web only
Εμφάνιση άρθρων Books' Journal βάσει ετικέταςΛουίς Σεπούλβεδα: περιπλανώμενος στους πολιτισμούς
Ο χιλιανός συγγραφέας Λουίς Σεπούλβεδα που πέθανε σε ηλικία 70 ετών στην Ισπανία μετά από νοσηλεία έξι εβδομάδων εξαιτίας του κορωνοϊού, έλεγε ότι είχε γεννηθεί «βαθιά κόκκινος».
Η έξοδος
ΧΧV. 16/4/2020. Αναλογίζομαι πότε θα μπορέσουμε να βγούμε από την καραντίνα, τη γενική και συλλογική απραξία. Φυσικά το θέμα αφορά κυρίως τους ειδικούς επιστήμονες, καθώς είναι αυτοί που θα εισηγηθούν τι πρέπει να γίνει.Εγώ κάνω σκέψεις έτσι ώστε να μπορώ να κατανοήσω καλύτερα την απαιτούμενη έξοδο από το σύνθετο και απειλητικό περιβάλλον της πανδημίας, καθώς από την άλλη πλευρά οι κοινωνικές, οικονομικές και παραγωγικές βλάβες θα παγιώνονται και θα είναι δυσκολότερη η ανάταξή τους.
Πανδημικός καθρέφτης ή Το αδύνατο ήδη συνέβη
ΧΧΙV. 15/4/2020. Ζούμε ήδη μια επιτυχία στην αντιμετώπιση της πανδημίας και την απολαμβάνουμε, παρ’ όλο που ξέρουμε ότι τίποτε δεν είναι οριστικό. Είναι όμως βέβαιο ότι ακολουθώντας την καινούργια συμπεριφορά θα έχουμε μια άλλη Ελλάδα. Το αδύνατο ήδη συνέβη.
Σκέψεις στους καιρούς της πανδημίας
Εκτός από τα άμεσα τραγικά αποτελέσματά της, η εν εξελίξει πανδημία του κορωνοϊού εγείρει πολλά και πολλαπλής φύσεως ερωτήματα και ζητήματα. Τα κράτη, οι κοινωνίες, οι άνθρωποι, εκτός από την αρρώστια και το θάνατο, βρίσκονται μπροστά σε οικονομικά , πολιτικά , ηθικά και υπαρξιακά ακόμα διλήμματα. Κυριαρχεί η αγωνία για το ατομικό και συλλογικό παρόν και μέλλον και ο φόβος για την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη είναι διάχυτος.
Μαθήματα από την Πανδημία
ΧΧΙΙI. 14/4/2020.Νομίζω ότι δύο γενικά στοιχεία μπορούν να κρατηθούν από τις εμπειρίες των παλιών πανδημιών: πρώτον, οι μεγάλες αλλαγές που επιφέρουν σε πολλούς τομείς της ανθρώπινης ζωής και, δεύτερον, ότι αποτελούν καθρέφτη μέσα από τον οποίο μπορεί η κοινωνία να δει και ν’ αναστοχαστεί γύρω από τον εαυτό της.
«Η πανδημία; Πολλή γνώση για την άγνοιά μας»
Ο Χάμπερμας για τον κορωνοϊό και για την ιστορία της φιλοσοφίας
Είναι απρόβλεπτες οι κοινωνικές συνέπειες της κρίσης του κορωνοϊού, λέει ο καθηγητής της φιλοσοφίας Γιούργκεν Χάμπερμας στη συνέντευξη, που παραχώρησε στον Markus Schwering και δημοσιεύτηκε στη Frankfurter Rundschau στις 6/4/2020. Συνιστά ωστόσο ακόμα και στους ειδικούς να μείνουν μακριά από απρόσεκτες και πρόχειρες προγνώσεις, ενώ σημειώνει ότι «τόσo πολλή γνώση για την άγνοιά μας και για την ανάγκη να πρέπει να δράσουμε και να ζήσουμε υπό συνθήκες ανασφάλειας δεν έχει υπάρξει ποτέ ώς σήμερα». Ο αειθαλής στοχαστής κάνει μια συνολική αποτίμηση της ιστορίας της δυτικής φιλοσοφίας αρνούμενος τη σύγκριση ακόμα και ανάμεσα σε αναστήματα όπως ο Αριστοτέλης και ο Καντ, εξηγώντας την απήχηση του Σπινόζα και αναλύοντας την απόστασή του από τον Νίτσε.
Συμπεριφορική κόπωση, αβεβαιότητα και αποφάσεις
Δεν ξέρω αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα: αν οι σύμβουλοι του Μπόρις Τζόνσον πίστευαν ή απλώς πρότειναν τη στρατηγική που ήθελε να ακούσει η κυβέρνηση, ή αν η κυβέρνηση τους εξώθησε να αποκλείσουν τη σωματική αποστασιοποίηση για να ευνοήσουν την ανοσία της αγέλης. Ούτως ή άλλως, διέπραξαν επιστημονική ύβρη, παρέχοντας ανυπόστατο επιστημονικό άλλοθι σε μια στρατηγική που αντιμετώπιζε με τρόμο τις οικονομικές επιπτώσεις της καταστολής και αδιάφορα τις εκατόμβες των θυμάτων του μετριασμού.
Η λέξη κείμαι και τα παράγωγά της τη χρονιά του κορωνοϊού
ΧΧΙΙ. 13/4/2020. Τελικά παρά τις ψυχολογικές και πνευματικές μου παρεκκλίσεις διάκειμαι κλεισμένος στο σπίτι, πειθαρχώντας στην, εξ αντικειμένου, μόνη άμυνα, ώστε όλα αυτά να μην με οδηγήσουν σε κάποια επιγραφή με τις λέξεις «ενθάδε κείται».
ΡΟΜΑ και ΜΗ ΡΟΜΑ
XXI. 12/4/2020. Πριν από μερικά χρόνια άρχισα να πηγαίνω στο παζάρι του Ελαιώνα. Στην αρχή μάζευα μόνο βιβλία, αργότερα και αντικείμενα και τα τελευταία δύο χρόνια επιστολές. Σ’ αυτή τη διαδικασία ήρθα σε επαφή με τους Ρομά. Τους παρατηρούσα και μερικές απόψεις κλισέ που είχα γι’ αυτούς άλλαξαν.
Τότε και τώρα
XX. 11/4/2020. Σε διάφορα σημειώματα του ημερολογίου έγραψα για την αδυναμία της ιατρικής ν’ απαντήσει στην επιδημία με ικανοποιητικό τρόπο, γι’ αυτό και χρειάστηκε να καταφύγει στην πανάρχαια πρακτική της καραντίνας, με όλες τις πολλαπλές συνέπειες. Φυσικά με αυτό δεν θέλω να πω ότι τίποτε δεν άλλαξε, ότι δεν υπήρξαν σημαντικές επιστημονικές και κλινικές κατακτήσεις. Οι επιδημίες είναι κυρίως αντικείμενο της δημόσιας υγείας. Την κλινική πρακτική σωστότερο θα ήταν να την κρίνουμε από άλλες δραστηριότητες, για παράδειγμα πόσο επαρκώς αντιμετωπίζει το δύσκολο πρόβλημα των τοκετών από γυναίκες μολυσμένες με τον κορωνοϊό.