web only
Εμφάνιση άρθρων Books' Journal βάσει ετικέταςΟ Καστοριάδης στο νέο Books' Journal
Με τον Κορνήλιο Καστοριάδη στο εξώφυλλο, και εκτενή κριτική της βιογραφίας του από τον François Dosse, Καστοριάδης – Μια ζωή, που σε μετάφραση Ανδρέα Παππά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις, έρχεται σε βιβλιοπωλεία και περίπτερα από αύριο (με μικρή καθυστέρηση) το Books' Journal, 70, Οκτώβριος 2016.
Το κακό μας το νερό
Να μην πουλήσουμε το νερό. Η φράση είναι οξύμωρη, όχι μόνο επειδή το νερό, η μεταφορά του, ο καθαρισμός του, η παροχή του (και το αποχετευτικό δίκτυο) κοστίζουν, αλλά και επειδή το ελληνικό Δημόσιο προσφέρει κάκιστες υπηρεσίες στους καταναλωτές του. Η περήφανη ΕΥΔΑΠ, π.χ., τους συμπεριφέρεται σαν σκουπίδια. Η μαρτυρία της συνεργάτριάς μας, που επιχείρησε να πληρώσει έναν τυπικό λογαριασμό, είναι ενδεικτική. [ΤΒJ]
Κυριακάτικος καφές με τον ΔΟΛ
Ο χρόνος τρέχει μπροστά και όλα αλλάζουν. Η Μεταπολίτευση κλυδωνίζεται και μαζί της οι εφημερίδες που μας συντρόφευαν αυτό το διάστημα. Η Ελευθεροτυπία έκλεισε. Οι εφημερίδες του ΔΟΛ, Το Βήμα και Τα Νέα, εκπέμπουν σήμα κινδύνου. Κανείς δεν δείχνει να ενδιαφέρεται. Η δαιμονοποίηση της εποχής εξολοθρεύει ανάλγητα ό,τι τη θυμίζει. Να δικαιολογoύνται άραγε η πίκρα στο λαιμό και ο κόμπος στο στομάχι;
Κυβέρνηση ξεΐγκλωτων γλεντάει (την αντιπολίτευση)
Είδαμε φελλινικές φωτογραφίες από το γλέντι της κυβέρνησης στο Μέγαρο Μαξίμου, με τους βουλευτές να καταφτάνουν ντυμένοι αλλοπρόσαλλα, σαν πελάτες από μπουζούκια που σχόλασαν. Στις φωτογραφίες πίνουν κρασί σε πλαστικά ποτηράκια. Η γιαγιά μου από τα Μούσουρα Αιτωλοακαρνανίας, που δεν ευτύχησε να πάει στο γυμνάσιο, αλλά προσπάθησε όλη της ζωή της να αναπληρώσει τη μόρφωση που δεν πήρε, αποκαλούσε τέτοιες περιπτώσεις ξεΐγκλωτους.
Ο Παραράς ως καρύκευμα
Ο κ. Παραράς δεν ήταν μόνο «σύμβουλος» στα «συνταγματικά» του δικτατορικού καθεστώτος του Γεωργίου Παπαδοπούλου, διορισμένος σε επιτροπή του. Υπήρξε και διαπρύσιος πολέμιος των Μνημονίων, πίστευε μάλιστα ότι τα Μνημόνια φαλκιδεύουν το σύνταγμα, άρα δεν χρειάζεται συνταγματική αναθεώρηση αλλά κατάργηση των Μνημονίων. Και τότε γιατί έσπευσε να υπηρετήσει «συνταγματικά» τη μνημονιακή κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου; Απλούστατα, διότι δεν κατάλαβε ότι ήταν ένα από τα καρυκεύματα μιας επιτροπής που χρειάζεται ο Τσίπρας «για να παίζει».
Με τους εφοπλιστές ή με το κλίμα;
Είναι λυπηρό αλλά η πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα ως προς την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής δεν είναι οπισθοδρομική μόνο στο καίριο πεδίο της εγχώριας ενεργειακής πολιτικής, στο οποίο βαθαίνει την εξάρτηση από τον λιγνίτη με την προώθηση δύο νέων Μονάδων (Πτολεμαΐδα 5, Μελίτης 2), και την εμμονή σε εξορύξεις και αγωγούς υδρογονανθράκων αλλά και στο πεδίο της διεθνούς ναυτιλίας.
Το Σύνταγμα ως θεατρική παράσταση
Τι είναι τελικά το Σύνταγμα για το οποίο όλοι μιλάνε; Είναι άραγε ένας τεχνοκρατικός νόμος σαν όλους τους άλλους, ένας νόμος με άρθρα και παραγράφους, προϊόν νομικών αποκλειστικά για νομικούς; Είναι μήπως ένα πολιτικό κείμενο, μια συμβολική διακήρυξη που εγκαθιδρύει το Πολίτευμα μιας χώρας κατά τρόπο ένδοξο και πανηγυρικό; Είναι το απάγκιο των φτωχών και κατατρεγμένων όταν εξανεμίζεται κάθε ελπίδα να εισακουσθούν από τυχόν ανάλγητους κυβερνήτες; Είναι η θεσμοποίηση της ιστορικής μνήμης ενός έθνους που συλλαμβάνει σε επίπεδο αρχών την κοινή πορεία ενός λαού στο χρόνο; Η απάντηση είναι ότι το Σύνταγμα είναι όλα αυτά μαζί.
Τι γίνεται με τα δικαιώματα των μειονοτήτων
Επιστολή προς τον γενικό γραμματέα Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έστειλαν εννιά οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα ερώτώντας πότε η ελληνική πολιτεία θα εφαρμόσει τις συστάσεις τριών διεθνών οργανισμών για τα μειονοτικά δικαιώματα.
Πέθανε ο Αντώνης Σουρούνης
Πέθανε ο συγγραφέας Αντώνης Σουρούνης. Έγραψε διηγήματα και μυθιστορήματα, εμπνευσμένα από μια ζωή πλούσια σε εμπειρίες, από τα χρόνια που έζησε ως μετανάστης στη Γερμανία, από τα ποικίλα επαγγέλματα που άσκησε και από τον ιδιαίτερο τρόπο του να βλέπει τα πράγματα.
Αυτή η στάνη, αυτούς τους τρομοκράτες βγάζει
Διάβασα την δημόσια καταγγελία του Γιώργου Βούτση Βογιατζή και τη βρήκα ιδιαίτερα χαριτωμένη και γλυκούλικη, σαν επιστολή σε στήλη σχέσεων σε εφηβικό περιοδικό. Απογοητεύτηκα λίγο με το κλείσιμο. Περίμενα κάτι πιο ταιριαστό στο ύφος της επιστολής, σαν
Σας ασπάζομαι και αδημονώ για τη γνώμη σας.
Ειλικρινά δικός σας,
Γιώργος