 12 ανθρώπων στα γραφεία του Charlie Hebdo, στο Παρίσι. Μπορεί όμως κάποιοι και στον δυτικό κόσμο να επιχαίρουν γι' αυτή την επίθεση;

Και ξαφνικά, διαπιστώσαμε πως η πολιτική ζωή στην Ελλάδα είναι γεμάτη από τέρατα. Τέρατα ανεξέλεγκτα που δεν μένουν πλέον στην «αθώα» και «γραφική» διακωμώδηση της πολιτικής καθημερινότητας. Αποδείχτηκε πως οι «ψεκασμένοι», εκτός από το να βγάζουν λαϊκίστικες αντιμνημονιακές κορώνες, καθώς και να γεμίζουν τις σελίδες των παραπολιτικών εφημερίδων και να προσφέρουν υλικό για χιουμοριστικά βιντεάκια, μπορούν και να οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές. Μπορούν μάλιστα να το κάνουν κόντρα στα παραδοσιακά κυβερνητικά κόμματα, κόντρα σε μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ, άλλωστε αυτή η κόντρα εξυπηρετεί το επαναστατικό τους παραμύθι, το κάνουν όμως ακόμη και κόντρα στη θέληση της πλειοψηφίας των πολιτών, όπως αυτή είχε εκφραστεί υπέρ της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και κατά της διάλυσης της Βουλής και των πρόωρών εκλογών.

Η μετανάστευση είναι μαζί με το μνημόνιο τα δύο ζήτημα ταμπού των τελευταίων ετών. Ιδεοληψίες, κακοποίηση εννοιών και περιεχομένου, αντιπαραθέσεις με κάθε παραλογική διάσταση που μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος εγκέφαλος, βερμπαλιστική και εχθρική ρητορική, αλλά και ένα πλήθος μυθευμάτων, παρανοήσεων εσκεμμένων και μη, αλλά και ιδιαίτερα στο ζήτημα της μετανάστευσης και εκχώρηση της ρητορικής πρωτοβουλίας στους ακραίους.  

Δεν έχουμε ανάγκη κανένα Πολυτεχνείο, πια. Αρκεί ο πραγματικός συμβολισμός του: ο σεβασμός στη δημοκρατία, την ιδέα που αξίζει κανείς να προασπίζεται με νόμιμους τρόπους και επιχειρήματα, με τη συμμετοχή του στις πολιτικές διαδικασίες και όχι με την κατάλυσή της στο όνομά της.

Η πυρπόληση της Athens Voice δεν είναι μεμονωμένο γεγονός. Η βία κυριαρχεί στη δημόσια ζωή και οι εκφράσεις της διεκδικούν να καθορίζουν όλο και περισσότερο την καθημερινότητά μας - σε τέτοιο βαθμό ώστε, για τους περισσότερους να λαμβάνει τις διαστάσεις μιας ελληνικής κανονικότητας. [ΤΒJ]

Το Ισλαμικό Κράτος είναι μία οργάνωση αρχέτυπο της παγκοσμιοποίησης και φέρνει με βίαιο τρόπο στην επιφάνεια την «άναρχη» διάστασή της, την οποία πολλοί έχουν ευαγγελιστεί κατά καιρούς προσδοκώντας το τέλος της μονοκρατορίας των ΗΠΑ και την υποχώρηση των διεθνών και περιφερειακών θεσμών που βάζουν κανόνες λειτουργίας για μία οργανωμένη μορφή παγκόσμιας κοινωνίας. Μπορεί να αντιμετωπιστεί;

Τι σημαίνει η θέση του Αλέξανδρου Μαλλιά, μέλους της Επιτροπής Διαλόγου του Ποταμιού, για την κατάργηση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής και την αντικατάστασή του από ένα όργανο το οποίο επί της ουσίας υπάρχει, το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών; Είναι όντως εύστοχη; Και τι θα σήμαινε η αποδοχή της;